5.1.21

Ένα ποίημα της Ζωής Καραπατάκη


Πολλά θέλω να ρωτήσω

   

                    Είμαι δέκα χρονών κορίτσι – στην πατρίδα μου

                    δεν φωνάζουν τις γυναίκες με τ' όνομά τους

                    Τ' όνομά μου είναι Ταχμίνα

                    Είχα δει κάποτε τη θάλασσα σε χάρτη

                    Εδώ και καιρό βρέχω όποτε θέλω τα πόδια μου στα νερά της

                   

                    Περπάτησα τον ίδιο δρόμο με τον Ισκεντέρ

                    Τέσσερις χιλιάδες χιλιόμετρα ανάμεσα σε βουνά

                    είπε ο σκοτεινός άνδρας στη μητέρα μου και

                    μέσα σ' ένα βράδυ της πήρε όλα μας τα χρήματα

  

                    Ζω στον καταυλισμό πια

                    Χωρίς τον σκύλο μου

                    Χωρίς την φίλη μου την Ισμέτ

                    Χωρίς τον παππού μου – τον αφήσαμε στη Χεράτ

                    Πόνεσα όταν κλείσαμε την πόρτα πίσω μας

 

                     Τώρα μαθαίνω καινούργιες λέξεις και τις γράφω στο χαρτί

                     Πολλά θέλω να ρωτήσω τους ανθρώπους εδώ

                     Όλα όσα η μητέρα μου δεν θέλει ίσως να μου πει

Δεν υπάρχουν σχόλια: