Στο τεύχος 5 (Μάρτης-Απρίλης 1978) "το νεανικό" του "αμάρτημα διεπράχθη με δύο ποιήματα, σελ. 9-10, τα οποία δεν συμπεριλήφθηκαν σε συλλογή μου", όπως ο ίδιος γράφει...
Δείγματος χάριν από τις ''Επίπεδες αναζητήσεις'' :
[...] Ερεθίζω Μινώταυρους ξεδιπλώνοντας σημαίες πατημένων πατρίδων. / Φωτίζομαι απ'τις φωτιές που διώχνουν λύκους./ Κι'είναι πολλοί οι Μινώταυροι / κι οι λύκοι άλλοι τόσοι. / Τελειώνουν οι σημαίες, / σβήνουν κι οι φωτιές. [...]
Την ταυτότητά μου ψάχνω σε λογοκριμένες ιστορίες, / σε ψιθυριστές διηγήσεις. / Φεύγω απ'το επίπεδο, υψώνομαι. / Βρίσκω τη ρίζα μου.
Αμαρτία εξομολογημένη συγχωρείτε;
Αμαρτιών νεανικών συνέχεια..
Το 1978 στην ''Κλεψύδρα''/ Περιοδικό για τα γράμματα και τις τέχνες, τεύχος 7, ( Έδεσσα), δημοσίευσε το κείμενο :
Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)- Η κριτική 50 χρόνια από το θάνατό του. (σελ. 31-34).
"Υπό την επίδραση της τότε πολιτικής μου ένταξης σταχυολογώ απόψεις ''ορθόδοξων'' κριτικών (Μ.Μ.Παπαϊωάννου, Τ.Βουρνά, Μ.Αυγέρη), τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα. Όπως και τις γνώμες των Κ.Θ.Δημαρά και Γ.Θεοτοκά. Με την άποψη του Β.Λεοντάρη συντάχτηκα έκτοτε, η συμβολή του οποίου αποκατέστησε τον ποιητή και το έργο του, επηρεάζοντας την μεταπολεμική ποίηση και κριτική", σημειώνει ο ίδιος.
Παραθέτει τις καταληκτικές παραγράφους:
Αμαρτιών νεανικών συνέχεια..
Το 1978 στην ''Κλεψύδρα''/ Περιοδικό για τα γράμματα και τις τέχνες, τεύχος 7, ( Έδεσσα), δημοσίευσε το κείμενο :
Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)- Η κριτική 50 χρόνια από το θάνατό του. (σελ. 31-34).
"Υπό την επίδραση της τότε πολιτικής μου ένταξης σταχυολογώ απόψεις ''ορθόδοξων'' κριτικών (Μ.Μ.Παπαϊωάννου, Τ.Βουρνά, Μ.Αυγέρη), τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα. Όπως και τις γνώμες των Κ.Θ.Δημαρά και Γ.Θεοτοκά. Με την άποψη του Β.Λεοντάρη συντάχτηκα έκτοτε, η συμβολή του οποίου αποκατέστησε τον ποιητή και το έργο του, επηρεάζοντας την μεταπολεμική ποίηση και κριτική", σημειώνει ο ίδιος.
Παραθέτει τις καταληκτικές παραγράφους:
[...] Παρόλες τις αντιρρήσεις των παραπάνω ο σπόρος του Καρυωτάκη
βλάστησε και έτσι μετά το θάνατό του έχουμε μιμητές του, κακούς και
καλούς.[...] Οι απόηχοι, όμως, της ποίησής του φτάνουν, αφομοιωμένοι και
''εκσυγχρονισμένοι'', μέχρι τις μέρες μας αποδείχνοντας έτσι ότι, ο Κ.
έιναι ένα σύμβολο, ένας οριακός ποιητής που άφησε βαθειά σημάδια στη
νεοελληνική ποίηση.
Μια σειρά από τους μεταπολεμικούς ποιητές μας κάνουν ''φανερή ή μυστική'' αναφορά στον Κ. και η ποιητική τους ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη αισθητά από το κλίμα του ποιητή της απαισιοδοξίας. Η επίδραση αυτή σημάδεψε θετικά και αρνητικά την Ελληνική ποίηση.
Θ.Σαρ.
Λευκό λουλούδι,
πώς μοσχοβολάς έτσι
στη μαύρη νύχτα;
Xαϊ κου: περ. Παρέμβαση, τ. 176-177, Καλοκαίρι 2015.
Θ.Σαρ.
Μια σειρά από τους μεταπολεμικούς ποιητές μας κάνουν ''φανερή ή μυστική'' αναφορά στον Κ. και η ποιητική τους ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη αισθητά από το κλίμα του ποιητή της απαισιοδοξίας. Η επίδραση αυτή σημάδεψε θετικά και αρνητικά την Ελληνική ποίηση.
Θ.Σαρ.
Λευκό λουλούδι,
πώς μοσχοβολάς έτσι
στη μαύρη νύχτα;
Xαϊ κου: περ. Παρέμβαση, τ. 176-177, Καλοκαίρι 2015.
Θ.Σαρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου