Thomas Symeonidis
Σε ηλικία μόλις 24 ετών, ο Μπέκετ αποδέχεται την πρόταση των εκδόσεων Chatto & Windus για τη συγγραφή μιας μονογραφίας με θέμα το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" του Προυστ. Αυτή θα είναι μια ευκαιρία για τον Μπέκετ να προσπαθήσει να συνυπάρξουν σε ένα κείμενο η αγάπη του για τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και την ποίηση, σε μια περίοδο που διαβάζει εντατικά το έργο του Σοπενάουερ.
Η έκδοση αυτού του δοκιμίου το 1931 θα προκαλέσει μεγάλη αμηχανία. Ο Μπέκετ απαντάει εμμέσως σε πολλές κριτικές της εποχής και η μεγάλη πρωτοτυπία της ανάγνωσής του οφείλεται στη μεγάλη χρονική απόσταση που δείχνει να παίρνει από το έργο. O Μπέκετ εμφανίζεται ως ένας παρατηρητής-αναγνώστης που διαβάζει μάλλον έναν κλασικό συγγραφέα παρά κάποιον σύγχρονό του. Ο Μπέκετ είναι επίσης ο πρώτος που κινητοποιεί τόσους πολλούς φιλοσόφους (Καρτέσιος, Λάιμπνιτς, Νίτσε και Σοπενάουερ μεταξύ άλλων) και ρεύματα σκέψης για την ανάγνωση και κατανόηση του έργου του Προυστ.
Ωστόσο, η βασική ιδιαιτερότητα αυτής της μονογραφίας για τον Προυστ είναι ότι ο Μπέκετ διαβάζει τον εαυτό του με διαμεσολαβητή τον Προυστ καταθέτοντας τελικά ένα αισθητικό μανιφέστο το οποίο αναδεικνύει ένα ολοκληρωμένο πλέγμα συνδέσεων ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία και κυρίως, παρέχει στους αναγνώστες του Μπέκετ πλέον, πολύτιμους οδηγούς προσέγγισης και κατανόησης του έργου του.
Σε αυτή τη δύσκολη, περίεργη και πρωτόγνωρη συνθήκη, αυτό το έργο εκδίδεται με τη μέγιστη δυνατή φροντίδα και σεβασμό απέναντι στους δύο συγγραφείς αλλά και σε όσους ασχολήθηκαν μαζί τους κατά το παρελθόν. Για αυτό τον λόγο θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς την εύα καραϊτίδη που το έκανε εφικτό, καθώς και την Ιωάννα Κομπιλίρη, τη Λένια Θεοφίλη, τη Χριστίνα Τούτουνα για την άριστη συνεργασία, και τη Revekka Vital για το εξαιρετικό εξώφυλλο και πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου