*Από την ενότητα “Παραλλαγές πάνω στο ‘Ναι’ στο ‘Όχι’” της συλλογής “Απόπειρες φωτός” (1966).
 | |
| |
Κ. Δαρδανός, 7 Ιουλίου 2025 | |
Κωνσταντία Σωτηρίου
«Η κεφαλή του Τσάτσγουερθ», εκδ. Πατάκη
“Στο στερνό του ήλιου προσεύχομαι το φως, όσοι θα ‘ρθουνε του αφέντη εκδικητές, να ξεπληρώσουν και τον δικό μου φόνο στους εχθρούς μου, που σκότωσαν μια σκλάβα, εύκολη πράξη.” Στην προμετωπίδα του βιβλίου βρίσκουμε αυτό το απόσπασμα από τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου
Μαχμούντ Νταρουίς –
“Δεν μου ανήκω” , εκδόσεις Καστανιώτη
Σε μια εποχή που η ποίηση συχνά απογυμνώνεται από το πολιτικό της φορτίο, ο Μαχμούντ Νταρουίς έρχεται – μέσα από την ανθολογία «Δεν μου ανήκω» – να αποδείξει πως το ποίημα δεν είναι απλώς αισθητικό κατασκεύασμα, αλλά ένας τόπος αντίστασης, ένα ηθικό πεδίο που αρνείται να αποδεχθεί τον θάνατο της ελπίδας.
Τα λόγια που με ενδιαφέρουν τα «τσακίζω», τα κάνω σελιδοδείκτες, οδοδείκτες, ανεμοδείκτες, φάρους και αστέρια για χαμένους μάγους. Κι αν με πονούν, κι αν με χαϊδεύουν, κι αν με αγκαλιάζουν, για έναν λόγο υπάρχουν, για μένα και για όσους θέλουν να υπάρχουν. Σήμερα κανείς δεν γράφει λόγια, μόνο εικόνες φιλτραρισμένες, επεξεργασμένες και με εικονίδια, emoji, φορτωμένες. Η έμπνευση, η
*Από τη συλλογή “Νόστιμον ήμαρ”, 1988.
Θαυμάστε ένα από τα πιο τολμηρά έργα του πρώιμου ελληνικού
Μοντερνισμού ζωγραφισμένο από τον Νίκο Λύτρα και απολαύστε το αίσθημα της
καλοκαιρινής γαλήνης που μεταδίδει.
Νίκος Λύτρας (1883 -
1927), Το ψάθινο καπέλο, π. 1925, Λάδι σε μουσαμά, 86 x 66 εκ.
Εκτίθεται στο Κεντρικό Κτήριο της ΕΠΜΑΣ, στον 2ο όροφο.
