Η νέα της συλλογή, "Π" (εκδόσεις ΑΩ, 2025), αναπτύσσει μια πολυφωνική γλώσσα που ενώνει το εθνικό με το παγκόσμιο, το ιστορικό με το μυθικό. Σε έναν κόσμο όπου οι πατρίδες συχνά μετατρέπονται σε χώρους βίας και απώλειας, η ποίησή της Ζαχοπούλου γίνεται γέφυρα μεταξύ των διασκορπισμένων κοινοτήτων, υπενθυμίζοντας ότι ο πόνος της προσφυγιάς δεν έχει εθνικότητα, αλλά ανήκει σε όλους όσους έχουν γνωρίσει την εξορία.Τα ποιήματά της συνθέτουν ένα πολυδιάστατο συγκρητικό έργο εθνικών και συλλογικών εμπειριών. Η δημιουργός με μια πλούσια εικονιστική γλώσσα διαμορφώνει ένα αίσθημα βαθιάς ευαισθησίας για τον Άλλο και μεταφέρει τον αναγνώστη και την αναγνώστρια σε κόσμους γεμάτους πόνο και καταστροφή.
Η συλλογή προτείνει έναν πλούσιο και βαθύ −ενίοτε ανατριχιαστικό− ποιητικό λόγο γύρω από την έννοια της πατρίδας και την τραγωδία της προσφυγιάς. Η πατρίδα εμφανίζεται συχνά ως ένας τόπος διχασμένος ανάμεσα στον πόνο και την αγάπη, ένας χώρος που κοιμάται και ονειρεύεται, με μια δυναμική κίνηση μεταξύ πόνου και ελπίδας·ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές, υπάρχει μια ζωντάνια, μια ρίζα που «βαθιά αναδεύεται» και προχωρά προς τη φλόγα. Οι συνθέσεις δεν περιορίζονται σε μια μονοδιάστατη εθνική αφήγηση·αντιθέτως, διαπλέκουν το εθνικό με το συλλογικό, το τοπικό με το παγκόσμιο, και το ιστορικό με το μυθικό, δημιουργώντας μια οικουμενική εικόνα της προσφυγιάς
.............
Απόσπασμα από το κείμενο του Δήμου Χλωπτσιούδη για τη συλλογή Π ( AΩ εκδόσεις), που δημοσιεύτηκε στο Ποιείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου