Βασίλης Παπάς ΙΙΙ

ΙΙΙ
Nα υποθέσω πως θα ήταν Κυριακή
και ότι πέρασες , τυχαία, απ’ το σπίτι.
Μπότες, το δίκοχο
σε αναρρίχηση μια ανάσα πανικού
για τον υδράργυρο της ώρας που γλιστρούσε.
Να προσμετρήσω, ακόμα και το κέρδος
απ’ τη ριπή αιφνιδιασμού
σαν διακόπτης άναψε τ’ αυτιά με πυρωμένο αίμα
κι’ ύστερα δροσερά μαστίγια υδρατμών
ραντίσανε τα μάγουλα στον καταρράκτη.
Λαπούες, οι παλάμες τους, σάλιο από νεροφίδες
η διψασμένη γλώσσα του νερού, βαριά
να λούζεται στης γούρνας της τον πάτο.
Σπρώξατε λίγο τα κεφάλια στη σπηλιά
κι είπατε, αργότερα, να μπούμε και σε μια φωτογραφία
μια κι ήσουν εύκαιρος κι εσύ
με το κεφάλι σου, ακόμα, στη στολή
κι όχι στο πιάτο.

(Από τη συλλογή «Πρωί στο φρύδι»)

http://www.dedalus.gr/authors.php?authors_id=545