Με την εγκατάσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στη νότια Αττική αποκτήσαμε έναν νοητό άξονα πολιτισμού. Ο ένας του πόλος είναι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο άλλος το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, με την Λυρική και την Εθνική Βιβλιοθήκη, με ενδιάμεσο τρίτο πόλο τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Το Ίδρυμα Κακογιάννη, στην δυτική πλευρά της Αττικής, παρουσιάζει μιαν αυτονομία, εκτός από τους καλοκαιρινούς μήνες όταν συνδιαλέγεται με την Πειραιώς του Φεστιβάλ Αθηνών. Το αθηναϊκό κέντρο διεκδικείται,, σχεδόν κυριαρχικώ δικαιώματι, από το Εθνικό Θέατρο και τις σκηνές του, εκείνες της Αγίου Κωνσταντίνου και εκείνη της Πανεπιστημίου. Ανάμεσά τους απλώνεται μια πολιτιστική πανσπερμία , θεατρική και μουσική. Πανσπερμία που η κρίση όχι μόνον δεν έχει πτοήσει αλλά αντιθέτως – και ευτυχώς- έχει πεισματικά θεριέψει.
Ως εκ τούτου, το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι να επιλέξει ο θεατρόφιλος ή ο μουσικόφιλος ή και τα δυο, ανάμεσα σε όλα αυτά; Στο σημείο αυτό, έρχεται να συνδράμει ο Αναγνώστης με τις δικές του επιλογές-προτάσεις για τη νέα καλλιτεχνική περίοδο η οποία μόλις άρχισε. Επιλογές που αφορούν κυρίως στους κεντρικούς πολιτιστικούς πυλώνες της Αθήνας, που ήδη αναφέρθηκαν.
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών παρά τις πολλαπλές αναταράξεις και δυσκολίες που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια-και σ’ ένα βαθμό αντιμετωπίζει ακόμα-συνεχίζει να κυριαρχεί πολιτιστικά από ότι δηλώνει το, πολλαπλών πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δράσεων, πρόγραμμά του για την περίοδο 2017-2018. Η αιχμή του δόρατος παραμένει βέβαια η κλασσική μουσική που δίνει το παρόν με πέντε μεγάλες ορχήστρες διεθνούς φήμης: Την Ορχήστρα Μπαρόκ του Φράιμπουργκ που παρουσιάζει την μοναδική όπερα του Μπετόβεν «Λεονόρα» με ερμηνεύτρια, στον κεντρικό ρόλο, την γνώριμη μας από παλαιότερες εμφανίσεις φημισμένη σοπράνο Μarlise Petersen. Διευθύνει ο διεθνούς φήμης Γάλλος μαέστρος Rene Jacobs [30 Οκτωβρίου]. Τους Μusicien de Louvre που ερμηνεύουν το Ορατόριο των Χριστουγέννων του Μπαχ με όργανα εποχής υπό την μπαγκέτα του Mark Minkowski [20 Δεκεμβρίου]. Tην Ορχήστρα του Φεστιβάλ της Βουδαπέστης με τον, επίσης γνώριμο μας, σπουδαίο μαέστρο Ivan Fisher και σολίστ τον Ρουμάνο πιανίστα Radu Lupu [19 Ιανουαρίου 2018]. Την Φιλαρμονική της Γαλλικής Ραδιοφωνίας με τον Micko Franck στο πόντιουμ και σολίστ τη διάσημη πιανίστα Κάτια Μπουνιατσβίλι[8 Μαρτίου 2018].Την Συμφωνική της Πράγας με μαέστρο τον Peter Altrichter [22 Μαίου 2018]. Tην Συμφωνική Ορχήστρα της Βενεζουέλας Simon Bolivar υπό τη διεύθυνση του περίφημου μαέστρου Gustavo Dudamel [. Να βάλω εδώ και το γαλλικό τρίο «L’ Archeron» που θα ερμηνεύσει έργα των Sain Colombe και Marin Marais, τα οποία ακούγονταν στην υπέροχη ταινία «Όλα τα πρωινά του κόσμου». [2 Νοεμβρίου]. Στον χορό ξεχωρίζω το νεουρκέζικο Pilobolus Dance Theater με το Shadowland στις 13 και 17 Δεκεμβρίου και το γερμανικό Sacha Waltz με τις Creation στις 23 και 24 Μαρτίου. Στις «Μουσικές του μεσοπολέμου» προτείνω τη συναυλία των L’Anima με τον τίτλο «Η μουσική απέναντι στον ναζισμό». Θα προηγηθεί διάλεξη του μουσικού και συγγραφέα του βιβλίου «Η τέχνη απέναντι στο ναζισμό», Θωμά Σλιώμη. [29 Νοεμβρίου]. Οπωσδήποτε προτείνω –για όσους/όσες δεν το έχουν δει- το μιούζικαλ “Sweeney Todd, ο δαιμόνιος κουρέας της οδού Φλητ» του Στήβεν Στόντχαιμ, μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών, με την Καμεράτα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πέτρου και μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη [27,29 Οκτωβρίου και 2 Νοεμβρίου]. Προτείνω επίσης, την περίφημη αναγεννησιακή όπερα του Μοντεβέρντι –θεωρείται και ο πατέρας της όπερας- «Ορφέας και Ευρυδίκη» που παρουσιάζεται κάτω από διαφορετική, από τις γνωστές μας, οπτική, από τους Latinistas Nostra, με τον Μάρκελο Χρυσικόπουλο στο πόντιουμ. Από τον κύκλο «Μουσικά πορτραίτα» ξεχωρίζω εκείνα των, Μιχάλη Γρηγορίου [17 Ιανουαρίου], Λένας Πλάτωνος [26 Ιανουαρίου] και Περικλή Κούκου [1 Φεβρουαρίου] με τις αντίστοιχες συναυλίες. Συναυλίες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πιο εξειδικευμένα γούστα μπορεί να βρει το μουσικόφιλο κοινό στους Κύκλους, «Τσέλα και γκάμπες» «Παλαιάς Μουσικής» και «Ξύλινα και Χάλκινα». Στον τελευταίο κύκλο προτείνω ανεπιφύλαχτα την συναυλία των εξαιρετικών μουσικών της Γουμένισσας , που κατηφορίζουν και πάλι, έπειτα από αρκετά χρόνια, από την βορινή τους πόλη προς το νότο, για να μας χαρίσουν μια αξέχαστη βραδιά με τα μοναδικά τους χάλκινα. Megaron Underground λέγεται ο καινούργιος χώρος που έχει διαμορφωθεί στο δεύτερο υποσκήνιο της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη, όπου θα φιλοξενούνται παραστάσεις χορού, θεάτρου και μουσικής με alternative χρώμα. Και βέβαια συνεχίζονται και φέτος οι απευθείας αναμεταδόσεις των παραστάσεων, της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, του θεάτρου Μπολσόι από τη Μόσχα και του Εθνικού Θεάτρου από το Λονδίνο. Σπουδαίες ευκαιρίες για απόλαυση αλλά και για συγκρίσεις…..
Τις δικές της μουσικές βραδιές διεκδικεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, οργανικό μέλος πια του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, προτάσσοντας ένα πολυποίκιλο πρόγραμμα με αρκετές, αξιοσημείωτες μετακλήσεις ξένων μουσικών και μαέστρων. Οι Παρασκευές λοιπόν ανήκουν στην ΚΟΑ, της οποίας οι επιδόσεις έχουν σαφώς βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, χρειάζεται όμως ακόμα δουλειά για να φτάσει η ορχήστρα στο επίπεδο των μεγάλων ευρωπαικών ορχηστρών . Από το τρίμηνο πρόγραμμά της ξεχωρίζω την συναυλία της 3ης Νοεμβρίου με το περίφημο «Τέταρτο» του Μπετόβεν που ερμηνεύει η διεθνούς φήμης πιανίστα Ελίζαμπεθ Λεόνσκαγια, της 10ης Νοεμβρίου με την «Φανταστική» του Μπερλιόζ και μαέστρο τον άξιο Γιώργο Πέτρου, στις 24 η ορχήστρα παρουσιάζει την Συμφωνία που έγραψε ο Μέντελσον εμπνεόμενος από τον Λούθηρο [ φέτος συμπληρώνονται 500 χρόνια από τη θυροκόλληση των 95 θέσεων του Λούθηρου στον καθεδρικό του Βίτεμπεργκ], έργα ρομαντισμού θα παρουσιάσει ο φημισμένος τσελίστας Αντόνιο Μενέσες, και βέβαια η είδηση είναι ότι επιστρέφει ο πολυβραβευμένος Λεωνίδας Καβάκος, συμπράττοντας με την ΚΟΑ για τέσσερεις συναυλίες, σε Αγρίνιο, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Εμείς θα τον απολαύσουμε στις 11 Μαίου.
Πιστή στην alternative κατεύθυνση της παραμένει και φέτος, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ο ενδιάμεσος πολιτιστικός αθηναϊκός πόλος, κατηφορίζοντας προς τα νότια της Αθήνας. Μετά την εξαιρετική παράσταση του Joel Pommerat «Όλα θα πάνε καλά», έρχονται οι «Δαιμονισμένοι» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Κονσταντίν Μπογκομόλοφ. Αν κρίνω από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία του Ρώσου σκηνοθέτη, στους «Καραμάζωφ» που είδαμε πρόπερσι στη Στέγη, δεν έχω παρά να προτείνω να δούμε τι κάνει και με τους «Δαιμονισμένους» . [Παγκόσμια πρεμιέρα στις 22 Νοεμβρίου]. Στη Στέγη επιστρέφει και ο σπουδαίος Καναδός multimedia Robert Lepage σ’ ένα αυτοβιογραφικό one man show με τίτλο «887» που παραπέμπει στην διεύθυνση του σπιτιού της παιδικής του ηλικίας. [24,27 Οκτωβρίου]. Το μεγάλο μεσαιωνικό έπος για την «συνάντηση» Ανατολής-Δύσης, «Το άσμα του Ρολάνδου», σε σύλληψη –σκηνοθεσία-σκηνογραφία του Wael Shawky αναβιώνει στη Στέγη. Συμπράττουν Άραβες μουσικοί και τραγουδιστές που αφηγούνται στη δική τους γλώσσα τη μάχη Χριστιανών και Μουσουλμάνων κατά την περίοδο των Πρώτων Σταυροφοριών τον 11ο αιώνα. [28-30 Δεκεμβρίου]. Το ρομαντικό θεατρικό έργο «Πενθεσίλεια» του Χάινριχ Φον Κλάιστ γραμμένο το 1808, θα δούμε σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, στις 14 με 23 Φεβρουαρίου . Από τους αγαπημένους μας, διεθνώς καταξιωμένους χορευτές, ο Akram Khan επανέρχεται στη Στέγη στις 21 με 27 Φεβρουαρίου. Για τους φίλους της τζαζ υπάρχουν τα πάντα επιτυχημένα τριήμερα με ξένους και Έλληνες μουσικούς, ξεχωρίζω όμως την συναυλία αφιέρωμα στον σπουδαίο San Ra από την ορχήστρα που είχε δημιουργήσει εκείνος, την San Ra Arkestra που την αποτελούν 12 βιρτουόζοι μουσικοί. [Στις 9 Νοεμβρίου]. Σημειώνω επίσης ότι η φετινή Open Day θα είναι αφιερωμένη στα πενήντα χρόνια από τον Μάη του ΄68 με πολλές εκδηλώσεις, συναυλίες και αφιερώματα.
Κατηφορίζοντας ακόμη πιο κάτω, στην παραθαλάσσια πια ζώνη της Αθήνας, συναντούμε τον νεοσύστατο πολιτιστικό πόλο, του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, όπου μετακόμισε, στη δική της πια στέγη, η Εθνική Λυρική Σκηνή. H αιχμηρή ματιά και ο σύγχρονος προβληματισμός είναι οι άξονες του φετινού καλλιτεχνικού προγράμματος της ΕΛΣ σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής της, Γιώργος Κουμεντάκης. Σ’ αυτό το πλαίσιο θα κινηθούν τόσο οι παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής όσο κι εκείνες της νέας «Εναλλακτικής Σκηνής». Η αυλαία σηκώνεται με την «Ηλέκτρα» του Ρίχαρντ Στράους στις 15 Οκτωβρίου, με την Αγνή Μπάλτσα στον ρόλο της Κλυταιμνήστρας και την Ιρέν Τεορίν ως Ηλέκτρα. Την Αγνή Μπάλτσα την είχαμε ξανακούσει στην ίδια όπερα, πριν έντεκα χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ήταν οι εποχές που η Ελληνίδα κοντράλτα είχε αγγίξει το απόγειο της καριέρας της παγκοσμίως. Δεν μπορούμε να πούμε όμως ότι το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Γι’ αυτό η επιλογή της ξένισε τους γνώστες και απαιτητικούς της όπερας. Όπως και να είναι, ωστόσο, αξίζει να την ακούσουν όσοι/ όσες είχαν χάσει την ευκαιρία να το κάνουν όταν η Μπάλτσα βρισκόταν στις μεγάλες της δόξες. Η «Ηλέκτρα» εντάσσεται στον «Κύκλο Ατρειδών». Στη συνέχεια έρχονται, ο «Κύκλος Ιταλική Όπερα» με δημοφιλείς όπερες, όπως Ριγολέτος, Μποέμ, Τόσκα , Ναμπούκο, Λουτσία ντε Λαμερμούρ [σε συνεργασία με την Βασιλική Όπερα του Λονδίνου], ο «Κύκλος Γαλλική Όπερα» με Κάρμεν και Ρωμαίο και Ιουλιέτα και ο «Κύκλος 20ου αιώνα» με την «Υπόθεση Μακρόπουλου» του Λέος Γιάνατσεκ, ένα ιδιαίτερο έργο, γραμμένο το 1926, το οποίο θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Χουβαρδάς. Στην εναλλακτική σκηνή ο Θοδωρής Αμπαζής θα σκηνοθετήσει το έργο «Ο πρίγκηπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς» και ο Μηνάς Μπορμπουδάκης το «Ζ» του Β.Βασιλικού. Ακόμα η εναλλακτική σκηνή θα φιλοξενήσει δύο αφιερώματα στον Μάνο Χατζιδάκι. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο «Κύκλος Operetta restart” η οποία φιλοξενεί μια νέα οπερέτα-σύνθεση του Νίκου Κηπουργού πάνω στην «Μήδεια» του Μποστ σε σκηνοθεσία του ταλαντούχου και ευρηματικού Νίκου Καραθάνου.
Καθώς ανηφορίζουμε αυτή τη φορά τη Συγγρού, με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας, κάνουμε δεξιά μια παράκαμψη, προς Νέο Κόσμο. Στάση, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, που φέτος συμπληρώνει τα είκοσι του χρόνια, υπό την ηγεσία του, ανήσυχου καλλιτεχνικά και ευαίσθητου κοινωνικά, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Ιδιότητες που διοχετεύονται και στο φετινό του πρόγραμμα του Θεάτρου. Ξεχωρίζω έργα που ξεπηδούν από τη λογοτεχνία και την ποίηση: «Ναπολέων», η συνάντηση του ρομαντικού ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη με τον μοναχικό περιπατητή του μεταπολεμικού άστεως, Θεσσαλονικιό συγγραφέα, Γιώργο Ιωάννου. Σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη. Σύνθεση κειμένων, Γιάννης Σκουρλέτης, Ηλέκτρα Ελληνικιώτη. «Η ωραία του Πέραν», μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο ρομάντζο του Δ. Παπαδόπουλου που είχε κάνει θραύση στην εποχή του [1920]. Σκηνοθεσία, Θεοδώρα Καπράλου-Γιώργος Παπαγεωργίου. «Τομή» τιτλοφορείται το έργο της Πάμελα Κάρτερ που δραματοποιεί την θυελλώδη ερωτική σχέση του Πωλ Βερλαίν με τον Αρθούρο Ρεμπώ. Σκηνοθετεί ο Μενέλαος Καρατζάς. Στο εμβληματικό ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου «Μπολιβάρ» βασίζεται η παράσταση των Bizoux de Kant. Σκηνοθετεί και πάλι ο Γιάννης Σκουρλέτης. Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου» με τον τίτλο «Αρίστος» σκηνοθετεί ο Γιώργος Παπαγεωργίου.
Έχοντας σχεδόν φτάσει στο Σύνταγμα στρίβουμε τώρα αριστερά για μια στάση στο Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν, στην Φρυνίχου. Εδώ θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε θεατροποιημένα τα άλλα δύο μυθιστορήματα του Στρατή Τσίρκα, την «Αριάγνη» και τη «Νυχτερίδα» από την κλασική πια τριλογία του «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Το πρώτο μυθιστόρημα «η Λέσχη» που πραγματικά απολαύσαμε πέρυσι, σε εξαιρετική σκηνοθεσία της ταλαντούχας Έφης Θεοδώρου, θα παίζεται για λίγες μόνον παραστάσεις στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, στην Πεσματζόγλου. Αν δεν το είδατε, σπεύσατε, διότι αν το χάσετε, εσείς θα χάσετε. Την «Αριάγνη» και τη «Νυχτερίδα» σκηνοθετούν, ο Γιάννης Λεοντάρης [15 Νοεμβρίου- 14 Ιανουαρίου] και ο Άρης Τρουπάκης [31 Ιανουαρίου- 4 Μαρτίου]. Μια συμπαραγωγή του Θ.Τ με το Εθνικό Θέατρο.
Και φτάνουμε στην πρώτη θεσμικά θεατρική μας σκηνή. Συνδυασμός του κλασικού με το πρωτοποριακό είναι και πάλι οι άξονες του προγράμματος των σκηνών του Εθνικού μας Θεάτρου. Έτσι ξεχωρίζουν: Ο προκλητικός σκηνοθετικά «Πέερ Γκυντ» του Ίψεν, με τον έμπειρο Δημήτρη Λιγνάδη να επωμίζεται το βάρος της σκηνοθεσίας. [έναρξη, 23 Νοεμβρίου]. Από τα καλύτερα του Άρθουρ Μίλερ, το «Ψηλά από τη γέφυρα», σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κουντούρη [έναρξη, 15 Φεβρουαρίου]. Ένας Ιονέσκο είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρος πάντα, προπαντός με το «Το παχνίδι της σφαγής», που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας [από 22 Φεβρουαρίου. Ο Μαγιακόφσκι είχε γράψει το «Μυστήριο Μπούφο» για να διακωμωδήσει τόσο την περίφημη ΝΕΠ [Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν] όσο και όσους εναντιωνόταν σ’ αυτήν. Πάνω στο γκροτέσκο και φουτουριστικό αυτό έργο βασίζεται η παράσταση «Mayabuff» που σκηνοθετεί ο Χάρης Μανταφούνης [ από 13 Ιανουαρίου]. Στην Πειραματική Σκηνή, ο Μάνος Βαβαδάκης σκηνοθετεί το εμβληματικό έργο του Αλφρέ Ζαρρύ «Υμπύ ο τύραννος» [από 31 Ιανουαρίου]. Στο μεταξύ επαναλαμβάνεται η πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση που έστησε ο Νίκος Καραθάνος πάνω στην περίφημη Οπερέτα του Βιτόλντ Γκόμπροβιτς [την είχε ανεβάσει ο μέγας Κουν]. Προτείνεται ανεπιφύλαχτα.
Γόνιμες συναντήσεις με τη λογοτεχνία συναντούμε και δυτικότερα του κέντρου, στο «Θέατρο Πορεία», του άξιου συνεχιστή της καραγατσικής παράδοσης, θεατρικά αυτήν τη φορά, Δημήτρη Τάρλοου, εγγονού του σπουδαίου συγγραφέα., της γενιάς του’30. Έτσι θα δούμε το έργο του Ναθάνιελ Χώθορν «Ο κήπος του Ραπατσίνι», μια εικαστική σύνθεση του Άγγελου Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία της Όλιας Λαζαρίδη, του Τόμας Μπέρχαρντ «Ο αδαής και ο παράφρων» σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, ενώ επανέρχεται από τις 18 Οκτωβρίου, ο υπαρξιακός μονόλογος του Δημήτρη Δημητριάδη, «Λήθη» σε σκηνοθεσία Δ. Τάρλοου. Από τις 22 Νοεμβρίου τέλος, 35 ηθοποιοί θα ανέβουν στη σκηνή του «Πορεία» για να παίξουν στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Δ. Τάρλοου.
Στον αξέχαστο, αγαπημένο σκηνοθέτη, θεατράνθρωπο και φίλο Λευτέρη Βογιατζή και στον εντελώς προσωπικό του τρόπο να «διαβάζει» και να σκηνοθετεί τα θεατρικά έργα, θα είναι αφιερωμένη ολόκληρη η φετινή χρονιά του Θεάτρου Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, που εκείνος δημιούργησε. Εκτός από τα σχετικά σεμινάρια θα δούμε θεατροποιημένο τον «γάμο της Μαρίας Μπράουν», εμβληματική ταινία του Ράινερ Φασμπίντερ με τη μοναδική Χάνα Συγκούλα [δεκαετία 1980]. Την σκηνοθεσία-διασκευή αποπειράται ο Γιώργος Σκεύος και με την Χάνα Συγκούλα θα αναμετρηθεί η πολυτάλαντη Λένα Παπαληγούρα . Αναμένομε με ανυπομονησία το αποτέλεσμα [από 18 Νοεμβρίου.
Και κλείνω τις επιλογές-προτάσεις με ένα θέαμα-ακρόαμα που ξεπηδά κατευθείαν από τις δικά μας λογοτεχνικά πράγματα και αφορά μια κορυφαία μας ποιήτρια, την Κική Δημουλά. Συγκεκριμένα μια νέα και ταλαντούχα, συνθέτης και μουσικός , η Σοφία Καμαγιάννη σε συνεργασία με την Κική Δημουλά έστησε ένα μικτό θέαμα- ακρόαμα με ποίηση και μουσική. Πρόκειται για μια πολυπρισματική παράσταση κατά τη διάρκεια της οποίας ακούγεται η Κική Δημουλά σε άγνωστες και απρόσμενες ηχογραφήσεις ποιημάτων της. Με τη Γιώτα Φέστα και τη Θεοδοσία Σαββάκη, τραγούδι. Παραστάσεις στο «Θέατρο Τζένη Καρέζη», στις 23,24, 30 και 31 Οκτωβρίου.
http://www.oanagnostis.gr/%cf%8c%ce%bb%ce%b7-%ce%b7-%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%b7%ce%bd%ce%ae-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου