Κώστας Ρεούσης, Τάφρος
Μία εξωφρενική διείσδυση
Χαζεύει τα ακροδάχτυλα
Καθώς μάχονται να χορέψουν
Το ρυθμό της γραφίδας
Χαζεύει τα ακροδάχτυλα
Καθώς μάχονται να χορέψουν
Το ρυθμό της γραφίδας
Το σώμα ταλαντεύεται
Στο κενό να λαμβάνει
Τη συσπείρωση
Τροχισμένων νευρώνων
Στο κενό να λαμβάνει
Τη συσπείρωση
Τροχισμένων νευρώνων
Ο θόρυβος κυματίζει
Τον ήχο του τείχους
Σαθρό επεμβαίνει
Απεικάζοντας φάσμα ψυχής
Τον ήχο του τείχους
Σαθρό επεμβαίνει
Απεικάζοντας φάσμα ψυχής
Πέρασμα άνυδρο καταπέλτη
Βιασμός ιδιώνυμος του τοπίου
Να γέρνει απόβλητο
Σε ώρα θανάτου στυφή
Βιασμός ιδιώνυμος του τοπίου
Να γέρνει απόβλητο
Σε ώρα θανάτου στυφή
***
Μπάμπης Λάσκαρις, Τα τείχη της Νυρεμβέργης
Μετέωρη οχλοβοή.
Από την άλλη μεριά συσπειρούται ευρεία κατάκλιση.
Είναι που σου φιλώ τα χέρια
Σε κάθε γεύμα προγραμματισμένο
Όπως αρχίγραμμα στο μέτωπο.
Ορίζει δύο επίπεδα ο ουρανός.
Πάντοτε τα όριζε, ευγενικός ο σπόρος
Που επέλεξε τόση τόλμη παγκόσμια.
Τα δικά μου νεογνά μένουν ακόμη χωρίς γλώσσα,
Ένας άνεμος, γέννημα του φωτός-
Πώς να αντιδράσεις καρδιά της εσπέρας
Στο βάναυσο κρινάκι μιας αρτηρίας παράτολμης;
Ισαπέχουν άραγε τα φωνήεντα,
βγαίνεις από τα σχήματά σου ποτέ;
Στους δρόμους του μεταξιού
Τώρα ανάχωμα ξερό
Της υστερίας το κέλυφος.
Χωρίς δάκρυα, ελεήμον το άσμα σου
Ποιμένας πρόσκαιρος μιας ανεπαρκούς Μισαλλοδοξίας.
Από την άλλη μεριά συσπειρούται ευρεία κατάκλιση.
Είναι που σου φιλώ τα χέρια
Σε κάθε γεύμα προγραμματισμένο
Όπως αρχίγραμμα στο μέτωπο.
Ορίζει δύο επίπεδα ο ουρανός.
Πάντοτε τα όριζε, ευγενικός ο σπόρος
Που επέλεξε τόση τόλμη παγκόσμια.
Τα δικά μου νεογνά μένουν ακόμη χωρίς γλώσσα,
Ένας άνεμος, γέννημα του φωτός-
Πώς να αντιδράσεις καρδιά της εσπέρας
Στο βάναυσο κρινάκι μιας αρτηρίας παράτολμης;
Ισαπέχουν άραγε τα φωνήεντα,
βγαίνεις από τα σχήματά σου ποτέ;
Στους δρόμους του μεταξιού
Τώρα ανάχωμα ξερό
Της υστερίας το κέλυφος.
Χωρίς δάκρυα, ελεήμον το άσμα σου
Ποιμένας πρόσκαιρος μιας ανεπαρκούς Μισαλλοδοξίας.
28-11-2017
***
Larry Cool, Το χρήμα
Larry Cool, Το χρήμα
Ξυπνώ ένα πρωί καί βρίσκω τον ουρανό κτισμένο
Αναρίθμητοι κρυστάλλινοι θόλοι,
χιλιάδες ύάλινα πατώματα
Παγιδευμένα τα πουλιά,
προσκρούουν παντού καί πέφτουν νεκρά.
Αναρίθμητοι κρυστάλλινοι θόλοι,
χιλιάδες ύάλινα πατώματα
Παγιδευμένα τα πουλιά,
προσκρούουν παντού καί πέφτουν νεκρά.
Βλέπω τούς πάντες να μετρούν χρήματα
βλέπω καί τή θεία μου,
ταριχευμένη με χαρτονομίσματα
«Τό χρήμα άνεψιέ, τό χρήμα!
Πωλήσαμεν τον ουρανό!»
βλέπω καί τή θεία μου,
ταριχευμένη με χαρτονομίσματα
«Τό χρήμα άνεψιέ, τό χρήμα!
Πωλήσαμεν τον ουρανό!»
Τό ξέρω ότι όλα είναι στο μυαλό μου
Πώς νά διαφύγω;
Όπου κι αν πάω είμαι ή φυλακή μου
Κρράκ!
μ’ έναν έκκωφαντικό τριγμό,
τό στερέωμα ραγίζει σε χίλια κομμάτια.
Πώς νά διαφύγω;
Όπου κι αν πάω είμαι ή φυλακή μου
Κρράκ!
μ’ έναν έκκωφαντικό τριγμό,
τό στερέωμα ραγίζει σε χίλια κομμάτια.
***
Παναγιώτης Θανασούλης, Σόλο 1
Τενεκεδένιε άγγελε, κοίταξε με, άκου
μη ρωτάς
παραδέξου το
δεν θα διασχίσεις πάλι τις ατέλειωτες χώρες
των τελωνείων.
μη ρωτάς
παραδέξου το
δεν θα διασχίσεις πάλι τις ατέλειωτες χώρες
των τελωνείων.
Η προσωρινότητα έσπασε τις ραφές σου.
Αδυνατώ,
όσα λαδωτήρια κι αν έχω,
ναλιπάνω το σκουριασμένο σου χαμόγελο.
Αδυνατώ,
όσα λαδωτήρια κι αν έχω,
ναλιπάνω το σκουριασμένο σου χαμόγελο.
Ας κλείσουμε στο χειροκρότημα την απόσταση
που μας ενώνει.
που μας ενώνει.
Τενεκεδένιε άγγελε, ας χορέψουμε γι’ αυτούς
Με άρσεις τερατώδεις
Υφέσεις μαγνητικές
Κραυγές υπνωτικές.
Με άρσεις τερατώδεις
Υφέσεις μαγνητικές
Κραυγές υπνωτικές.
Ας κυλιστούμε στις πριονισμένες ράγες
των ονείρων μας.
των ονείρων μας.
Πριν το φως χαράξει πάνω σου
το τελευταίο του φιλί.
το τελευταίο του φιλί.
*"εν καμίνω" (τέσσερις συνένοχοι), εκδ. Τυφλόμυγα, Αθήνα 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου