θρόισμα το καραγάτσι, σιωπή, κάλεσμα
Δίπλα στη μεγάλη πέτρα το νερό
κουβεντολόι, προσμονή
οι Πηνελόπες των Ξανθογείων
το Ρουσίλβο ζωντανό-νεκρό
λήθη ηθελημένα αθέλητη
η Μίρκα η δασκάλα ανασαίνει ακόμη
κι εσύ Νάτσκο, δεν πρόλαβες κορίτσι ν' αγαπήσεις
ο θάνατος
ο θρήνος στη σιωπή
νόστος άπατρις
Στη μοναξιά της λογικής των αρχόντων, στάχτη και αίμα
και ψηλά εκεί στο χιόνι, το Καϊμάκτσαλαν οστεοφύλακας
καημός αμετάφραστος, το οξυγόνο δεν πουλιέται
Τώρα το τραγούδι για την ελευθερία ποιός να πει;
Της γλώσσας της κρυφής απέμεινε η μελωδία
και χορός λεβέντικος σε τραγούδια δίχως λόγια
Κάπου-κάπου, φτάνει ως τ' αυτιά μας κλεφτά
χωρίς γραφή, σαν κάτι μυστικό, περήφανα σιωπηλό
υγρό μοιρολόι στους τάφους των προγόνων
που μόλις αποχαιρετίσαμε βουβά
και τα χωριά που πίσω μας αφήσαμε
απορημένα πορτοπαράθυρα χάσκουν στον αέρα
δίχως τελάλη και παπά και στάμνα για τη βρύση.
Κώστας Θεοδώρου
Ρουσίλβο, Φλεβάρης 2002
ΑΚΟΥΣΤΕ και ΔΕΙΤΕ:
https://www.youtube.com/watch?v=4DtHGNdgris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου