Κριτική για την παράσταση «Νίκος Πλουμπίδης»

Από

 Κατερίνα Αθανασίου
Η ζωή και η δράση του Νίκου Πλουμπίδη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, στην Αθήνα, στο «Θέατρο της Ημέρας». Σε ένα λιτό μα επιβλητικό σκηνικό ο Βασίλης Κολοβός, ίδιος ο Νίκος Πλουμπίδης, γεμίζει τη σκηνή, δημιουργώντας συγκίνηση στο κοινό. Την παράσταση την είδαμε με μιαν ανάσα. Πολλές φορές με λυγμό, που δεν έβγαινε, τόσο εξαιτίας της προσωπικότητας όσο και της δράσης του Νίκου Πλουμπίδη. Θαυμάσαμε ως θεατές το ήθος και την πίστη του στον Άνθρωπο, την Ιδεολογία του, το Κόμμα του. Μέσα από τη ροή της παράστασης παρακολουθούμε τη δράση του Πλουμπίδη και ιδιαίτερα τα τελευταία δραματικά χρόνια, τόσο τα δικά του όσο και του Κινήματος, με τον κύκλο να κλείνει με την εκτέλεσή του. Σημαντικό στοιχείο του έργου είναι ότι δεν αποσιωπούνται τα λάθη, οι πρακτικές και ο πόλεμος που ασκήθηκε από εχθρούς και συντρόφους σε

«Ιστορικός Ενεστώς»

Από 20 Φεβρουαρίου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο του Θανάση Χατζόπουλου «Ιστορικός Ενεστώς». Ένα πτώμα που μένει στα αζήτητα, μια υιοθεσία που ο καρπός της καταλήγει σε μια αιρετική σέχτα, ένας οικογενειακός τάφος που μετατρέπεται σε μια νύχτα σε κενοτάφιο, μια σκιά που ακολουθεί τη δίδυμη αδελφή της, ένα κύημα στη γυάλα του από το θέρος του 1965, ένας λατινιστής θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος, μια κόρη που λανθάνει δύο χρόνια εκτός ληξιαρχείου, ένα κορίτσι που διασχίζει όλο ρέμβη την κυνικότητα της ζωής, ένα βρέφος που χάνεται σε σεισμό κι ένα άλλο από τον τάφο του. Είκοσι μία ιστορίες, γραμμένες άλλοτε με πλάγιο και άλλοτε με ευθύ τρόπο, άλλοτε σε λίγες αράδες κι άλλοτε σε λίγες σελίδες, αναπτύσσονται με τη μορφή χρονολογίου και

Η ποίηση στον κινηματογράφο (του Χρήστου Τσιάμη)

Ποίηση και κινηματογράφος, ένα ζευγάρι αντιθέσεων.  Ποιών αντιθέσεων;  Νά, αυτή μια πανάρχαια γιαγιά (μιλάμε για χιλιάδες χρόνια), κι αυτός ένας νεανίας (πάνω κάτω μόλις …εκατό τόσων χρόνων).  Αυτή, μια ύπαρξη μοναχική που ελάχιστοι της δίνουν σημασία.  Αυτός, δημοφιλέστατος, οι θαυμαστές του ανέρχονται στα εκατομμύρια.  Ενα ζευγάρι παρανοήσεων και μεγάλων παρεξηγήσεων.  Τότε γιατί στα καλά καθούμενα εμείς αποφασίσαμε να ανακατευτούμε στη σχέση αυτή;  Λοιπόν, δεν

Γιάννης Δάλλας

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ο ποιητής, ο πεζογράφος, ο κριτικός λογοτεχνίας, ο δοκιμιογράφος, ο φιλόλογος, ο μεταφραστής αρχαίας γραμματείας, ο αριστερός διανοούμενος


Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε στη Φιλιππιάδα, το 1924. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και εργάστηκε στη Μέση και την Ανώτατη εκπαίδευση. Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο δοκιμίου και κριτικής και με το Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.

Περιοδικό Δίοδος 66100, τεύχος 17

Δίοδος 66100 
Εξάμηνη περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης Περίοδος Α΄,
τεύχος 17, Ιανουάριος 2020
 ΠEPIEXOMENA
 4 Έλλη Παγκάλου: Γυμνάσιο Δράμας. Η εκπαιδευτική διάσταση του τοπίου
 16 Δημήτρης Βλάχος: Όμηρος - Μιγκέλ ντε Θερβάντες: Τα δυο ακρογιάλια. Μια τοπολογία του ποιητικού sub specie aeternitatis

Κυκλοφόρησε από το Μεταίχμιο η νέα έκδοση του μυθιστορήματος «Μάρτυς μου ο Θεός» του Μάκη Τσίτα, που έλαβε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014

Μάκης Τσίτας 
 Μάρτυς μου ο Θεός
 Σελίδες: 280, Τιμή: 15,50 €,
ISBN: 978-618-03-2296-5
 Εκδόσεις Μεταίχμιο
 Κυκλοφόρησε από το Μεταίχμιο η νέα έκδοση του μυθιστορήματος «Μάρτυς μου ο Θεός» του Μάκη Τσίτα, που έλαβε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014. Το βιβλίο κυκλοφορεί σε 12 γλώσσες, μεταφέρθηκε στο θέατρο και παίχτηκε για 5 χρόνια σε όλη την Ελλάδα.

Συμπόρευση ποιητικού λόγου και Ιστορίας

Του Νίκου Τακόλα // *

 https://www.fractalart.gr/katholoy-poiimata/

Διονύσης Στεργιούλας, «Καθόλου ποιήματα», Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2019

Η κριτική σε έναν έμπειρο κριτικό και δοκιμιογράφο, όπως ο Διονύσης Στεργιούλας, είναι δύσκολη απόπειρα, ιδιαίτερα όταν και η ποίησή του δεν είναι εύκολη. Με αυτήν την πρώτη, επίσημα, ποιητική συλλογή του επιχειρεί μία επιδέξια διάτμηση σε θέματα που τον ενδιαφέρουν. Η Ιστορία, η Θεσσαλονίκη («Χρονολόγιο Θεσσαλονίκης»), το απέραντο βασίλειο των λέξεων, ο πόλεμος και η ειρήνη, το θέατρο, η αιώνια φύση («Θα είναι πάντα εκεί»), το τραχύ πεπρωμένο, η προδοσία («Το δέντρο και το τσεκούρι»), οι στρεβλωμένες αλήθειες και η αποκατάστασή τους, η ζωντανή αρχαιότητα, οι ισχυρές προσωπικότητες του λόγου («Ανδρέας Κάλβος»), οι πάντα παρόντες νεκροί και ο θάνατος είναι από τα αγαπημένα του θέματα. Ευδιάκριτες οι καβαφικές επιρροές, καθώς και οι επιδράσεις από τους ποιητές της Θεσσαλονίκης.

Κυκλοφόρησε το νέο παιδικό βιβλίο του Μάκη Τσίτα με τίτλο "Η Δώρα και ο γάτος που τον έλεγαν Οδυσσέα"

Μάκης Τσίτας
 Η Δώρα και ο γάτος που τον έλεγαν Οδυσσέα
 Εικονογράφηση: Ρένια Μεταλληνού
 Σελίδες: 36, Εξώφυλλο: Σκληρό, Διάσταση: 22x22,
Τιμή: 12,20€, ISBN: 978-618-02-1364-5
 Εκδόσεις Μίνωας
 Το νέο παραμύθι του βραβευμένου (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) Μάκη Τσίτα μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίνωας. Μετά το «Όνομά μου είναι Δώρα», η έξυπνη και αστεία ηρωίδα του Μάκη Τσίτα αποκτά ένα γατάκι, δώρο των γονιών της από το Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων. Ο γάτος Οδυσσέας θα φέρει πολλές αλλαγές στην καθημερινότητα της Δώρας, δείχνοντάς της ότι η απόκτηση ενός κατοικίδιου απαιτεί πολλή φροντίδα, αφοσίωση και αγάπη.

«ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ Ο ΛΑΔΩΝΑΣ» Το ιστορικό μυθιστόρημα της Χρύσας Λυκούδη

Του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου

Η συγγραφέας Χρύσα Λυκούδη, με το πρώτο της μυθιστόρημα «Η μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας» ταράζει τα νερά της πεζογραφίας. Καθόλου εύκολο να γραφτεί ένα ιστορικό έργο για το οποίο  απαιτούνται χιλιάδες εργατοώρες έρευνας, εξιστόρησης, καταγραφής και επιμέλειας. Το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό αλλά καθαρά ποιοτικό. Όταν όμως το εκδοθέν έργο αθροίζεται σε 700 σελίδες και συνάμα είναι και ποιοτικό, τότε οφείλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στη συγγραφέα του καθώς και στον εκδοτικό οίκο «Ωκεανός» που ρίσκαρε μια τόσο αξιόλογη και πολυσέλιδη έκδοση, ειδικά σε μια εποχή που η οικονομική και κοινωνική κρίση μαστίζει τον εκδοτικό χώρο και κατ’ επέκτασιν τις προσπάθειες των συγγραφέων.

Η σκιά του Ποιήματος

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

Ντίνος Σιώτης «Στη σκιά του ανέμου». Εκδόσεις Κέδρος 2019

Το όνομά του, συνώνυμο με την ποίηση. Πενήντα χρόνια μεσολαβούν από την πρώτη του έως την πρόσφατη ποιητική συλλογή: «Απόπειρα», Ιωλκός, 1969. «Στη σκιά του ανέμου», Κέδρος, 2019. Στο μεταξύ, βραβεία, σαράντα περίπου ποιητικές συλλογές, δεκαπέντε πολιτικά περιοδικά στα ελληνικά και στ’ αγγλικά, μεταφράσεις ποιημάτων του ως και τα κινεζικά, η ελληνική ποίηση με την αγάπη και τη φροντίδα του στις ΗΠΑ και τον Καναδά, το «Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου» και ο «Κύκλος Ποιητών» το 2011.

Παιδική χαρά γεμάτη μνήματα

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΥΦΙΛΤΖΟΓΛΟΥ 
Σπίτι παιδιού
εκδ. Αντίποδες, σελ. 90

«Τις Κυριακές πριν επιστρέψουμε στο Σπίτι παιδιού, κάναμε μια επίσκεψη στη γιαγιά που ήταν πεθαμένη». Ο ανήλικος αφηγητής αναφέρεται σε έναν κόσμο παλιό, όπου ο θάνατος ήταν ορατός και όχι αποδιοπομπαίος. Η πεθαμένη γιαγιά δεν είχε κυλήσει στην ανυπαρξία, καθώς κάθε Κυριακή την επισκέπτονταν και έβρισκαν την ευκαιρία να παίξουν ο ίδιος και ο αδελφός του κρυφτό ανάμεσα στους τάφους. Ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου (Δράμα, 1983) επιστρέφει στο χωριό της παιδικής του ηλικίας για να αποτυπώσει το βίωμα του θανάτου μέσα από το βλέμμα των έξι του χρόνων. Οι ταφές των συγχωριανών αναβιώνουν σαν επιμνημόσυνα παιχνίδια. Το αγόρι σήκωνε με περηφάνια τα

Συνέντευξη Νίκου Καββαδία στο ΡΙΚ το 1965

Η μοναδική συνέντευξη του ποιητή Νίκου Καββαδία στον Κώστα Σερέζη στο ΡΙΚ το 1965.

https://www.youtube.com/watch?v=K74G165MMXg&feature=youtu.be&fbclid=IwAR26Wf5WbQZInOugCPcwbpmlOdAwJzAdHPle3gBz8N_IEb75-GckE7sBq6A

Γιώργος Κεντρωτής, “Το μοντέρνο στην ποίηση: αιτήματα και επιτελέσματα”

Για τον μέσο αναγνώστη η μοντέρνα ποίηση είναι σκοτεινή, ζοφώδης, ακατανόητη. Σπεύδω να διορθώσω την εισαγωγική μου πρόταση, προκειμένου να εκφράσω με ακρίβεια αυτό που θέλω να πω: για τον μέσο αναγνώστη κάθε εποχής η εκάστοτε μοντέρνα ποίηση είναι σκοτεινή, ζοφώδης, ακατανόητη. Για τον σχετικώς προετοιμασμένο αναγνώστη είναι απλώς αινιγματώδης. Για δε τους ήδη μεμυημένους αποτελεί μία επί πλέον αφορμή να καταδυθούν στη θάλασσα της γραπτής λυρικής γλώσσας για να αναζητήσουν τις αρχές του ποιητικού λόγου, ήτοι του λόγου του δημιουργικού, μέσα στη διάνοια των ποιητών. Να το ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής: δεν υπάρχει εποχή χωρίς μοντέρνα ποίηση, παναπεί χωρίς ποίηση νεωτερική. Δεν εμφανίστηκε η μοντέρνα ποίηση –όπως εσφαλμένως

Περιοδικό Χάρτης

ΧΑΡΤΗΣ # 14 
https://www.hartismag.gr/

Στις Σελίδες αυτού τού μήνα, με επιμέλεια του Βασίλη Παπαγεωργίου, γίνεται μια σειρά καταφατικές παρεμβάσεις στο κτήριο Αλλατίνη της Θεσσαλονίκης. Συμμετέχουν: Γιώργος Αλισάνογλου, Θωμάς Βελισσάρης, Άρις Γεωργίου, Έλσα Κορνέτη, Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Τέτα Μακρή, Έλενα Πέγκα, Σάκης Σερέφας, Θεόδωρος Τζάρτος (βίντεο), Γεωργία Τρούλη, Τασούλα Τσιλιμένη και Χ.Ν. Τσιρώνης. Εκτός αυτού, στο τεύχος του Φεβρουαρίου εμφανίζονται νέοι συνεργάτες με ποίηση και πεζογραφία: Δημήτρης Γαλάνης, Παναγιώτης Κουσαθανάς, Νίκος Μοσχόπουλος, Ουρανία Μπάγγου, Στέφανος Τακτικός, Κατερίνα Φασόη, ο ποιητής Μανόλης

Φιλαρέτη Βυζαντίου, ποίημα

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Στεκόταν αμίλητος
γωνία παραφροσύνης και νηπιότητας
Μάτια ανοιχτά , γεμάτα σκοτάδι
Στην άκρη τους ένα ξεχασμένο δάκρυ
από ρέον φως
Περίμενε να τον δει στην προκαθορισμένη συνάντηση
Περίμενε τριάντα ολόκληρα χρόνια
Στα μαλλιά είχε ασπρίσει όλη η υπομονή
Στα χέρια είχε απλωθεί όλη η κιτρινίλα ταμπάκου
μιας ζωής σχεδόν
Στα χείλη απλώς κρεμόταν η σιωπή
κι ένα τριμμένο , φθαρμένο παράπονο
ίδιο κι απαράλλαχτο σαν την πρώτη μέρα
που πρωτοφάνηκε
και τον καμάκωσε κατάστηθα
Έκτοτε ,χταπόδι, κουλουριάστηκε μαζί με τον πόνο
στο θαλάμι της ψυχής του
Μόνος
Ίσιος και βαρύς
Αμίλητος και θυμωμένος
Άγγελος και σκοταδιασμένος
Αλλά πάντα
μόνος

Εκείνη τον κοίταξε με μια θλίψη ακατανίκητη
Μαζεμένη λατρεία και οργή
Έβγαλε από την τσέπη της μια πρόχειρη λύση
Τον είδε που την δέχτηκε ήσυχα
όπως μωρό το θήλαστρο
Μια δήθεν παρηγοριά
μέχρι την επόμενη κάθοδο στα σκαλιά του Άδη
Αναπαύτηκε τώρα η νύχτα
Ξεγελάστηκαν οι ερινύες για λίγο πάλι
Ξεκουράστηκαν οι θεοί από το άγριο κυνηγητό ξοπίσω του

Εκείνος, τρυφερός γίγαντας ενός απελπισμένου θάρρους
και μιας αβέβαιης πίστης σε κάποιο φάλτσο θαύμα
άρχισε να βαδίζει βαριά στον παγωμένο ανήφορο
Κομματιασμένα τα δάχτυλα ζωγράφιζαν κόκκινους πανσέδες
στην κινούμενη άμμο
και μετά χάνονταν
Όπως αυτός, αιώνες τώρα ,στα ερέβη του
Κι όπως έφευγε
ξεχείλιζε μέσα από τις μελανές του τσέπες
το δηλωμένο σημείο της μοιραίας συνάντησης με εκείνον
Εκείνον που κεκρυμμένος τον παραμόνευε στην κάθε ανάσα του
Εκείνον που στα χέρια του κρατούσε την από πάντα λυμένη εξίσωση.....

(Φ.Β. 06012019 ''ΕΓΚΛΕΙΣΤΟ ΦΩΣ'' 2019)