30.6.15

Η ιστορία της Αερολέσχης Έδεσσας

Από την σελίδα http://edessaglidingclub.gr/
Το 1950, ιδρύεται ο Όμιλος Αεραθλητών Έδεσσας, τον οποίον πλαισιώνουν οι πρώτοι Εδεσσαίοι αεραθλητές.
Το 1973, ιδρύεται από αυτόν τον παραπάνω πυρήνα η Αερολέσχη Έδεσσας με καταστατικό της σκοπό, την διάδοση του αεραθλητισμού.
Το 1974,  γίνεται η πρόσκτηση 50 στρεμμάτων στους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν με παραχώρηση του Υπουργείου Γεωργίας.
Το 1976, αρχίζουν τα έργα διάνοιξης και κατασκευής του αεροδρομίου,  Αεραθλητικού Κέντρου Μακεδονίας Θράκης.
Το Αεροδρόμιο της Αερολέσχης Έδεσσας, κατασκευάστηκε επι Προεδρίας ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου:
  1. ΓΙΑΒΑΝΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, Αντιπρόεδρος
  2. ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ ΙΩΣΗΦ, Γεν.Γραμματέας
  3. ΜΑΡΙΝΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ταμίας
  4. ΤΣΑΚΟΝΤΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,  Έφορος Ανεμοπορίας


 Το Αεροδρόμιο πήρε έγκριση λειτουργίας από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας με αριθμό ΥΠΑ/Ε2/Α/29643/5468/7-8-1976.

         
 Ο Ιωσήφ Σινιόσογλου  
ο πρώτος εκπαιδευτής της Σχολής
Ανεμοπορίας επί το έργον               
 
Ο Ιωσήφ Σινιόσογλου 
μετά την απόγείωση 
Ο Αντώνης Παναγόπουλοςο πρώτος πρόεδρος και Ιδρυτής
της Αερολέσχης επί το έργον 

 Με την Δ1/Γ/23879/5344/15-6-1979 απόφαση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας άρχισε να λειτουργεί, Σχολή Χειριστών Ανεμοπορίας, η δεύτερη στην Ελλάδα

Η πρώτη Διοίκηση της Σχολής Ανεμοπορίας ήταν:
  1. ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ ΙΩΣΗΦ, Διευθυντής
  2. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, Επόπτης Πρακτικής Εκπαίδευσης
  3. ΚΑΠΛΑΝΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Επόπτης Θεωρητικής Εκπαίδευσης
  4. ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ ΙΩΣΗΦ, Εκπαιδευτής Αέρος
  5. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, Χειριστής Μηχανής Εκτόξευσης Ανεμοπτέρων


 Παράλληλα με τις προσπάθειες κατασκευής του αεροδρομίου άρχισε και η συγκρότηση δύο αεραθλητικών τμημάτων, ανεμοπορίας και αερομοντελισμού. Το τμήμα ανεμοπορίας, εξοπλίστηκε αρχικά με τρία μονοθέσια ανεμόπτερα τύπου CHAVKA και δύο εκπαιδευτικών τύπου RODA, τα οποία παραλήφθηκαν από το αεραθλητικό κέντρο Τρίπολης και είχαν περιπέσει σε αχρησία για αρκετά χρόνια. Αφού συντηρήθηκαν από την Αερολέσχη Έδεσσας, άρχισαν οι πρώτες πτήσεις στο νέο αεροδρόμιο.
   
 Έτσι φτάσαμε από.....
   
 Από την.. RODA SX-108
(1975) 
και την.. CHAVKA SX-116  Στα Grob G-103 Acro SX-145
& SX-146
 

 Aπο το 1980  μέχρι το 1984  με ευθύνη που ανέλαβε η Σχολή Ανεμοπορίας της Αερολέσχης Έδεσσας λειτούργησαν τρεις Πανελλήνιες Σχολές Στελεχών ανεμοπορίας της Εθνικής Αερολέσχης Ελλάδος και πήραν μέρος ανεμοπόροι από όλη σχεδόν την Ελλάδα. Οι Σχολές αυτές είχαν στόχο την διάδοση της Ανεμοπορίας στην Ελλάδα με την δημιουργία ανεμοπορικών πυρήνων ανά την χώρα.
 Το 2001 λειτούργησε άλλη μια Πανελλήνια εκπ/κη σειρά με τους ίδιους στόχους.

Η Αερολέσχη μας έχοντας ως στόχο την διάδοση και ανάπτυξη της ανεμοπορίας, διέθεσε αφιλοκερδώς όλο το έμψυχο και άψυχο δυναμικό της προκειμένου να δημιουργήσει ανεμοπορικούς πυρήνες στην Ελλάδα. Έτσι, μέχρι σήμερα έχουν εκπαιδευτεί σε 18 εκπαιδευτικές σειρές ανεμοπόροι από την Έδεσσα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λάρισα, Καστοριά, Αγρίνιο, Βέροια, Ιωάννινα, Κομοτηνή, Πάτρα και Κρήτη. Η ομάδα ειδικά της Κρήτης που εκπαιδεύτηκε από την Σχολή μας, έχει δημιουργήσει αξιόλογο ανεμοπορικό πυρήνα με την αγορά ανεμοπτέρου και μηχανής εκτόξευσης και λειτουργεί αυτόνομα με την τεχνική καθοδήγηση της Αερολέσχης Έδεσσας.

 Από το 1986, η Αερολέσχη Έδεσσας σε συνεργασία με το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, άρχισε να εκπαιδεύει προσκόπους απ΄ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, ετήσια σε Πανελλήνιες Σχολές Ανεμοπορίας Προσκόπων (ΠΑΣΑΠ), με σκοπό την διάδοση της ανεμοπορίας. Η δράση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
 
                                                   Η πρώτη ΠΑΣΑΠ

Μέχρι σήμερα η Σχολή Ανεμοπορίας της Αερολέσχη Έδεσσας και το τμήμα της Ανεμοπορίας έχει ξεπεράσει τις 20.000 πτήσεις, συνολικής διάρκειας 7.857 ωρών.
 Το ιστορικό ανεμόπτερο της Σχολής
ASK-13 SX-120

Η εξέλιξη του αεροδρομίου:
 Οι εγκαταστάσεις στις αρχές του 1990 Αρχίζει η διάνοιξη του β' διαδρόμου και των
χωρών γύρω από τα κτίρια 
 Κατασκευή β' διαδρόμου Κατασκευή β' διαδρόμου 
   
 Ανέγερση πρώτου ΤΟΛ στέγασης
ανεμοπτέρου 1993 
Αποπεράτωση α' φάσης Κέντρου
Διημέρευσης 1996
Πρόγραμμα LIDER I 
 Αποπεράτωσης β' φάσης
1998 LIDER II
 Αποπεράτωσης β' φάσης 
1998 LIDER II

Εγκαταστάσεις του 
Αεροδρομίου το 2005 
Εγκαταστάσεις του 
Αεροδρομίου το 2005
Εγκαταστάσεις του 
Αεροδρομίου το 2005
Ανέγερση δεύτερου ΤΟΛ στέγασης
ανεμοπτέρων 2006 
 

29.6.15

Οι τυμπανιστές της Έδεσσας

Τους βλέπαμε μόνο τις Αποκριές. Τώρα τους βλέπουμε και τους ακούμε τακτικά. Και μας αρέσουν. Υπάρχουν ήδη αρκετοί και αρκετές που πλαισιώνουν τις ομάδες τυμπανιστών που υπάρχουν στην Έδεσσα. Ανακαλύψαμε ένα βίντεο στο  youtube  όπου οι τυμπανιστές "χτυπάνε" τα τύμπανά τους στην περιοχή των Μύλων στην Έδεσσα. Αν ρωτήσεις τους ίδιους θα σου απαντήσουν πως "είναι τρέλα", "είναι ξε-αγχωτικό..". Ό,τι και να είναι.. το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό! Δείτε το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=zA3XOZQG8Kc

28.6.15

Αιμίλιος Γκαλίπης:"παρέμβαση σε δημόσιους χώρους"

Ο Αιμίλιος Γκαλίπης Graphic Designer & απόφοιτος του ΑΚΤΟ Θεσσαλονίκης, με τον φωτογράφο Σπύρο Παλούκη συνεργάζονται στο Μinima Project με σκοπό να γεμίσουν με χρώμα πλατείες, πεζόδρομους και παρηκμασμένα κτίρια. Συνδυάζοντας τη φωτογραφία με τη γραφιστική, παράγουν γιγάντια θεματικά κολάζ, καλειδοσκοπικά έργα in progress, που προσκαλούν τους παρευρισκόμενους να ανακαλύψουν ένα κρυμμένο μήνυμα, να δουν κάτι άλλο απ’ αυτό που βλέπουν, μια άλλη αλήθεια που απαιτεί την καθαρή τους ματιά.
Το Μinima Project είναι μια υπαρκτή οπτική ψευδαίσθηση μια άσκηση με φως, χρώμα και χαρτί, που στοχεύει να ταξιδέψει και να παρουσιαστεί σε όλη την Ελλάδα.

Minima Project II
Αιμίλιος Γκαλίπης: " Με χαρά σας παρουσιάζω το Minima II
Το Minima αυτή τη φορά ενσωματώθηκε στο σχολικό project της κυρίας Β. Μελικίδου που είχε ως στόχο την παρέμβαση σε δημόσιους χώρους.

Μαζί με τους μαθητές που συμμετείχαν στο project (Ed-Designers) δημιουργήσαμε στην αυλή του 2ου ΓΕΛ Έδεσσας ένα γιγάντιο κολάζ που απεικόνιζε ένα παιδί θύμα πολέμου στη Γάζα.
Ελπίζω να καταφέραμε το μήνυμά μας ενάντια στο πόλεμο να "ακουστεί" δυνατά.
Τα συναισθήματα ήταν υπέροχα".


 Ο Αιμίλιος Γκαλίπης γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1990 και ζει και εργάζεται στην Έδεσσα από όπου και κατάγεται.
 Σπούδασε γραφιστική στον όμιλο ΑΚΤΟ του Middlesex University και έχει παρακολουθήσει  σεμιναρια, που αφορούν τις εφαρμογές της γραφιστικής καθώς και την οπτική επικοινωνία.  Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις και σε διαγωνισμούς αποσπώντας σημαντικές διακρίσεις διεθνώς.

27.6.15

Τα παπούτσια του Βαρύτονου


 Δημήτρη Μπασλάμ, εκδ. Επόμενος Σταθμός , 2014
Ο Κύριος Χαρίτονος ήταν Βαρύτονος, όχι μάγειρας, ράφτης, μπάτλερ, επιπλοποιός αλλά ένας καλοστεκούμενος, ευγενικός και πάντοτε καλοντυμένος Βαρύτονος. "Χαρίτονος Φουξ, χαίρομαι ιδιαιτέρως!" έλεγε με μία υπόνοια στόμφου όταν συστηνόταν, κάνοντας βέβαια και την σχετική υπόκλιση. "Λυρικός Βαρύτονος!" συνέχιζε, "Όχι μελωδικός, λυρικός!" συμπλήρωνε τονίζοντας την διαφορά και αν κάποιοι τον ρωτούσαν: "Αλήθεια, ποια η διαφορά Κύριε Χαρίτονε;" αυτός τους απαντούσε: "Είναι απλώς θέμα ρεπερτορίου!". Για τον Κύριο Χαρίτονο βέβαια, ήταν απλώς θέμα ακρίβειας. Η μανία του με την τελειομανία του, απλώς θα εξεταστεί παρακάτω...

  Ο Δημήτρης Μπασλάμ γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1967 στο Aschaffenburg της Γερμανίας και μεγάλωσε στην Έδεσσα, όπου και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη μουσική. Σπούδασε κοντραμπάσο στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης και επαγγελματικά ασχολείται με τη μουσική από το 1986. Συνεργάστηκε δισκογραφικά και σε ζωντανές παραστάσεις με τους: Θανάση Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Αγγελάκα, Σωκράτη Μάλαμα, Big Sleep, Μark Eitzel, Μανόλη Φάμελλο, Δήμητρα Γαλάνη, Μελίνα Κανά, Νίκο Ζιώγαλα, Παύλο Παυλίδη και πολλούς άλλους. Τον Οκτώβριο του 2005 κυκλοφόρησε από τη "Sony BMG" το πρώτο του μουσικό παραμύθι, "O Γαργαληστής", όπως και το σάουντρακ της ταινίας "Η Γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος" του Αντώνη Καφετζόπουλου. Το Νοέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Επόμενος σταθμός" και η έντυπη εκδοχή του "Γαργαληστή" με εικονογράφηση του Βίκτορα Μοσχόπουλου. Το δεύτερο μουσικό παραμύθι του, "Ο Αγισήλαγος", κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2007 και πάλι σε συνεργασία με τη "Sony BMG" και τον "Επόμενο σταθμό".
Και το νέο έργο του Δημήτρη Μπασλάμ..

26.6.15

Αλέξανδρος Στουγιαννίδης: ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ

 O Στουγιαννίδης Αλέξανδρος γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1980. Από το 2001-2007 σπουδάζει στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Τμήμα Εικαστικών Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. με ειδικότητα στην ζωγραφική. Το 2005 αρχίζει η ενασχόληση του με τον κινηματογράφο.








Από τη σειρά "ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ" 2009 του Εδεσσαίου ζωγράφου Αλέξανδρου Στουγιαννίδη (πηγή: https://www.facebook.com/pages/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82/1375347482712219)

Βιομηχανικά Μνημεία Εδεσσας

Σε μικρή απόσταση από το πάρκο των Καταρρακτών συναντάμε την παλιά βιομηχανική υδροκίνητη ζώνη της Έδεσσας, γνωστή ως περιοχή των Mύλων.
H αφθονία των υδάτων σε συνδυασμό με τις έντονες κλίσεις του εδάφους έδωσαν την δυνατότητα εκμετάλλευσης της υδροκίνησης από τα αρχαία χρόνια (υδραλέτης).
Aπό την περιοχή του Λόγγου έως την άκρη του πλατώματος του υψίπεδου της Έδεσσας κατά μήκος του φρυδιού της πόλης, όπου καταλήγουν οι διακλαδώσεις των υδάτων του ποταμού Eδεσσαίου, πλάι στο πάρκο των καταρρακτών εγκαταστάθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα τα πρώτα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και εργαστήρια της παλιάς βιομηχανικής ζώνης της Έδεσσας. Η περιοχή είναι γνωστή ως "Μύλοι" και είναι μοναδική σε έκταση υδροκίνητων παραγωγικών μονάδων στον ελλαδικό χώρο.
Oι έντονες κλίσεις του εδάφους και η αφθονία των νερών έδωσαν από τα βυζαντινά ακόμα χρόνια την δυνατότητα εκμετάλλευσης της υδροκίνησης. Eκείνη την εποχή οργανώθηκαν στην περιοχή οι πρώτοι αλευρόμυλοι, σησαμοτριβεία, βυρσοδεψία και νεροτριβεία.
Συστηματικότερη έγινε η εκμετάλλευση του νερού όταν από τα τέλη του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκαν στην Έδεσσα υδροκίνητα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας από Nαουσαίους Έλληνες επιχειρηματίες.
Συνολικά ιδρύθηκαν έξι υδροκίνητες μονάδες με πρώτο το νηματουργείο Tσίτση και Σία το 1895 από το οποίο σώζονται μόνο ίχνη των αρχικών του εγκαταστάσεων.
Aκολούθησε η "Ένωση Bιομηχανικών Eπιχειρήσεων Eστία AE" με δύο βιομηχανικές μονάδες το 1907 και το 1926, το Kανναβουργείο της Eταιρείας Tότσκα το 1908 και το Kανναβουργείο των Aδελφών Aποστόλου και Σπυριδωνίδη το 1930. Tελευταίο ιδρύθηκε κατά την περίοδο 1929-1930 το εριουργείο των αδελφών Σεφερτζή - Kοκκίνου το οποίο ήταν ένα από τα σπουδαιότερα εργοστάσια των Bαλκανίων.
Όλες αυτές οι βιομηχανικές μονάδες ήκμασαν κατά την περίοδο του μεσοπολέμου. Όμως λόγω προβλημάτων που παρουσιάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τα υδροκίνητα εργοστάσια έκλεισαν οριστικά το 1962.
Xάρη στο ζωηρό ενδιαφέρον του Δήμου Έδεσσας για την ανάδειξη και την αξιοποίηση των μοναδικών αυτών πρωτοβιομηχανικών μνημείων εκπονήθηκε το 1991 μελέτη που προσβλέπει στην επανάχρηση και την αποκατάσταση όλων των υδροκίνητων εργαστηρίων - εργοστασίων.


Η Έδεσσα στις αρχές του 20ου αι. διέθετε πολλά εργοστάσια που βασίζονταν στις υδατοπτώσεις για την κίνηση των μηχανών τους. Το 1991 ο Δήμος της Έδεσσας έθεσε στόχο την ανάδειξη και αξιοποίηση της περιοχής των «Μύλων», του Καναβουργείου και του εργοστασίου Εστία με τη δημιουργία ενός υπαίθριου μουσείου υδροκίνησης και τη δημιουργία χώρων αναψυχής. Το υπό τελική διαμόρφωση, Υπαίθριο Μουσείο Νερού έχει σκοπό να γνωρίσει στον επισκέπτη την ιστορία της υδροκίνησης από τα προβιομηχανικά εργαστήρια ως τα εργοστάσια κλωστουφαντουργίας των αρχών του 20ου αι. Τα τμήματα του μουσείου είναι:
* Αλευρόμυλος «Σαλαμπάση»,

* Σησαμοτριβείο Περτσεμλή,

* Νερόμυλος «Γιαννάκη»,

* Νερόμυλος «Γιαννάκη»(Ενυδρείο),

* Βυζαντινός Μύλος,

* Υπαίθριος Κινηματογράφος,

* Μπατάνι (Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών),

* Κανναβουργείο

25.6.15

Εικονική περιήγηση στην Έδεσσα

Μια Φύση μαγευτική, όλο νερά και πράσινο. O κάμπος γεμάτος καρπούς και τα βουνά κατάφυτα. Λίγο πιο πάνω, στα αριστερά σας, ο λευκός γίγαντας, το Kαϊμακτσαλάν και στα δεξιά το υπέροχο Πάικο. Ενδιάμεσα όμορφα άγνωστα χωριά.
Περιηγηθείτε εικονικά πατώντας εδω: http://www.greecevirtual.gr/el/pella/edessa#/_10_stathmos_trainvn_1/

24.6.15

Όπως ξεκολλάει ένα φύλλο

 Τάκη Γκόντη

Πεθαίνουν οἱ ποιητὲς
δίχως τιμὲς καὶ φανφάρες
σὲ ἄκρα σιωπὴ
καὶ ἡ φύση
ξεκολλάει ἕνα κίτρινο φύλλο
καὶ τὸ ἀφήνει νὰ πέσει στὴ μνήμη.

 Εἶναι βέβαιο
ὅτι ἔτσι τοὺς πρέπει νὰ σωπάσουν:
Δίχως φανφάρες
ποὺ νὰ διαταράσσουν
τὸ χάδι τ’ ἀνέμου στὰ λίγα μαλλιὰ
τὴ μετέωρη νότα στὰ χείλη
καὶ τὸ τελευταῖο σπινθήρισμα μιᾶς ἰδέας στὸ βλέμμα
ποὺ τοὺς πῆρε μαζί.


Εἶναι βέβαιο ὅτι ἔτσι τοὺς πρέπει
γιατὶ μόνον ἔτσι πεθαίνουν οἱ ποιητὲς
καὶ γεννιοῦνται
κάθε φορὰ ποὺ ἕνα κίτρινο φύλλο
πέφτει στὸ ποτάμι καὶ ταξιδεύει.

 Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του Τάκη Γκόντη με τίτλο, "Η επιστροφή της Εκάβης".

 Ο Τάκης Γκόντης, κατά κόσμο Χρήστος Τότλης, γεννήθηκε το 1955 στη Φλαμουριά της Έδεσσας. Έζησε κι εργάστηκε σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Το 1979 απολύθηκε από τη ΔΕΗ όπου εργαζόταν εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων στις οποίες συμμετείχε. Την ίδια χρονιά εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Εκείνη ο Χριστός κι ο ένας". Το 1980 προσλαμβάνεται και ορίζεται υπεύθυνος στο τμήμα φωτοσύνθεσης της νεοσύστατης τότε ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ, από όπου παραιτείται έξι χρόνια μετά. Την ίδια χρονιά ολοκληρώνει και εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Η πολιτεία με τα τέσσερα παράθυρα". Το 1988 εγκαθίσταται στη γενέτειρά του ασχολούμενος με βιολογικές καλλιέργειες. Έχει εκδώσει συνολικά πέντε βιβλία με ποιήματα και πεζά. Τελευταίο η ποιητική συλλογή "Κολιμπρί" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Σημαντικό μέρος από το έργο του παραμένει ανέκδοτο.

23.6.15

Jane Doe: με ρίζες από την Έδεσσα...

Το συγκρότημα Jane Doe αποτελούν οι: Alkis Doe / Antonis Doe / Dionisis Doe / John Doe / Moss Doe / Nik Doe / Stratos Doe
Τραγουδούν και γράφουν σε αγγλικό στίχο. Μπορείτε να ακούσετε: https://www.youtube.com/watch?v=p0Lce3yg79o
Η σελίδα τους: http://janedoegreece.tumblr.com/
και https://www.facebook.com/TheJaneDoeBand

22.6.15

Κέντρο Διασκέδασης "Παράδεισος".

Ο ποιητής-πεζογράφος Μάρκος Μέσκος στα "Παιχνίδια στον Παράδεισο" καταγράφει την τοποθεσία και ως χώρο παιδικών αποδράσεων.
Πίσω βρίσκεται η κλινική Παρασχου. Στη θέση αυτη κτίστηκε αργότερα (1965) το Ξενία. Από τις διηγήσεις των μεγαλύτερων έχουμε μάθει ότι γέμιζε το κέντρο τις εορτές και τις αργίες...
https://www.facebook.com/697904026974222/photos/a.699493550148603.1073741828.697904026974222/711760325588592/?type=1&theater