Μετά από δεκαετίες βαθειάς και εμβριθούς ποιητικής δημιουργίας και μιας ζωής ολόκληρης αφιερωμένης στη απόκτηση της σοφίας, ο ποιητής Κώστας Λάνταβος μας προσφέρει την καινούρια του συλλογή Το μέγιστο θαύμα. Η παρουσία του στον
λογοτεχνικό κόσμο της Θεσσαλίας αποτελεί ευλογία και έμπνευση. Η ποιητική ιδιότητα του Κώστα Λάνταβου δεν διαχωρίζεται καθόλου από την προσωπικότητα του, αφενός επειδή έχει αφιερώσει τη ζωή του στην διάδοση της ποιητικής τέχνης και αφετέρου επειδή τα ίδια του τα ποιήματα διαθέτουν μια βαθιά ζωντάνια και ανθρωπιά. Η παρούσα ποιητική συλλογή αποτελεί την φυσική συνέχεια μιας ανάλογης αντιμετώπισης της ζωής και της τέχνης. Διαθέτει σοφία χωρίς να στέκεται στο βάθρο της κοιτώντας αφ υψηλού τον αναγνώστη, ενώ εμφανώς διαχωρίζει το καλό από το κακό δίχως να γίνεται αυστηρή ή επικριτική. Στο Μέγιστο θαύμα ο συγγραφέας του παραθέτει μια φιλοσοφία ζωής – το λυρικό υποκείμενο συνιστά ομολογουμένως ένα ατελές ανθρώπινο πλάσμα που ζει σε έναν ομοίως ατελή κόσμο. Μολαταύτα, πασχίζει να δικαιώσει την καλοσύνη και να ζήσει ως ένα πλάσμα σε αρμονία με τον ίδιο του τον σκοπό. Σε έναν κόσμο που μαστίζεται από κοινοτοπία, βιαστικές ικανοποιήσεις και αποξένωση, μια τέτοια ποιητική δουλειά μας γεμίζει έμπνευση να ενσκήψουμε στους εαυτούς μας και να μας βάλουμε στους εαυτούς μας τα σκληρά μα χρήσιμα ερωτήματα, του «ποιός είμαι», «ποιες είναι οι αξίες μου», «πως πρέπει να ζήσω», «ποιος είναι ο σκοπός μου». Αυτά είναι τα ερωτήματα που δεν προσφέρονται για γρήγορες ικανοποιητικές απαντήσεις και η αναζήτηση των απαντήσεων τους αυτών αποτελεί ταξίδι ζωής. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η αναζήτηση συνιστά και έναν τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από συνειδητότητα και στοχοπροσήλωση. Πρόκειται για το ατέρμονο ταξίδι του ανθρώπου μέσα στον εαυτό του και Το μέγιστο Θαύμα αποτελεί μια οξυδερκέστατη ποιητική απεικόνιση ενός τέτοιου ταξιδιού.Δείγμα γραφής:
αυτός ο κάμπος είναι το δικό μου σπίτι
Έχω το αρχαίο δικαίωμα να σεργιανώ
στου κάμπου την απεραντοσύνη,
να συναντώ την αύρα τού λυγμικού του άσματος
όταν ο ήλιος αποσύρεται και μοναχός ματώνει.
Έχω το αρχαίο καθήκον, υπέρτατο όσο
και η καθαρή συνείδηση,
να λούζω την αλήθεια μου
στους αμμολόφους της ελληνικότητας,
να λούζομαι στην ευωδιά της θάλασσας,
να ανασαίνω το αρχαίο κάλλος.
Μου δόθηκε προνόμιο δώρο
να σκάβω στο ορυχείο του ελληνικού φωτός
όπου ενοικεί η αιωνιότητα.
Σημ.: όπου ενοικεί η αιωνιότητα. Στίχος του Juan Ramón Jimenez (1881 – 1958), από το ποίημα «Το αδημιούργητο πλήρες και το δημιουργημένο» της συλλογής «Προς άλλη γυμνότητα», σε μετάφραση του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου.
Σύντομο βιογραφικο:
O Κώστας Λάνταβος γεννήθηκε στή Λάρισα. Σπούδασε Ἰατρική στό Πανεπιστήμιο Αθηνῶν. Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Θεσσαλικοῦ Θεάτρου καί Ἀντιδήμαρχος Πολιτισμοῦ.
Ἐξέδωσε 14 ποιητικές συλλογές, και δύο νουβέλες. Μετέφρασε ἔργα τῶν Οὐῒλλιαμ Μπλέηκ, Ἐζρα Πάουντ, Φερνάντο Πεσσόα, Ἐμιλυ Ντίκινσον, και ΝΤ. Χ. Λῶρενς, Πώλ Βαλερύ, Ζεράρ ντέ Νερβάλ και τον Ἄμλετ τοῦ Σαῖξπηρ. Μετέφρασε ἀπό τά ἀρχαῖα ἑλληνικά: Εὐριπίδη (Τρωάδες, Βάκχες, Μήδεια, Ἱππόλυτο, Ικέτιδες), Σοφοκλῆ (Φιλοκτήτης, Οἰδίπους Τύραννος, Οἰδίπους ἐπί Κολωνῶ), Αἰσχύλο (Πέρσες, Προμηθέας Δεσμώτης), Πλάτωνα (Φαῖδρος) καί Μένανδρο (Δύσκολος ἤ Μισάνθρωπος). Ἀσχολεῖται κατά καιρούς μέ τήν κριτική βιβλίου. Ἐπιλογή ποιημάτων του μεταφράστηκε ἀπό τόν Ἱσπανό ποιητή καί ἑλληνιστή Χοσέ Ἀντόνιο Μορένο Χουράδο, καί κυκλοφόρησε σέ βιβλίο το 2023 μέ τόν τίτλο EL DESVELO EN MI INTERIOR. Ἳδρυσε καί διηύθυνε τό λογοτεχνικό περιοδικό Γραφή ἀπό τό 1989 μέχρι τό 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου