Η ζωή της Δανάης σε κάδρο… θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος
της μουσικοθεατρικής παράστασης που παρακολουθήσαμε.
Η παράσταση αναφέρεται στην σπουδαία προσωπικότητα της Δανάης Στρατηγοπούλου, της δυναμικής γυναίκας που χάραξε
την εποχή της ως τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, ποιήτρια, μεταφράστρια,
δημοσιογράφος και αγωνίστρια για την ελευθερία του λαού μας.
Το έργο δεν αποτελεί βιογραφία αλλά προβάλει
ξεχωριστές πτυχές από την πολυκύμαντη ζωή της μοναδικής και ανεπανάληπτης
Δανάης.
Αν πάει κανείς σε μια τέτοια παράσταση «άσπρο
χαρτί», ανεπηρέαστος, σίγουρα θα έχει να προσλάβει πολλά μηνύματα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν τα τραγούδια που
έχουν επιλεχθεί να ακουστούν μαζί με τα κείμενα του συγγραφέα.
Το λιτό αλλά και επιβλητικό σκηνικό μας μετέφερε
στην ατμόσφαιρα της εποχής. Ο πιανίστας Κώστας
Χαδούλης συμμετείχε στην «μεταφορά» μας σε έναν κόσμο ρομαντικό, ειδυλλιακό,
υπογραμμίζοντας τις δύσκολες εποχές για την Ελλάδα.
Ο σκοπός
της παράστασης ήταν η ανάδειξη της ίδιας της Δανάης γι΄ αυτό και όλα
συνηγορούσαν σ΄αυτό: το σκηνικό, τα κουστούμια, ο φωτισμός, η μουσική, οι
σκηνοθετικές παρεμβάσεις, τα λόγια…
Η
κ.Βαρδακαστάνη στάθηκε επάξια, αντιμετωπίζοντας τον ρόλο της με δέος, σεβασμό
και συγκίνηση, ερμηνευτικά και κινητικά.
Το κοινό
ευγενικά σιγοτραγουδούσε πολλές φορές, δημιουργώντας έτσι μια κατανυκτική
ατμόσφαιρα.
Μόνο
κερδισμένος φεύγει κανείς από τέτοιες παραστάσεις…. Μαγεύεται, συγκινείται και στο τέλος
λυτρώνεται…
Κατερίνα Αθανασίου
Λίγα λόγια για τη Δανάη
(με πληροφορίες από το www.ert.gr)
Η Δανάη Στρατηγοπούλου γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου
1913 και «έφυγε» στις 18 Ιανουαρίου του 2009. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη
Γαλλία. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσει οικονομικά και πολιτικές
επιστήμες, τελικά όμως την κέρδισε η μουσική. Από νωρίς ασχολήθηκε με το
«ελαφρό» τραγούδι ενώ σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική. Το 1935 ο Αττίκ
την επέλεξε για τραγουδίστρια σε μια περιοδεία του στην Αίγυπτο και από τότε η
συνεργασία της αυτή με τον ξακουστό καλλιτέχνη της άνοιξε τα φτερά για να
φτάσει ψηλά και να γράψει ιστορία στο ποιοτικό ελληνικό τραγούδι.
Την αποκάλεσαν «το αηδόνι του Αττίκ» και δεν είναι
τυχαία τα λόγια που είπε ο διάσημος συνθέτης της «Μάντρας» γι’ αυτήν: «Με
κιθάρα να τα λέει η Δανάη και κάθε πέτρα να πονάει».
Είχε την τύχη να τραγουδήσει τους σπουδαιότερους
σύνθετες της εποχής της εκτός του Αττίκ όπως οι: ο Χρήστος Χαιρόπουλος, Μιχάλης
Σουγιούλ, Κώστας Γιαννίδης, Τάκης Μωράκης, Γιώργος Μουζάκης, Μίμης Πλέσσας,
Πάνος Βισβάρδης και πλήθος άλλων εξαίσιων μουσικών και στιχουργών.
Την περίοδο της Κατοχής, εντάχθηκε στο ΕΑΜ και
ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, που την οδήγησε στις φυλακές Αβέρωφ. Έκρυβε
αγωνιστές, βοηθούσε διωκόμενους συναγωνιστές της, οργάνωνε συσσίτια στο πλαίσιο
της αλληλεγγύης και τραγουδούσε στα νοσοκομεία.
Έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια, εκ των οποίων
ένας σημαντικός αριθμός φέρει την υπογραφή της στον στίχο, ενώ παράλληλα
συνέγραψε και πολλά βιβλία. Σημαντικό είναι το μεταφραστικό της έργο. Μεταξύ
άλλων μετέφρασε ελληνικά δημοτικά τραγούδια στα Ισπανικά και ποιήματα στα
Ελληνικά του Πάμπλο Νερούδα.
Κατά την περίοδο της δικτατορίας έζησε στη Χιλή όπου
δίδαξε ως καθηγήτρια φωνητικής στο Ωδείο και καθηγήτρια της ελληνικής
λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο. Σημαντικό σταθμό στη ζωή της
αποτέλεσε ή γνωριμία της με τον σπουδαίο Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα του
οποίου μετέφρασε στα Ελληνικά το κορυφαίο έργο του «Κάντο Χενεράλ».
Από τον γάμο της με τον Γιώργο Χαλκιαδάκη γεννήθηκε
μία κόρη, η γνωστή τραγουδίστρια Λήδα
Χαλκιαδάκη.
Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος γνώρισε τη Δανάη
στις αρχές του 1990. «Τα συναισθήματά μου όταν την αντίκρισα για πρώτη φορά,
ήταν, θαυμασμός, εκτίμηση και μια κεραυνοβόλα αγάπη γι αυτήν, εξαιτίας της
ανθρώπινης πλευράς της και κυρίως της σεμνότητάς της. Η Δανάη Στρατηγοπούλου δεν
υπήρξε μόνο η σπουδαία τραγουδίστρια που άφησε εποχή, αλλά και η δυνατή
αγωνίστρια που κινδύνεψε πολλές φορές για την ελευθερία του λαού μας. Θυμάμαι
να μου λέει, όταν συζητούσαμε με φίλους στη Ραφήνα, ότι δεν επιθυμούσε να την
αναφέρουν άλλο ως «τραγουδίστρια» αλλά ως «συγγραφέα» γιατί έτσι πλέον ένιωθε.
Ως επί το πλείστον, την ενδιέφεραν τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, η δε
κρίση της ήταν πάντοτε σαφής, τεκμηριωμένη και αψεγάδιαστη. Αισθάνομαι ευλογημένος που είχα την
τιμή να την γνωρίσω και κυρίως γιατί διδάχτηκα πολλά απ’ την ελεύθερη και
γενναία στάση της καθ’ όλη την διάρκεια της ενδιαφέρουσας ζωής της. Σήμερα
λοιπόν νιώθω ξεχωριστή συγκίνηση που το θεατρικό εγχείρημα «Δανάη»
πραγματώνεται, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη της», τονίζει ο συγγραφέας.
Στόχος του σκηνοθέτη Νίκου Χατζηπαπά ήταν
να δημιουργήσει «μια μουσικοθεατρική όσμωση έτσι ώστε να αναδειχθούν τα κύρια
στοιχεία της γυναίκας αυτής που, εκτός της καλλιτεχνικής της διαδρομής, έζησε
και βίωσε καταστάσεις επικίνδυνες λόγω της ανθρωπιστικής και αλληλέγγυας δράσης
της κατά την περίοδο της Κατοχής». «Το ταξίδι μου μαζί της ήταν ξεχωριστό και
οι εκπλήξεις συνεχόμενες καθώς μέσα από την ζωή της, αναδύονταν πράγματα που
ενδυνάμωναν την αναγκαιότητα μιας συνθετικής διαδικασίας. Μια ισχυρή προσωπικότητα
που προσπάθησα σκηνοθετικά να απεικονίσω όσο το δυνατόν το ελεύθερο πνεύμα
της», δηλώνει ο σκηνοθέτης.
Η Κατερίνα Βαρδακαστάνη
χαρακτηρίζει ύψιστη τιμή της
να υποδύεται επί σκηνής τη σπουδαία Δανάη Στρατηγοπούλου. «Ανέκαθεν είχα την
επιθυμία να παίξω σε μια παράσταση σχετική με τη ζωή της και την καλλιτεχνική
διαδρομή της. Όταν ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος μου μίλησε το 2017 για τη φιλία που
είχε μαζί της, του εκμυστηρεύτηκα την επιθυμία μου. Το έργο γράφτηκε και η
Δανάη πλέον αποτελούσε για μένα καθημερινή μου σκέψη και ενασχόληση. Κάθε
τραγούδι και φράση της ενσωματώθηκαν σε ολόκληρο το είναι μου. Πέρασα μέρες και
νύχτες μαζί της, βίωσα μέσα από την ιστορία της τον πολιτικό κοινωνικό και
καλλιτεχνικό της χαρακτήρα φροντίζοντας να μην προδώσω τον στόχο μου. Η
αφοσίωσή μου στη ζωή και το έργο της, μου προσέδωσε διεισδυτικά χαρακτηριστικά
να εισχωρήσω βαθιά στον εσώτερο εαυτό της. Και τότε διαπίστωσα με έκπληξη ότι η
μεγάλη μας Δανάη δεν έκρυβε τίποτε από κανέναν. Ήταν σε κάθε περίπτωση ο
πεντακάθαρος εαυτός της!», αναφέρει η κα Βαρδακαστάνη.
«Η Δανάη Στρατηγοπούλου, «το αηδόνι του Αττίκ» δεν
είναι μια απλή περίπτωση για να αποτυπωθεί επί σκηνής καθότι, εκτός του λόγου
που μας υπαγορεύει το κείμενο, ένα μεγάλο μέρος αυτής της παράστασης είναι τα
τραγούδια της που μας χάρισε με τη βελούδινη φωνή της. Κάθε φορά που πατώ τα
πλήκτρα του πιάνου για να συνοδεύσω την ερμηνεύτρια του έργου, αισθάνομαι να με
κατακλύζει ο σεβασμός για την αξέχαστη τραγουδίστρια Δανάη», υπογραμμίζει ο πιανίστας Κώστας Χαδούλης.
Η παράσταση πραγματοποιείται με αφορμή τα 20 χρόνια
από την απονομή του παρασήμου «Orden-Libertador O΄ Higgins» της
Δημοκρατίας της Χιλής στις 7 Μαΐου 1998, στην Πρεσβεία της Χιλής, για την
μεγάλη προσφορά της στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, της Ελλάδας
και της Χιλής. Το παράσημο αυτό απονέμεται σε διεθνείς προσωπικότητες που
έχουν διακριθεί στον πολιτικό, καλλιτεχνικό και ακαδημαϊκό χώρο.
Συντελεστές
- Συγγραφέας: Γρηγόρης Χαλιακόπουλος
- Σκηνοθεσία – εικαστική επιμέλεια: Νίκος Χατζαπαπάς
- Φωτισμοί: Νίκος Χατζαπαπάς
- Στο πιάνο: Κώστας Χαδούλης
- Επιμέλεια Κίνησης: Κάλλια Θεοδοσιάδη
- Ήχος: Κώστας Μπαμπούλας
- Φωτογραφία: Αιμίλιος Πέτρου
- Styling: Αλέξανδρος Κουμιώτης
- Αφίσα: Δήμητρα Μπουλούζου
- Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων: Γιάννα Ακριβού
- Marketing: Ράνια Παπαδοπούλου
- Παραγωγή: Labillusions
- Ερμηνεία: Κατερίνα Βαρδακαστάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου