Θ.Παπαϊωάννου: με μια χούφτα λέξεις ..

(επιμέλεια: Γιούλη Αναστασοπούλου).

 Συστηθείτε στους αναγνώστες: Tι πρέπει να γνωρίζουν για εσάς και τους ήρωές σας;

Οι ήρωες μου γεννήθηκαν (και συνεχίζουν να γεννιούνται) από τα βιβλία που διάβασα, από τους φίλους και τους ανθρώπους που αγαπώ, από τη φύση… Η ησυχία του βουνού, τα λουλούδια, τα δέντρα, ένα απόγευμα στη θάλασσα μου τους ψιθυρίζουν, κι όταν έχω αυτιά ανοιχτά, γιατί δεν έχω πάντα, τους τσακώνω και τους ντύνω με λέξεις. Θετική σκέψη και συναισθήματα, διαφορετική ματιά στον κόσμο και τα πράγματα γύρω μας, χιούμορ είναι τα «εφόδια» που τους δίνω. Και κάπου εκεί ανάμεσα στους ήρωες μου βρίσκομαι κι εγώ. Προσπαθώ να τους μοιάσω.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;

Φυσικά ως μαθητής, ορθογραφίες, αντιγραφές, εξετάσεις, βαρετά πράγματα. Έπειτα ως έφηβος, ποιήματα, ιστορίες, ερωτικά γράμματα… Αργότερα ως δάσκαλος… Η αλήθεια είναι πως τα πρώτα μου κείμενα (θεατρικά, πεζά κτλ.) για παιδιά, γράφτηκαν είτε για να πλαισιώσουν εκδηλώσεις και γιορτές στο σχολείο είτε για να περιγράψουν αυτά που ζούσα κι ένιωθα με τα δικά μου παιδιά την κάθε μέρα. Σιγά σιγά ήρθαν οι ιστορίες που με βοηθούσαν να «συνομιλώ» μαζί τους χωρίς να είμαι ο «δάσκαλός τους» αλλά κάποιος που έπλασε τους ήρωες και μιλά μέσα από αυτούς.

 Με ποιο κείμενο συνομιλεί το κείμενό σας;

Θα μπορούσε να συνομιλεί με τον Μικρό πρίγκιπα ή με τα βιβλία του Ν. Καζαντζάκη, που είναι ο αγαπημένος μου. Αλλά περισσότερο συνομιλεί με τον άνθρωπο στον οποίο είναι αφιερωμένο. Ο Κώστας, που δεν είναι πια ανάμεσά μας, μου έδειξε τη φύση και συνεχίζει να μου δείχνει πράγματα γύρω μου, μέσα από αυτά που άφησε πίσω του και μέσα από τα παιδιά του, που έχουν ένα από τα ομορφότερα «σχολεία» του κόσμου.
Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι σας βράβευσαν;

Το Ανάποδα γράφτηκε, ζωγραφίστηκε και εκδόθηκε με πολλή αγάπη και θετική ενέργεια. Έτσι, «με μια χούφτα λέξεις και χωρίς περιττά στολίδια», όπως γράφτηκε σε μια κριτική, κατάφερε, νομίζω, να πει στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους «πού κρύβεται η ομορφιά και τι αξίζει στ’ αλήθεια», όπως έγραψε ο Αντώνης Παπαθεοδούλου στο οπισθόφυλλο.

Αισθάνεστε ότι ανήκετε σε μια γενιά συγγραφέων;

Αν υπάρχει μια γενιά συγγραφέων που προσπαθεί να μιλήσει για την ομορφιά των απλών πραγμάτων και τις αληθινές αξίες στη ζωή, είναι τιμή μου να ανήκω σ’ αυτήν.

 Tι σας λείπει από το λογοτεχνικό τοπίο σήμερα;

Δεν νομίζω πως μου λείπει κάτι. Παρακολουθώ όσο μπορώ και διαβάζω κάποια εξαιρετικά βιβλία. Μυθιστορήματα, παιδική λογοτεχνία, ποίηση… Πιστεύω πως το θέμα είναι το λογοτεχνικό τοπίο να το «βλέπει» κανείς κι όχι απλώς να το «κοιτάει». Να ψάχνει μέσα στο τοπίο τους θησαυρούς του. Θυμώνω με την τηλεόραση που προσπαθεί να φτιάξει το δικό της «τοπίο», που, κατά την άποψή μου, είναι το τοπίο της μετριότητας. Δεν της κρατώ όμως κακία. Απλά την κλείνω.

 Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα αγαπημένο σας βιβλίο ποια θα ήταν η παρέμβασή σας;

Θα άλλαζα το εξώφυλλο από το Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο ή από το Οι καλοί και οι κακοί πειρατές. Θα έσβηνα το Αντώνης Παπαθεοδούλου και θα έβαζα Θοδωρής Παπαϊωάννου!

Γράφετε κάτι καινούριο;

Αυτόν τον καιρό έχω ξεκινήσει ένα παιδικό-εφηβικό μυθιστόρημα και προσπαθώ να τελειώσω ένα παραμύθι για μικρές ηλικίες.  Όσον αφορά στο μυθιστόρημα, είναι κάτι καινούριο για μένα, έχει τις δυσκολίες του αλλά και πολύ ενδιαφέρον. Είμαι στη σελίδα 23 εδώ κι ένα μήνα και τώρα που ήρθε το καλοκαίρι ελπίζω πως θ’ αρχίσει ν’ αδειάζει το μυαλό και να γεμίζουν οι σελίδες.

Ποιoς ήταν ο αγαπημένος σας παιδικός ήρωας;

Χμμμ, υπήρξαν αρκετοί. Θα διάλεγα τον Μέλιο από το Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα. Εξάλλου δανείστηκα το όνομά του για τον δικό μου Μέλιο, το μικρό σκαθάρι. Και οι δυο πάλεψαν με τις αναποδιές στη ζωή.
Ποιον νέο συγγραφέα θα μας προτείνατε να φιλοξενήσουμε στις Συστατικές Επιστολές;

Θα σας πρότεινα την Ελένη Γεωργοστάθη, που με το χάρτινο καραβάκι της συνταξιδέψαμε ως συνυποψήφιοι για το Βραβείο Πηνελόπη Μαξίμου του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου. Η Ελένη λοιπόν, η οποία είναι διορθώτρια-επιμελήτρια βιβλίων, μπήκε με το Χάρτινο καραβάκι της μαμάς στον χώρο του παιδικού βιβλίου κι έχω την αίσθηση πως  ο χάρτης της έχει χαραγμένα κι άλλα ταξίδια με βιβλία.

Μικρό Βιογραφικό 
Ο Θοδωρής Παπαϊωάννου γεννήθηκε στις στην πόλη Έσσεν της  Γερμανίας,   τον Απρίλη του 1966.  Από πολύ μικρός μπαινοβγαίνει στα σχολεία, είτε ως μαθητής είτε ως δάσκαλος και γράφει ιστορίες και παραμύθια. Ζει στην Έδεσσα ανάμεσα σε ποτάμια, γέφυρες, λίμνες, καταρράκτες, νεράιδες και ξωτικά.  Το τελευταίο του βιβλίο έχει τίτλο “Αναποδα” και εκδόθηκε από τον Ίκαρο.
 http://www.oanagnostis.gr/th-papaioannou-me-mia-choufta-lexis/