Αλέξης Ζήρας: συνέντευξη στην Άννα Αφεντουλίδου

Με αφορμή τα 50 χρόνια από την πρώτη κριτική δημοσίευση του Αλέξη Ζήρα, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον σημαντικό αυτό μελετητή και κριτικό λογοτεχνίας, την οποία και καταγράφω παρακάτω. Θα ήθελα εισαγωγικά να πω μόνο δυο λόγια για το στίγμα του έργου του, μια που αν διάλεγα να παραθέσω τα εργοβιογραφικά του στοιχεία θα ήθελα σελίδες επί σελίδων.

Για την κριτική ματιά του Αλέξη Ζήρα όλα τα μέρη της λογοτεχνικής επικοινωνίας διεκδικούν τη συνθετική τους μοίρα αλληλοεισδύοντας στη δημιουργική μηχανή, ενώ ταυτοχρόνως ο κυρίως δέκτης τους, ο αναγνώστης, αναδεικνύεται σε πρόσωπο αξιοσέβαστο, γίνεται μέλημά του αυτός να κατανοήσει. Όποιο κι αν είναι το κριτικό άλλοθι, δεν παύει να του εξηγεί, να τον παίρνει από το χέρι, όχι για να ανατάμει χειρουργικά το κείμενο, δείχνοντας με ψυχρό υπολογιστικό μάτι τα σπλάχνα του,

ΤΟ ΣΠΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΕΠΚΑ

«κι ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα» - Μ.ΑΝ.
[ Το κείμενο αυτό τώρα περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Μάρκου Μέσκου ''Εν Βοδενοίς'', Κείμενα εκτός εμπορίου από την ενδοχώρα της Έδεσσας, εκδ. Φ.Σ.Εδεσσας ''Μ. Αλέξανδρος''- ΔΗ.Κ.Ε.Δ.Ε., 2016]
Ι. Έχετε ‘δεί ανθισμένη αχλαδιά στην Έδεσσα; Μικρός, στρογγυλός ο καρπός (δεν είναι «κοντούλες», δεν είναι «καμπάνες» -δεν ξέρω την καταγωγή τους), κιτρινίζει σαν ωριμάσει, κάτι πιο μεγάλο από τα ρούπκα κεράσια, φαίνονται τούφες-τούφες οι καρποί στο κλωνάρι, πλάι στα στρογγυλά, επίσης, φύλλα –γλυκός στην ώρα του πολύ. Μα πριν η ανθοφορία: στο μπουμπούκι απάνω, εκεί που ανοίγει, ένα ‘λαφρύ ρόζ παρθενικής παρειάς, λίγο-λίγο το άνοιγμα αθέατο (της νύχτας δουλειά και του καλού καιρού), ώσπου τέντωναν τα πέταλα πλαγιάζοντας και οι καρπεροί στήμονες όρθιοι στο κέντρο. Φουφούλες λευκές γύρω-γύρω τα πέταλα –θυμάσαι; -φύσαγε βοριαδάκι, γινόταν λευκό στην πλεύση του καθώς πεταλοροούσε ο ανθός ωριμασμένος. Τότε, σεντόνι λευκό καταγής και πάνω στο δέντρο οι καρποί όσο ένα καράμπομπο άγουρο –μια τέτοια εποχή λοιπόν πέρασε από τις αχλαδιές μαθητής του μικρού ωδείου κι έφερε στο δάσκαλό του ένα πατρόν (χαρτί που το βρήκε τυχαία στη

O Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο στην Έδεσσα

[...]
(Θεέ μου, πόσο βαριά είναι η ακινησία του αέρα / κάτω στα ερείπια της αρχαίας Έδεσσας!!!)
Ο καταρράκτης / με το αέναο βουητό του νερού.
[...]
Jose Antonio Moreno Jurado, Edessa.
Μεταφρ.- Επιμέλεια: Σάκης Δήμτσης, Θοδωρής Σαρηγκιόλης.

Παρουσίαση του Ισπανού ποιητή Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο στην Έδεσσα
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Φιλοπροόδου Συλλόγου Έδεσσας «Μέγας Αλέξανδρος» και σε συνεργασία με την Δημοτική Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Έδεσσας θα παρουσιασθεί το πρόσφατα εκδοθέν στην Ελλάδα βιβλίο του Ισπανού ποιητή Jose Antonio Moreno Jurado
«Στο τέλος του δρόμου». –« Al final de la calle» . Ανθολογία ποιημάτων (1973-2017), εκδ.Ρώμη, Ιαν.2018, σελ. 178 , (Δίγλωσση Ελληνοϊσπανική Έκδοση).
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 8 Μαρτίου στις 8.00 μ.μ. στο Παρθεναγωγείο (Βαρόσι) Έδεσσας.
Για τον ποιητή θα μιλήσουν οι Θοδωρής Σαρηγκιόλης και Σάκης Δήμτσης.
Θα γίνουν απαγγελίες ποιημάτων στα ελληνικά και στα ισπανικά από τον ίδιο τον ποιητή και την Μαργαρίτα Κρέσπο.
Κιθάρα φλαμέγκο παίζει ο Τάσος Κλημεντίδης.

Παρουσίαση του Ισπανού ποιητή Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο στην Έδεσσα

  Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια  από την ίδρυση του Φιλοπροόδου Συλλόγου Έδεσσας «Μέγας Αλέξανδρος» και σε συνεργασία με την  Δημοτική Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Έδεσσας θα παρουσιασθεί το πρόσφατα εκδοθέν στην Ελλάδα  βιβλίο του  Ισπανού ποιητή Jose Antonio Moreno Jurado

 «Στο τέλος του δρόμου». –« Al final de la calle» . Ανθολογία ποιημάτων (1973-2017), εκδ.Ρώμη, Ιαν.2018, σελ. 178 , (Δίγλωσση Ελληνοϊσπανική Έκδοση).

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί  την Πέμπτη 8 Μαρτίου στις 8.00 μ.μ. στο Παρθεναγωγείο (Βαρόσι) Έδεσσας.

Για τον ποιητή θα μιλήσουν οι Θοδωρής Σαρηγκιόλης και Σάκης Δήμτσης.

Θα γίνουν απαγγελίες ποιημάτων στα ελληνικά και στα ισπανικά από τον ίδιο τον ποιητή και την Μαργαρίτα Κρέσπο.

Κιθάρα φλαμέγκο παίζει ο Τάσος Κλημεντίδης.

José Antonio Moreno Jurado, “Το τέλος του δρόμου”, εκδ. Ρώμη, 2018 (Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης)

Και σου είπα στη σιωπή ΙΔΟΥ Ο ΦΟΒΟΣ και ένας κήπος κατέρρευσε ξαφνικά σε χιλιάδες σχισμές από λάβα και σκορπιούς όνυχα και απογοήτευση ένας κήπος που ήταν εδώ και καιρό ανακούφιση της
θάλασσας στην αϋπνία
Δεν ήταν μόνο ένα άρωμα αλλά η ίδια η καρδιά
που χτύπησε για σένα τόσο δενδροειδώς τις ώρες και τα λεπτά δάκρυ και ευχαρίστηση στην ίδια κατεύθυνση τόσο ανεμωδώς που η κόπωση κατανάλωσε τις άκρες της μικρής ακρίβειάς της
Κι ακόμη ΙΔΟΥ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ κι ένας πολεμιστής με τον τρόπο ενός ταριχευμένου αγγέλου όρθιος και ματαιόδοξος συνάμα δίπλα στο αδιαμόρφωτο παραπέτασμα της πρώτης πηγής
σήκωνε το σπαθί του
ενάντια σ’ εμένα και οι πληγές μου πηδώντας από τους φράχτες και τ’ άφωνα βλαστάρια της μικρής αυγής κούρνιασαν μία προς μία πάνω στο σώμα σου
και μετά σαν να ήταν δικές σου