O Θωμάς Κοροβίνης γράφει στον πρόλογό του για το βιβλίο μεταξύ άλλων: «Η ποίηση του Χάρη Σολακίδη διαθέτει πολλά χαρίσματα: έντονο προσωπικό και διακριτό ύφος, παραστατική εικονοποιία, ευρηματικότητα ιδεών, σκληρές και αληθινές νοηματικές συλλήψεις, ευθύβολη γλώσσα που ‘σφάζει’, επαναστατική πνοή όχι προσχηματική ή επιδεικτική αλλά γνήσια, πειστική, επιβλητική. (...) Μια ποίηση σπαρταριστή και γενναία που εμπεριέχει το σπέρμα της αισιοδοξίας και της εξέγερσης μέσα στο παροντικό τοπίο της καθολικής έκπτωσης των αξιών και της απόγνωσης».
Ο Χάρης (Χαράλαμπος) Σολακίδης γεννήθηκε το 1956 στη Θεσσαλονίκη από πατέρα πρόσφυγα εκ Δορυλαίου και μητέρα Μακεδονίτισσα εξ Αμυνταίου. Συμμετείχε σε μεταδικτατορικές μαθητικές εκδηλώσεις όπως και στον αντιμοναρχικό αγώνα για την αβασίλευτη δημοκρατία. Υπήρξε μέλος της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Μετά τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός, ασχολήθηκε με τη φωτογραφία κι εργάσθηκε ως τεχνικός στην εταιρεία «FUJI», ως φωτογράφος και ρεπόρτερ στην εφημερίδα «ΕΓΝΑΤΙΑ», συνεργάσθηκε με τους Δημήτρη Μεσσίνη, Βασίλη Μποζίκη και Γιάννη Κυριακίδη για όλα τα περιοδικά κι εφημερίδες της δεκαετίας του ’80. Το 1983 εξέδωσε την ποιητική συλλογή …Στο Μισόφως του Δωματίου..., με Α/Μ φωτογραφίες. Ως πρώτος φωτογράφος του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Κ.Ι.Θ.) συνέβαλε στην περισυλλογή και αρχειοθέτηση όλου του αρχειακού υλικού του, καθώς και στην επίτευξη δύο τεραστίων για την εποχή εκείνη εκθέσεων, σε περίπτερα της Διεθνούς Εκθεσης: «Έκθεση Ιστορικών Ντοκουμέντων της Θεσσαλονίκης» και «Ελευθέριος Βενιζέλος», επ’ ευκαιρία των εορτασμών για τα 2.300 χρόνια της πόλης. Εργάστηκε στα Ν.Ε.Λ.Ε. ως υπεύθυνος κέντρου Δενδροποτάμου για την επιμόρφωση των Τσιγγάνων και στα Ι.Ε.Κ. Νεάπολης στο τμήμα φωτογραφίας. Διατήρησε επί μακρόν το φωτογραφικό «Studio άλω» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, επαναφέροντας την ασπρόμαυρη στούντιο φωτογραφία γάμου στην επικαιρότητα. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική. Επισκέφθηκε ως ταξιδιώτης πέραν της Ευρώπης, την Ινδία, το Νεπάλ, το Περού, το Εκουαδόρ, τη Βολιβία, την Κολομβία, το Μεξικό, τη Γουατεμάλα, ως εργαζόμενος τη Γκάνα και το Ισραήλ και ως γαμπρός την Τουρκία. Εργάζεται πάνω από 25 έτη ως επιθεωρητής ποιοτικού ελέγχου σε βιομηχανικές κατασκευές και έχει έναν γιο από τον πρώτο του γάμο. Σήμερα είναι παντρεμένος με την Elif Dumanoglu - Solakidis από τη Σμύρνη. Άρθρα και φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί στον τύπο, ενώ ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά.
Υπέρτατο χρέος προς την Ελευθερία
Στον δρόμο που δεν υπάρχει εμπρός
και σφάλισε το πίσω
καραδοκεί ο θάνατος, η ατίμωση
μα πρέπει να νικήσω
δεν έχω γλιτωμό
σα μάνα, τίμια θα φερθώ.
Τις Θερμοπύλες κουβαλώ
τους ήρωες μου δεν ξεχνώ
όπως το αρχέγονο νερό
που θαρραλέα ορμά στον καταρράχτη
με τα παιδιά σφιχτά στην αγκαλιά
εφάλλομαι απ’ της Αράπιτσας τον βράχο.
Άναυδοι στέκουν οι εχθροί
άνανδροι ανθρωποκυνηγοί
ζωσμένοι χατζάρες, φυσεκλίκια
σβήνει η χαρά των μυσαρών
ανολοκλήρωτη η σφαγή.
Το σώμα μου δεν είναι πια
ένα απλό κουφάρι
που ο πανδαμάτωρ χρόνος απόθεσε στη γη
μα είναι διάλιθος ψυχή
κι η πτώση είναι εξύψωση
βουτιά σε αιώνια ζωή
ανύψωση στα ιδεώδη
αίγλη που θα σκορπίζει αστείρευτη
και μνήμες θ’ αναζωπυρώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου