Τα ποιήματα της σκάλας

Μέσκος Μάρκος

Απόσπασμα από το βιβλίο

"Το αντίο" 

Φύλλο ξερόφυλλο σαν πεταλούδα φθινοπωρινή πέφτοντας νανουρίζεται - στο καλό! στο καλό! 
Ήταν δικό σου το αντίο
 τύχη και μοίρα και ειμαρμένη
 λέξη που κουδουνίζει σαν κάτι άλλο' φύλλο

 φυλλαράκι γνωστό από τα παλιά 
όχι ζούδι νεκρό μα προσδοκία
 λευκής νιφάδας στο μέτωπό σου τώρα
 που έγινες σιωπή και ποίημα και σκοτάδι
 έγινες δύσβατο φως καθώς θερίζει την αιώνια ματαιότητα.

Πιτσιδοπούλου Ελένη "Καλώς τον κύριο ΚΟΚ"

---

Ο κύριος ΚΟΚ είναι ο μπαμπάς του Σταμάτη και του Γρηγόρη. 

Είναι αυτός που λέει στους οδηγούς τι πρέπει να κάνουν. 

Είναι αυτός που λέει στα αυτοκίνητα, στα μηχανάκια, στα ποδήλατα και στους πεζούς

 πότε είναι η σειρά τους να περάσουν. 

Είναι αυτός που, με λίγα λόγια, ορίζει τους κανόνες για να κυκλοφορούμε 

όλοι με ασφάλεια στους δρόμους. Και είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας.
Στο τέλος του βιβλίου σάς περιμένουν διασκεδαστικές δραστηριότητες παρέα

 με τον κύριο ΚΟΚ. Ένα διασκεδαστικό βιβλίο για την κυκλοφοριακή αγωγή.

Η Ελένη Πιτσιδοπούλου γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1968. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα
 Νηπιαγωγών στη Θεσσαλονίκη και συνεχίζει να “σπουδάζει” στην εκπαίδευση δουλεύοντας 
με τα παιδιά καθημερινά στην τάξη.

(2013)	Το κακαραπάκι, Παρρησία
(2011)	Τρέχα, Τρεχάλα, Παρρησία
(2007)	Μια γιορτή στη γειτονιά του ήλιου, Πλανητάριο Θεσσαλονίκης
(2006)	Βρόμικη Δευτέρα, Πορτοκάλι
(2006)	Καλώς τον κύριο ΚΟΚ, Κέδρος
(2005)	Τι... τρώνε τα παιχνίδια;, Κέδρος
(2004)	Ο Πάνω και ο Κάτω, Μίλητος

Στα χρόνια τα παλιά..

Από τη βιβλιοθήκη μας ανασύραμε το εξαιρετικό βιβλίο του 1ου Γυμνασίου Έδεσσας-Περιβαλλοντική Εκπαίδευση "Παιχνίδια στους μαχαλάδες της Έδεσσας" (Μάιος 1996). Το βιβλίο επιμελήθηκαν καθηγητές και μαθητές-τριες. Συγκεκριμένα οι καθηγητές κ.κ.Τζώγα Καίτη, Βλάχου Μερόπη και Φιλίππου Δημήτρης καθώς και 22 μαθητές-τριες που αποτελούσαν την ομάδα της  Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο τα παιχνίδια που παίζαμε παλιά στις γειτονιές (τότε που δεν υπήρχε ο φόβος...) όπως το "τζαμί", τα "κράτη", τα "κότσια", το "μπικόπλακο" κλπ. Μια πολύ καλή εργασία που με την ευκαιρία του blog μας μπορεί να ρίξει μια ματιά ο καθένας.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΚΑΒΗΣ

Συγγραφέας: ΤΑΚΗΣ ΓΚΟΝΤΗΣ

Εκδότης: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

Ο Τάκης Γκόντης, κατά κόσμο Χρήστος Τότλης, γεννήθηκε το 1955 στη Φλαμουριά της Έδεσσας. Έζησε κι εργάστηκε σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Το 1979 απολύθηκε από τη ΔΕΗ όπου εργαζόταν εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων στις οποίες συμμετείχε. Την ίδια χρονιά εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Εκείνη ο Χριστός κι ο ένας". Το 1980 προσλαμβάνεται και ορίζεται υπεύθυνος στο τμήμα φωτοσύνθεσης της νεοσύστατης τότε ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ, από όπου παραιτείται έξι χρόνια μετά. Την ίδια χρονιά ολοκληρώνει και εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Η πολιτεία με τα τέσσερα παράθυρα". Το 1988 εγκαθίσταται στη γενέτειρά του ασχολούμενος με βιολογικές καλλιέργειες. Έχει εκδώσει συνολικά πέντε βιβλία με ποιήματα και πεζά.

Τελευταίο η ποιητική συλλογή "Κολιμπρί" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Σημαντικό μέρος από το έργο του παραμένει ανέκδοτο.

Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής (κάποτε..) στην Έδεσσα

https://www.youtube.com/watch?v=HOW-x99Jbos
Στην παραπάνω διεύθυνση μπορείτε να δείτε ενα ενδιαφέρον απόσπασμα από το Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής που πραγματοποιούνταν με επιτυχία στην Έδεσσα.

Όπως αναφέρεται στο you tube "6daEXit in 12th Spring Festival of Edessa, 13/04/2008

Free Improvisation (Konstantina Kastellou-Alexis Porfiriadis) +
Elongation by Karlheinz Stockhausen (Eva Giantzi, Konstantina Kastellou, Alexis Porfiriadis, Antonis Rouvelas, Sapfo Pantzaki, Zisis Segklias, Lena Tsagkalidou, Stelios Tsairidis, Vassilis Chatzimakris)"

Σπύρος Παλούκης: η νέα γενιά

Ο Σπύρος Παλούκης γεννήθηκε το 1980 στην Έδεσσα. Σπούδασε πληροφορική στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και φωτογραφία στο εργαστήρι Stereosis, και έκανε μεταπτυχιακό στις αμερικανικές σπουδές στο Βέλγιο (University of Antwerp). Από το 2006 εργάζεται ως freelance φωτογράφος και συγγραφέας, ενώ είναι ο ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου Μαγικό Κουτί & Fata Morgana (www.themagicbox.gr). Φωτογραφίζει και εκθέτει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και στο παρελθόν έχει βραβευτεί σε διάφορους διαγωνισμούς, με σημαντικότερη την κατάληψη της δεύτερης θέσης στον διαγωνισμό της Ε.Ε. Cantaria+10 με θέμα "φιλία". Επίσης, συγκαταλέχθηκε στους δέκα καλύτερους νέους Έλληνες φωτογράφους από το Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών, κατά τη διάρκεια του Διεθνή Μήνα Φωτογραφίας 2008 (APhF:08). Το 2009 εξέδωσε το λεύκωμα "Έδεσσα", μια φωτογραφική συνομιλία με τον γενέθλιο τόπο. Το επόμενο λεύκωμά του, "Daydreaming: εκατό Έλληνες του Βελγίου ονειρεύονται την Ελλάδα" (2010), εκδόθηκε σε πέντε γλώσσες και παρουσιάστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, ενώ οι φωτογραφίες εκτέθηκαν στην 15η Biennale Νέων Μεσογείου στην Θεσσαλονίκη. Έχει γράψει τα βιβλία "Ο Καρλομάγνος και η κάμερα με τα μυστικά" (2008, υποψηφιότητα για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού "Διαβάζω"), και "Η γενιά του Μπλάκ Άουτ" (μυθιστόρημα, 2011). Τον Δεκέμβριο του 2011 έλαβε μέρος στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών που διοργάνωσε το ΕΚΕΒΙ, στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2011)	Η γενιά του Μπλακ Άουτ, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana
(2009)	Έδεσσα, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [κείμενα, φωτογράφιση]
(2008)	Ο Καρλομάγνος και η κάμερα με τα μυστικά, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [κείμενα, φωτογράφιση]
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2009)	Το βιβλίο του κακού, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana
Λοιποί τίτλοι
(2012)	Wonderwood, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [φωτογράφιση]
(2010)	Daydreaming: One Hundred Greeks of Belgium Dream of Greece, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [φωτογράφιση]
	http://www.biblionet.gr/author/76158/%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B7%CF%82

Βασίλης Παπάς / Κώστας Θεοδώρου - Σκυλί πάνω στο χιόνι

Ποίημα του Βασίλη Παπά από τη συλλογή "Το πρωί στο φρύδι" εκδόσεις Κέδρος 2003 - Μελοποίηση Κώστας Θεοδώρου aka Dine Doneff [ταμπούρα, φωνή] Underground Εντευκτήριο "Συγκλίσεις / Αποκλίσεις" Θεσσαλονίκη 19.09.11
[βίντεο Κώστας Παπάς] ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
https://www.youtube.com/watch?v=B-EROS5XQRo 

Βρείτε μας στο facebook

Μπορείτε αν θέλετε να γίνουμε "φίλοι" και στο  facebook. Το προφίλ μας: https://www.facebook.com/profile.php?id=100009363219988

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ Ανάποδα

Πού κρυβεται η ομορφιάς Τι αξίζει στ' αλήθεια;

Το σκαθάρι ο Μέλιος αναποδογύρισε.

Και τι παράξενο... όταν είσαι ανάποδα βλέπεις πιο καθαρά... και μπορείς να ανακαλύψεις πολλά!

 http://kids.ikarosbooks.gr/publication-details.asp?book=544&filter=specificAuthor&author=470

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ

 Γεννήθηκε στην πόλη Έσσεν της Γερμανίας, τον Απρίλη του 1966. Από πολύ μικρός μπαινοβγαίνει στα σχολεία, είτε ως μαθητής είτε ως δάσκαλος, και γράφει ιστορίες και παραμύθια. Ζει στην Έδεσσα ανάμεσα σε ποτάμια, γέφυρες, λίμνες, καταρράκτες, νεράιδες και ξωτικά.

Έχει γράψει τα βιβλία: «Παίζουμε Θέατρο;» (αυτοέκδοση), «Ο έκτος κύκλος» θεα-τρικό, εκδ. Μορφωτική Εστία Καλαμαριάς, «Το ποτάμι που θύμωσε» θεατρικό (αυτοέκδοση), «Το μήνυμα του πελαργού» εκδ. ΚΠΕ Έδεσσας, «Ο Πειρατής Σιντόρε-Ντορεσί» εκδ. Fagottobooks, «Τα αστέρια της Ευρώπης» έκδ. της Αντιπροσωπείας της -Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.

Δήθεν αιωνιότητα

Μάρκος Μέσκος

Μοναδική του ηδονή το σήμερα•
με το φως του ήλιου και θάλασσα βαθιά γαλάζια
χελιδόνια που δίνουν την τροφή στον αέρα
τιτιβίζοντας ευχαριστημένα σήμερα•
με το νέο δάσος και το χορτάρι και τα ζωντανά
μέρα νύχτα και με φεγγερή σελήνη πολεμούν
οι αλλόφρονες ενάντιοι στους άλλους πλανήτες
για το χρήμα το ματαιόδοξο το θανατηφόρο σήμερα•
εφτά του Αυγούστου ημέρα Τρίτη, στον τροχό του Χρόνου
το έτος 2007 μετά Χριστόν — κι εσύ μόριο φευγαλέας
σκόνης• ένα τίποτε.

 *Από τη συλλογή “Τα Λύτρα”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012.

Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1935. Εκεί οι εγκύκλιες και οι γυμνασιακές του σπουδές. Κατ' αρχάς στο εμπορικό κατάστημα του πατρός του και κατόπιν, 1965-1980, στην Αθήνα. Απεφοίτησε από το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών το 1968. Εργάστηκε, μεταξύ άλλων εργασιών του ποδαριού, ως γραφίστας σε αρκετά διαφημιστικά γραφεία αλλά και επιμελητής εκδόσεων. Πολύ πριν, από το 1957, είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Μαρτυρίες". Γράφει ποιήματα από το 1952. Συνεργάστηκε με ποιήματα, μελέτες και πεζογραφήματα σε πολλά περιοδικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Από το 1981 είναι εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Φίλος και συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των "Χειρογράφων" ενώ από το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε. Έχει τιμηθεί με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για τους "Χαιρετισμούς", 1995, και με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του ποιητικού του έργου.

(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2014)	Προσωπικά κείμενα, Γαβριηλίδης
(2013)	Πεζογραφήματα, Γαβριηλίδης
(2013)	Τα ποιήματα της σκάλας, Γαβριηλίδης
(2012)	Τα λύτρα, Γαβριηλίδης
(2011)	Ποιήματα: Μαύρο δάσος I, Γαβριηλίδης
(2011)	Ποιήματα: Μαύρο δάσος ΙΙ, Γαβριηλίδης
(2009)	Στον ενικό και πληθυντικό ψίθυρο, Νεφέλη [κείμενα, εικονογράφηση]
(2005)	Νερό Καρκάγια, Ίκαρος
(2004)	Ελεγείες, Ίκαρος
(2000)	Προσωπικά κείμενα, Νεφέλη
(2000)	Ψιλόβροχο, Νεφέλη
(1999)	Μαύρο δάσος, Νεφέλη
(1999)	Μουχαρέμ, Νεφέλη
(1999)	Στον ίσκιο της γης, Νεφέλη
(1999)	Χαιρετισμοί, Νεφέλη
(1998)	Άνθη στο καταραμένο φίδι, Νεφέλη
(1998)	Παιχνίδια στον παράδεισο, Νεφέλη
(1998)	Τα φαντάσματα της ελευθερίας, Νεφέλη
(1997)	Κομμένη γλώσσα, Νεφέλη
(1995)	Χαιρετισμοί, Ύψιλον
(1986)	Άνθη στο καταραμένο φίδι, Ύψιλον
(1986)	Στον ίσκιο της γης, Ύψιλον
(1981)	Μαύρο δάσος, Ύψιλον
(1973)	Άλογα στον ιππόδρομο, Ερμής
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2001)	Μια πόλη, ένας συγγραφέας, Μίνωας
(1998)	Μικρή ζωολογία, Εκδόσεις Πατάκη
Λοιποί τίτλοι
(2011)	Χρυσανθόπουλος, Γιάννης, Το λίγο περίσσευμα, Διαπολιτισμός [εικονογράφηση]
(2000)	Κύρου, Κλείτος, 1921-2006, Αλλά η αφή πες μου πώς γίνεται να διασωθεί, Ερμής [ανθολόγηση]
(2000)	Αναγνωστάκης, Μανόλης Α., 1925-2005, Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Ερμής [ανθολόγηση, επιμέλεια]
(1997)	Κεφάλας, Ηλίας, 1951-, Λόγος για την αβεβαιότητα, Αρμός [εικονογράφηση]
(1986)	Πέλλας, Όμηρος, 1921-1962, Διηγήματα, Στιγμή [επιμέλεια]	(http://www.biblionet.)

Δίκοπη λαλιά

"Δίκοπη λαλιά" ποιηση: Θεόδωρος Σαρηγκιόλης, μουσική: Χρήστοs Ε. Δημάκης, τραγούδι: Κατερίνα Ψαρίκογλου

 Ακούστε:
https://www.youtube.com/watch?v=MumeyLqEArw

ΔΙΚΟΠΗ ΛΑΛΙΑ
Στον Μάρκο Μέσκο
Η πατρίδα μου γλώσσα δεν έχει∙
λουλούδια άχρωμα, δέντρα άοσμα,
πέτρες που μουλιάζουν στον καιρό,
στην υγρασία των αιώνων.
Μια δίκοπη λαλιά,
ένας γενναιόδωρος αντικατοπτρισμός
την πόρτα θ’ άνοιγε στο φως της ιστορίας.
Η άνοιξη, ανυπόμονη,
θα ‘βαζε στην τράπεζα των συναλλαγών και των υποτιμήσεων
την ανιδιοτελή της ανθοφορία,
το βλέμμα περιμένοντας
και το χέρι που θα διέτρεχε τον κυματισμό του ενθουσιασμού.
Η γλώσσα μου πατρίδα δεν έχει∙
με κουπιά λιμνάζει σπασμένα,
με τα όνειρα δεμένα πλαγιάζει.

Θοδωρής Σαρηγκιόλης, «Το δέρμα του χρόνου», εκδ. Γαβριηλίδης 2012

Μιχάλης Σιγανίδης - Είναι όμοια και όμως διαφέρουν

Μιχάλης Σιγανίδης - Είναι όμοια και όμως διαφέρουν https://www.youtube.com/watch?v=j8Xlc4PIwHg

Κώστας Θεοδώρου - Νόστος

Kostas Theodorou - Nostos (Κώστας Θεοδώρου - Νόστος) https://www.youtube.com/watch?v=cefftpeHMyg

Ο Γαργαληστής

Δημήτρη Μπασλάμ. Μπορείτε να το δείτε: (4 μέρη)
https://www.youtube.com/watch?v=fJGz1TCwem8
https://www.youtube.com/watch?v=5RO9UmyTd6I
https://www.youtube.com/watch?v=vitK0jMA7aY
https://www.youtube.com/watch?v=BIWbBWCMR64

Ο Δημήτρης Μπασλάμ συστήθηκε αρχικά ως μπασίστας του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Όταν κυκλοφόρησε το Γαργαληστή ξάφνιασε ευχάριστα όλη τη δισκογραφική αγορά. Εξαιρετικό παραμύθι, έμμετρο και στο μεγαλύτερο μέρος του σε 15σύλλαβο στίχο, ιδιαίτερες μουσικές επενδύσεις, αφήγηση από τους Αντώνη Καφετζόπουλο και Γιάννη Αγγελάκα στο ρόλο του Γαργαληστή και ερμηνείες από ο,τι καλύτερο υπάρχει στην ελληνική δισκογραφία τα τελευταία χρόνια: Γιάννης Χαρούλης, Σωκράτης Μάλαμας, Γιάννης Αγγελάκας, Μάρθα Φριτζήλα, Φώτης Σιώτας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Ο Γαργαληστής είναι ένας ασυνήθιστος ληστής: εισβάλλει στα παιδικά δωμάτια αλλά δεν κλέβει χρήματα ή άλλα τιμαλφή μα, αντιθέτως, κλέβει το παιδικό γέλιο από τα παιδιά που το έχουνε μπόλικο, το εγκλωβίζει σε ένα μπουκαλάκι και με τη βοήθεια της θείας του της Πελαγίας, μετατρέπει τα γέλια σε άρωμα και τα μοιράζει στα παιδιά που δεν έχουνε καθόλου γέλιο!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Επόμενος Σταθμός». Η εικονογράφηση είναι του Βίκτωρα Μοσχόπουλου.
Με τον «Αγησίλαγο» το 2007 και τη «Θυμωμένη Μπετονιέρα» το 2011 ο Δημήτρης Μπασλάμ δημιούργησε μια αξιοθαύμαστη παιδική τριλογία που πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις παιδικές δισκοθήκες.
Ο Δημήτρης Μπασλάμ διαθέτει εξαιρετική ιστοσελίδα. Επισκεφθείτε την εδώ.
ΥΓ: «Όταν το γέλιο τα παιδιά μοιράζουν, τα πάντα στα σίγουρα αλλάζουν», γράφει στο σημείωμά που αφήνει ο Γαργαληστής μετά από κάθε μυστική επίσκεψή του στα παιδιά!

(πηγή:  https://elniplex.wordpress.com/%CE%BD%CE%B7%CF%80%CE%B9-%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BF/%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CE%B1/%CE%BF-%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82/)

Ένα όνειρο και επτά δικηγόροι

Ο Γιάννης Λόγγος αποζητά επίμονα την αλήθεια στις αίθουσες των δικαστηρίων για τη δικαίωση μιας κακορίζικης νομικής του υπόθεσης. Παράλληλα αναζητά και τη φύση της αλήθειας, μέσα σε ένα σημαδιακό όνειρο που στοιχειώνει τις σκέψεις του και τις εξωθεί σε δαιδαλώδη διανοητικά λαγούμια. Στο βάθος των πραγμάτων, πίσω από την περίπλοκη και παραπλανητική επιφάνεια, η αλήθεια είναι μία. Πάνω σ' αυτήν στηρίζονται όλα: οι εικόνες που καταγράφουν τα μάτια και οι κάμερες, τα διανοήματα που ολοκληρώνει ο νους, οι φυσικοί νόμοι, οι μαθηματικοί τύποι, αλλά και τα συναισθήματα και η λογοτεχνία, ακόμα και τα όνειρα, κι ας θεωρούνται ό,τι πιο ψεύτικο κι απατηλό. Η αλήθεια δικαιώνεται αναπόφευκτα, αν και όχι πάντα στα δικαστήρια.

 Μυθιστόρημα

Σάκης Τότλης

Εκδόσεις Πατάκη, 2001

Βασίλης Παπάς, Ντοκυμανταίρ, 1995

(κρίνει ο Γιώργος Μίχος)

47
Έδωσε μια στην πόρτα και προσχώρησε στη μνήμη. Έξω καράβια, το λιμάνι, οι γερανοί βουλιάζαν στα θολά νερά.
Πού πήγαμε, τι κάναμε. Απ’ τις χρονολογίες έχουνε πια τα γεγονότα δραπετεύσει. Λίγο νωρίτερα, λίγο αργότερα. Το διάστημα, μπαούλο που δεν βολεύει να το κουβαλήσεις. Κι αυτά τα γράμματα μονάχα, όπου φυσάει μέσα τους ακόμα ένας ξερός αέρας και σκάνε στα πλευρά τους, κάτι αφρισμένα κύματα.
Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ
Επιστρέφω στον τόπο του ποιήματος, ως ιχνευτής στα ίδια μου τα χνάρια. Ο ήλιος πρωινός χαρταετός, φρεσκοχυμένη άσφαλτος και η μέρα ξεκλειδώνει τα τοπία.
Βαδίζω σαν τον Παύλο προς τη Δαμασκό, μα πάω απλώς στους Λύκους, που απόμειναν κρυμμένοι πιο ψηλά κι όπως το απόβροχο ξεραίνονται στη γούβα.
Το δάσος από χρόνια δε μιλά, έχει τραβήξει τις εικόνες σα σφουγγάρι, τα πρόσωπα όσων κάποτε περάσαν από δω, δώσανε μάχες με ληστές, σταβλίσανε σε χάνια, κατηφορίσαν μέρα σαν κι αυτή, φέραν το αίμα τους στην πόλη.

Δεν ξέρω από δέντρα ούτε από πουλιά, αργόσχολος της φύσης είμαι, που την κρατά ένα βελανίδι στην παλάμη του και ψάχνει να του σπάσει αυτό το κέλυφος, να μπει παροξυσμένος μες στη μνήμη, ν’ ακούσει τις εικόνες που σιωπούν, φωνές ατέλειωτων βουβών αιώνων, τεμαχισμένες τώρα πια, κορμοί από υλοτόμους, που τριγυρίζει έρποντας το φίδι του μυαλού.
Δεν έχει η γη κιτάπι να κρατά, μια βρύση αφήσαν μόνο, απ΄τα βουνά ξεκίνησαν να δουν τους μαχαλάδες, ν’ ακούσουν τη βοή απ΄τα νερά, να χτίσουν μοναστήρια, δέσανε στο κορδόνι της φωνής μια και μιαν άλλη γλώσσα, πήραν τα ζώα κι ήρθανε στην πόλη αγωγιάτες.
ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕΣ, βροχή και μπόρα έγινες, μικρή δεκαετία του ’70. Που κουβαλάς το λείψανό σου και που θα ρίξεις τα απόνερα, τώρα που μούσα ιδιωτεύεις, πνεύμα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι και ακούς μονάχα τους τριγμούς των λέξεων από την καμινάδα του μυαλού να υψώνονται στον ουρανό μες στην απέραντη σελίδα.
ΤΩΡΑ ΕΔΩ. Αυτοί ναι οι δρόμοι, οι φλέβες και το αίμα που αρμενίζω, το κρύσταλλο της μνήμης να θαμπώνει, και λιώνουνε τα πρόσωπα σε φως ή μουσική. Λιμνάζουν τα νερά της ιστορίας, έλος που περιμένει ν’ αποξηρανθεί, βουτάς με σκάφανδρο και ψάχνεις για ναυάγια, ίσως το ίδιο ναυαγός κι εσύ, συντρίμι στο βυθό της κάθε μέρας, γίνεσαι μια φυσιογνωμία φανταστική, λες καλημέρα στην κυρία Μποβαρύ, πίνεις κρασί με τους Μπουβάρ και Πεκυσέ, μικραίνεις, δύο γραμμές μες στο μυαλό σου και η ζωή ένα ράφι να λησμονηθείς.
ΣΤΑΛΚΕΡ
Σ’ ένα βάρος γέρνουν όλα, μια κάθετος που φυγαδεύεται μέσα μας, φανάρι τρωγλοδύτου, να ψάχνει τα θεμέλια των εικόνων. Έχει όμως και ακατοίκητες πλευρές ο εαυτός μας. Απέραντες εκτάσεις που μακραίνουν κάτω από ένα χλωμό φως, Πώς να στρατοπεδεύσουνε οι σκέψεις και να στηθούν αντίσκηνα σ΄ αυτά τα μέρη, άλογα να χλιμιντρίσουνε σπιρουνισμένα, σημαίες και εμβατήρια. Δεν πρόκειται για τέτοια επιβολή. Ένα απροσδιόριστο φόντο που χυμάει όλο μαζί μέσα στο χρόνο, και περιμένει στάλκερ να το αποκρυπτογραφήσουν ή άλλους να κυλήσουνε απλώς και να χαθούν σκιές, σ’ ένα μικρό ιδιωτικό Άδη.
ΚΥΚΛΟΙ που μέσα τους χωνεύονται υλικά, κύκλοι που περιμένουν ν’ αποδράσεις. Πνίξε και κάποια ιδέα στα χορτάρια, εκμαυλισμένε ποιητή, πνίξε το πρόσωπο που βλέπεις στον καθρέφτη, και μείνε άπραγος για μια στιγμή, έτσι ν’ αναστατώσεις το άπειρο.
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΣ γεννήθηκε το 1954 στην Έδεσσα όπου και ζει. Σπούδασε Ιταλική φιλολογία στη Φλωρεντία . Το 1987 δημοσίευσε τη συλλογή Παράγραφος 1, 2. Τα κείμενα εδώ είναι από το δεύτερο βιβλίο του Ντοκυμανταίρ , εκδόσεις Δελφίνι
Δεν έχω πολλά για το Βασίλη Παπά. Ρεμβάζει στην ιστορία και πενθεί για το αχειροποίητο του ευρύτερου τόπου της παιδικής του ηλικίας, και με μια μουσικότητα στο λόγο που είναι αδύνατον να κρυφτεί στην κατά παράθεση του κειμένου.
http://www.poiein.gr/archives/3355 

Τα παπούτσια του βαρύτονου

 Δημήτρης Μπασλάμ
εικονογράφηση: Γιώργος Κόφτης

Επόμενος Σταθμός, 2014
O Κύριος Χαρίτονος ήταν Βαρύτονος, όχι μάγειρας, ράφτης, μπάτλερ, επιπλοποιός αλλά ένας καλοστεκούμενος, ευγενικός και πάντοτε καλοντυμένος Βαρύτονος. «Χαρίτονος Φουξ, χαίρομαι ιδιαιτέρως!» έλεγε με μια υπόνοια στόμφου όταν συστηνόταν, κάνοντας βέβαια και την σχετική υπόκλιση. «Λυρικός Βαρύτονος!» συνέχιζε, «Όχι μελωδικός, λυρικός!» συμπλήρωνε τονίζοντας την διαφορά και αν κάποιοι τον ρωτούσαν: «Αλήθεια, ποια η διαφορά κύριε Χαρίτονε;» αυτός τους απαντούσε: «Είναι απλώς θέμα ρεπερτορίου!». Για τον Κύριο Χαρίτονο βέβαια, ήταν απλώς θέμα ακρίβειας. Η μανία του με την τελειομανία του, απλώς θα εξεταστεί παρακάτω...

 O Δημήτρης Μπασλάμ γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1967 στο Aschaffenburg της Γερμανίας και μεγάλωσε στην Έδεσσα, όπου και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη μουσική. Σπούδασε κοντραμπάσο στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης και επαγγελματικά ασχολείται με τη μουσική από το 1986. Συνεργάστηκε δισκογραφικά και σε ζωντανές παραστάσεις με τους: Θανάση Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Αγγελάκα, Σωκράτη Μάλαμα, Big Sleep, Μark Eitzel, Μανόλη Φάμελλο, Δήμητρα Γαλάνη, Μελίνα Κανά, Νίκο Ζιώγαλα, Παύλο Παυλίδη και πολλούς άλλους. Τον Οκτώβριο του 2005 κυκλοφόρησε από τη "Sony BMG" το πρώτο του μουσικό παραμύθι, "O Γαργαληστής", όπως και το σάουντρακ της ταινίας "Η Γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος" του Αντώνη Καφετζόπουλου. Το Νοέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Επόμενος σταθμός" και η έντυπη εκδοχή του "Γαργαληστή" με εικονογράφηση του Βίκτορα Μοσχόπουλου. Το δεύτερο μουσικό παραμύθι του, "Ο Αγισήλαγος", κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2007 και πάλι σε συνεργασία με τη "Sony BMG" και τον "Επόμενο σταθμό".
Έργα του:
 

(2013)	Η θυμωμένη μπετονιέρα, Επόμενος Σταθμός
(2011)	Λέω να πετάξω..., Επόμενος Σταθμός
(2009)	Ο γαργαληστής, Επόμενος Σταθμός
(2007)	Ο Αγησίλαγος, Επόμενος Σταθμός
(2005)	Ο γαργαληστής, Επόμενος Σταθμός