«Το
να είσαι καλλιτέχνης, σημαίνει να πιστεύεις στην ζωή» είχε δηλώσει ο
Henry Moore, ένας σπουδαίος Βρετανός γλύπτης και καλλιτέχνης. Δεν
πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να βρω έναν νεαρό καλλιτέχνη που να
ενσαρκώνει τα λόγια αυτά με απόλυτη ειλικρίνεια και μετριοπάθεια που να
με ρωτά ταυτόχρονα «τι σημαίνει καλλιτέχνης;» με μια τάση αποφυγής του
τίτλου.Έχοντας κάτι σαν πείσμα να αναδείξω, όσο μπορώ, τα ταλέντα της Έδεσσας, απ’ όπου και κατάγομαι, έπεσα πάνω στον Νίκο Μουχαλεμπή, έναν 19χρονο μουσικό που ξεκινά με σταθερά βήματα τα τελευταία δύο περίπου χρόνια να δημιουργεί ένα όνομα στον χώρο της underground μουσικής σκηνής. Τον Νίκο τον γνώρισα μια οκταετία περίπου πίσω όταν ήμασταν και οι δύο στη χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Έδεσσας. Ποιος να το φανταζόταν πως μετά από τόσα χρόνια θα συστηνόμασταν ξανά, αλλά αυτή τη φορά αυτός ως Nicola Regulus;
Για να αποκτήσουμε όλοι μια αρχική εικόνα, ο Νίκος γράφτηκε στο δημοτικό ωδείο και ξεκίνησε μαθήματα προπαιδείας όταν ήταν ακόμη τεσσάρων χρονών. Παράλληλα, ξεκίνησε μαθήματα πιάνου και θεωρίας στα έξι του. Όσον αφορά στην ηλεκτρονική μουσική, την είχε πάντα στα ακούσματά του, λόγω των γονιών του, ξεκινώντας να γράφει σιγά-σιγά από τα δεκαέξι του πια.
Επειδή πολλοί μπορεί να μην έχουν καταλάβει ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του Nicola Regulus στη μουσική σκηνή, να η απάντησή του όταν τον ρώτησα πώς θα χαρακτήριζε τον εαυτό του: «Αρχικά δε θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως dj. Ωστόσο, κάνω dj sets, μ’ αρέσει να τα παρουσιάζω και προσπαθώ να προσεγγίσω το σκεπτικό τους σχετικά με το τι δουλεύει σε ένα dancefloor, ποια είναι η αντίδραση του κοινού σε συγκεκριμένα στοιχεία καθώς και να τροφοδοτώ το εκάστοτε κοινό με ήχους και κομμάτια που πιθανόν να μην έχουν ακούσει, ώστε να τους κινήσουν το ενδιαφέρον, είτε δημιουργικά είτε απλά και μόνο μουσικά. Δε θα μου έβαζα κάποια ταμπέλα ως «μουσικός» γιατί το θεωρώ ιδιαίτερα βαρύγδουπο και ξεχωριστό, θα έλεγα ότι απλώς είμαι κάποιος που λατρεύει τη μουσική και, έχοντας κάποιες γνώσεις περί αυτής, προσπαθεί να την προσεγγίσει με δικό του τρόπο, δημιουργώντας κάτι δικό του και τη χρησιμοποιεί ως μέσο έκφρασης.
-Εάν έρθω σε κάποιο live σου, τι να περιμένω να δω/ ακούσω/ νιώσω από τον Nicola Regulus επί σκηνής;
Σίγουρα αυτό εξαρτάται από τον χώρο και τον χρόνο του live και στη συνέχεια το αν παίζω επί σκηνής με το πιάνο ή κάνω dj set. Ξεκινώντας από το live, θα ακούσεις κάτι το οποίο είναι δικό μου, συνοδευόμενο από το πιάνο και το synthesizer, περνώντας εφέ μέσω controller και υπολογιστή. Στα live μου παίζω δικές μου συνθέσεις και remixes, χωρίς να περιορίζομαι σε μουσικό είδος. Συνήθως, παρουσιάζω συναισθηματική μουσική, σε συνδυασμό με επιρροές από μουσική ταινιών, κλασσικής μουσικής, ενώ ταυτόχρονα θέλω να δώσω τη δυναμικότητα και το αίσθημα «γεμίσματος» των σπλάχνων που δίνει μία βαθιά μπασογραμμή ή ένα drum set. Σκοπός μου είναι να καταφέρω να δημιουργήσω συναισθήματα στον ακροατή και, ίσως, προβληματισμό για το τι ακούει. Σχετικά με τα dj sets μου, μπορεί να μου βγει να παίξω από italo disco, soul, jazz, funk μέχρι ατμοσφαιρική techno, breaks και deep tech ή tech house. Δεν έχω στάνταρ set όταν παίζω ως dj, θα έλεγα ότι είναι πιο ελεύθερο από τα live acts μου.
-Πότε ακριβώς σου ανοίχτηκαν οι πόρτες επαγγελματικά και με ποιον τρόπο;
Δεν μπορώ να αγνοήσω το πέρασμά μου από τον Sunshine Web Radio, όπου έκανα εκπομπή και πήρα μία γεύση της κατάστασης που επικρατεί στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Κατά τα άλλα, αυτό που έπαιξε, ίσως τον σημαντικότερο ρόλο στην επαγγελματική ενασχόληση, ήταν η Claap Records, με έδρα το Βερολίνο, όπου το καλοκαίρι του 2014, και όταν τελείωσα τις Πανελλήνιές μου, έκανα την πρώτη κυκλοφορία μου. Μου έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστώ με άτομα διεθνούς φήμης και άτομα που θαύμαζα και θαυμάζω. Έκτοτε, υπέγραψα συμβόλαιο με την εταιρία, η οποία μου προσέδωσε ένα είδος κύρους στην underground ηλεκτρονική σκηνή, βοηθώντας με να με αντιμετωπίζουν με περισσότερο σεβασμό απ’ ότι θα αντιμετώπιζαν έναν 19χρονο τύπο ο οποίος ισχυριζόταν ότι έπαιζε πιάνο και έγραφε μουσική, για τον λόγο του ότι η σκηνή μέσα στον κορεσμό και τα προσωπεία δεν είναι εύπιστη ούτε ευγενική.
_______
Ο Νίκος σπουδάζει φαρμακευτική εδώ στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια στιγμή, όμως, κυνηγά το όνειρό του. Έχει παρουσιάσει live acts και dj sets σε χώρους όπως το Block 33, το Tokyo Bar, αλλά και σε πάρτι της σχολής του σε χώρους όπως το WE. Το μουσικό φεστιβάλ που αγαπά, είναι το Reworks. Κι αυτό διότι όταν ακούει έναν καλλιτέχνη, θέλει να του προσφέρει το αναπάντεχο, αυτό που δεν ξέρει. Και αυτό το φεστιβάλ το προσφέρει αυτό συνδυάζοντας και την αγάπη του προς την ηλεκτρονική μουσική, φέρνοντάς τον ταυτόχρονα πιο κοντά σε καλλιτέχνες που δε θα μπορούσε να δει εύκολα στην Ελλάδα λόγω της περιορισμένης ηλεκτρονικής σκηνής.
Στην ερώτησή μου για το ποιος είναι ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης, είδα έναν Νίκο αρκετά προβληματισμένο και αγχωμένο μήπως και ξεχάσει να μου πει κάποιον. Διότι δεν είναι ένας, είναι πολλοί. Αγαπημένοι του είναι από τον Maceo Plex και τον Shed μέχρι την Diana Krall, από τον GummiHz και τον Kindimmer μέχρι τον Keith Jarrett και από τον Παπαθανασίου μέχρι τους Moderat και τον Floating Points.
-Νίκο, τι σημαίνει για σένα μουσική;
Ας ξεκινήσουμε με το ότι από τη στιγμή που γεννήθηκα δε σταμάτησε να παίζει δίπλα μου μουσική. Είχα τους γονείς μου, που άκουγαν και ακούν συνέχεια μουσική, διαφόρων ειδών, είχα τη γιαγιά μου που λάτρευε την κλασσική μουσική. Στη συνέχεια μπήκα στο ωδείο και συνάντησα ανθρώπους που ασχολούνταν με αυτήν και με είδαν ως παιδί τους, όπως και η καθηγήτρια του πιάνου μου, η Άννια Χατζησυμεωνίδου, η οποία με αντιμετώπισε και με αντιμετωπίζει ακόμη ως παιδί της και εγώ ως δεύτερη μητέρα μου. Μουσική για μένα σημαίνουν όλα αυτά, καθώς και οι δύσκολες ή καλές στιγμές της ζωής μου που με συνόδεψε και με συνοδεύει ακόμα. Είναι πολλά πράγματα που δεν μπορώ να τα εκφράσω πολλές φορές. Πάντως σίγουρα είναι ένα τεράστιο κομμάτι μέσα μου.
_______
Την έμπνευση του για μουσική δημιουργία δηλώνει πως την αντλεί από παντού. Είτε λέγεται συναισθηματική κατάσταση είτε λέγεται κάποια εικόνα ή κάποιος ήχος. Ενώ ο μεγαλύτερος φόβος του είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι «μήπως χάσει τη δίψα του για συνεχή δημιουργία, να σταματήσει να εμπνέεται και να καταρρεύσει η μουσική, η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του στον βωμό συμφερόντων».
-Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αποκομίσει το κοινό σου μέσω της δουλειάς σου;
Αυτό που θα ήθελα να αποκομίσει συνολικά από τη δουλειά μου είναι αυτό που θέλω να περάσω από τα lives μου. Δημιουργία συναισθημάτων, ταυτόχρονα με προβληματισμός και ενδιαφέρον. Δε θέλω να κάνω μουσική απλά για να υπάρχει και να πω ότι είμαι κάποιος. Θέλω να κάνω μουσική για να καταφέρω να εξάψω τη φαντασία και να μπορέσω να εισχωρήσω στην εσωτερική πλευρά του ακροατή. Ωστόσο νομίζω έχουμε καιρό μέχρι να το καταφέρω.
_______
Με τον Νίκο συζητήσαμε και για άλλα πράγματα πέρα από την δική του μουσική, όπως για το τι πιστεύει ότι λείπει από την ελληνική μουσική και τι θα άλλαζε σε αυτήν.
«Η γνώμη μου είναι ότι λείπει η ελληνικότητα από τη, λεγόμενη, ελληνική
μουσική. Πλέον, ως ελληνική μουσική χαρακτηρίζεται ένα
βαλκανικό-αραβικό-τουρκικό συνονθύλευμα το οποίο, τις περισσότερες
φορές, είναι κόπια από αυτές τις χώρες. Λυπάμαι για αυτό και με
αναγκάζει να φαίνομαι μισέλληνας όσον αφορά στη μουσική, αλλά η
αποστροφή μου από την ελληνική μουσική έχει να κάνει με την προσπάθεια
προώθησής της με αυτό το όνομα, χάνοντας έτσι την ταυτότητά της η
πραγματική ελληνική μουσική. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι πολέμιος
της επιρροής και του ανοίγματος της σκέψης, αλλά θα ήθελα τη μουσική που
ακούω να μπορώ να τη χαρακτηρίσω ελληνική ανεξάρτητα από τον στίχο.
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλοί αξιότιμοι καλλιτέχνες που κρατάνε την
αληθινή ελληνική μουσική».Κουβεντιάζοντας και για ζητήματα πέρα του δημιουργικού κομματιού της μουσικής, η συζήτησή μας έφτασε μέχρι και στις δημόσιες σχέσεις και το management. Συμφωνήσαμε, λοιπόν, πως το κλειδί για να κάνει κανείς επιτυχία στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας είναι οι γνωριμίες. «Έτσι όπως έχει εκφυλιστεί η σκηνή, εάν έχεις καλό μάνατζερ και καλές δημόσιες σχέσεις, είσαι ταυτόχρονα και κορυφαίος. Υποθέτω ότι για να το καταφέρεις αυτό χωρίς γνωριμίες θα πρέπει να πέσεις σε έναν συνδυασμό κατάλληλης στιγμής, ταλέντου και τύχης».
-Ποιες είναι οι επιδιώξεις σου για τον επόμενο χρόνο και ποιες για τα επόμενα 10 χρόνια;
Για τον επόμενο χρόνο είναι η βελτίωση του ήχου μου, σε όλα τα επίπεδα, στα lives, στα dj sets μου καθώς και στις παραγωγές μου, ξεκινώντας σιγά-σιγά με περισσότερα events. Για τα επόμενα 10 χρόνια, θέλω αρχικά να μην έχω χάσει τη δίψα και την έμπνευσή μου για τη μουσική, έχοντας ταυτόχρονα μια συναισθηματική ισορροπία δεδομένου ότι σήμερα επηρεάζομαι αρκετά, είτε θετικά είτε αρνητικά, από γνώμες για τη μουσική μου. Κατά τα άλλα, φιλοδοξώ να γράφω κομμάτια τα οποία να με εκπλήσσουν, έχοντας δημιουργήσει και αποκτήσει κοινό με κριτική σκέψη και μουσική ευφυΐα, το οποίο να με ακούει για τη μουσική μου. Να έχω μπει επάξια στο μουσικό στερέωμα.
_______
Μιλώντας δυο ώρες με τον Νίκο, συνειδητοποίησα πως η κουβέντα μας εξελίχθηκε γρήγορα σε κάτι παραπάνω από μια συνέντευξη. Με τέτοια ωριμότητα και πνευματική συγκρότηση ο Nicola Regulus μου απέδειξε περίτρανα πως έχει μέλλον στον χώρο της underground σκηνής και της μουσικής γενικότερα, αφού γνωρίζει πολύ καλά πού πατά. Αυτή του η δημιουργικότητα σε συνδυασμό με τον ολοκληρωμένο του χαρακτήρα συμπληρώνουν όλο εκείνο το πακέτο που μπορεί να τον καταξιώσει σε σπουδαίο καλλιτέχνη.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για επερχόμενες εμφανίσεις του στη σελίδα στο Facebook, Nicola Regulus.
Τα τραγούδια του Nicola μπορείτε να τα ακούσετε στην σελίδα του στο Soundcloud, ενώ για επερχόμενες κυκλοφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της Claap Records.
http://pacific.jour.auth.gr/emmeis/?p=13783
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου