Στην Αθήνα Μάη μήνα τα κεράσια είκοσι δραχμές.
[...]
Τα παιδιά βγαίνουν περίπατο στο πάρκο φτερά δεν πουλάνε
στεφάνια πλαστικά της Πρωτομαγιάς και των μνημάτων ναι.
(Μητριά πατρίδα πατρίδα μητριά σάπια τα χρήματα στα χέρια μου
τα γρόσια σου δεν λάμπουν.) Θα περάσουμε κι εμείς τη νιότη -
βαθιά στο τέλος του καλοκαιριού θα χαθούμε... Άχ! πόλη
που με γέννησες δεν με ακούς, κάθε νύχτα χτυπώ τα τείχη σου
μα οι φύλακες δεν μου ανοίγουν. Γυρίζω πίσω κόβω κλαρί
πιάνω τραγούδι να σκεπαστούν τα δάκρυα - τυφλό άλογο περπατώ
και κλαίω μέτωπο στο μέτωπό του.
Μ.Μέσκος: Άλογα στον ιππόδρομο (1973), Ποιήματα- Μαύρο Δάσος Ι, εκδ. Γαβριηλίδης 2011, σελ.132.
τα γρόσια σου δεν λάμπουν.) Θα περάσουμε κι εμείς τη νιότη -
βαθιά στο τέλος του καλοκαιριού θα χαθούμε... Άχ! πόλη
που με γέννησες δεν με ακούς, κάθε νύχτα χτυπώ τα τείχη σου
μα οι φύλακες δεν μου ανοίγουν. Γυρίζω πίσω κόβω κλαρί
πιάνω τραγούδι να σκεπαστούν τα δάκρυα - τυφλό άλογο περπατώ
και κλαίω μέτωπο στο μέτωπό του.
Μ.Μέσκος: Άλογα στον ιππόδρομο (1973), Ποιήματα- Μαύρο Δάσος Ι, εκδ. Γαβριηλίδης 2011, σελ.132.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου