Τέσσερα ερωτικά ποιήματα – της Hilde Domin

Μετάφραση:  Γιώργος Καρτάκης

Το στόμα σου επάνω στο δικό μου

Το στόμα σου επάνω στο δικό μου –
χάνω τα πάντα.
Χίλια ανθάκια μικρά
ανοίγουν
στο κορμί μου.

Φρέαρ, τχ. 26 – Τα περιεχόμενα

http://frear.gr/?p=26764&fbclid=IwAR1wr250-zmuL0nroZVC1D8rJ0lvnA0Fm5Pyr3o6OhLVYOYsllF3AUEOvwg

Ιλία Τροϊάνοφ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΣΙΤΣΑ)

Ζέφη ΔαράκηΤζον Μίλμπανκ
«ΣΤΟΝ ΘΩΜΑ ΑΚΙΝΑΤΗ ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ»
(ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΚΛΗΡΗ)

Κ. Π. Καβάφης

ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ
Την μιαν μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλαχτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι –
οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφήνουν.

Ενα link θησαυρός: Οι εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη είναι ονλάιν στο αρχείο της ΕΡΤ

Η μακροβιότερη εκπομπή στο Ελληνικό Ραδιόφωνο επέστρεψε στο σπίτι της! Από το 1975 έως τον Ιούνιο 2013 ο Γιάννης Πετρίδης βρισκόταν στις συχνότητες της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, καθημερινά “Από τις 4 στις 5” στο Πρώτο Πρόγραμμα. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Γιάννης Πετρίδης επιστρέφει στο Πρώτο Πρόγραμμα κάθε απόγευμα “Από τις 4 στις 5”.
https://webradio.ert.gr/category/proto-programma/apo-tis-4-stis-5/

«Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε!», του Θωμά Κοροβίνη

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Ζωή δίχως μπέσα είναι μισή ζωή, κακή ζωή, άρρωστη και με τα ταπεινά ένστικτα μπροστά να ορίζουν τη συμπεριφορά. Ο μπαμπέσης επιβιώνει, κυριαρχεί, αλλά δεν ζει. Οι μπεσαλήδες γλείφουν τα τραύματά τους, μετά βίας ζουν και φεύγουν από τη ζωή με τον λόγο της τιμής τους. Η Ελλάδα, από την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 και μετά με την μπέσα έζησε και με την μπαμπεσιά προχώρησε! Η εν λόγω αντίφαση αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της χώρας και την ξέρουμε καλύτερα ως «στα δύσκολα ενωμένοι, στα εύκολα ο καθένας μόνος του». Η ιδιώτευση όμως στα εύκολα οδηγεί –αναπόφευκτα- στα δύσκολα και ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ. Στο πέρασμα του χρόνου, με αφετηρία το ’21, ο κύκλος υπήρξε αιματηρός και σίγουρα το αίμα της μπαμπεσιάς πότισε

Amorgós του Νίκου Γκάτσου (μετάφραση στα ισπανικά Manuel González Rincón)

Introducción y traducción al español de Manuel González Rincón
 Para los hombres que tienen almas de bárbaros,
los ojos y los oídos son malos testigos.
HERÁCLITO
 El poemario Amorgós de Nikos Gatsos (1911-1992), publicado en 1943 durante la ocupación alemana de Grecia, fue acertadamente calificado por Odysseas Elytis como una obra épico-lírica. Se trata de la única obra poética que Gatsos publicó, antes de dedicarse en exclusiva a la composición como letrista musical. Pese a la dificultad de su exégesis, cabe considerar que nos hallamos ante una apasionada exhortación a la defensa de la patria –muchacha durmiente e inmarcesible–, en la que el

Εθνική Βιβλιοθήκη: Πρόσβαση σε εκατομμύρια ηλεκτρονικά τεκμήρια

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (ΕΒΕ), ανταποκρινόμενη στον σημαίνοντα ρόλο της, έχει εισέλθει δυναμικά σε μία νέα ψηφιακή εποχή, προσφέροντας στους χρήστες πρόσβαση σε δεκάδες ηλεκτρονικές πηγές που αριθμούν πάνω από 200 εκατομμύρια ηλεκτρονικά τεκμήρια. Η πρόσκτηση νέων ηλεκτρονικών πηγών της ΕΒΕ εμπλουτίζει την ήδη υπάρχουσα συλλογή των ηλεκτρονικών πηγών, που προσφέρονται μέσω του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (ΣΕΑΒ). Με τον τρόπο αυτό, ενισχύονται τόσο οι βιβλιοθήκες όσο και η ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα, ενώ στο πλαίσιο της αναβάθμισης των υπηρεσιών της ΕΒΕ συνεχίζεται η διαδικασία πρόσκτησης νέων ηλεκτρονικών πηγών. Oι προσκτήσεις των ηλεκτρονικών πηγών υλοποιήθηκαν αφενός με

«Ο Ζητιάνος»: Η σκοτεινή νουβέλα του Ανδρέα Καρκαβίτσα σε κόμικ

«Ο Ζητιάνος», το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Καρκαβίτσα, το οποίο διαβάστηκε από πολλές γενιές Ελλήνων και επηρέασε κορυφαίους μεταγενέστερους συγγραφείς, μετατράπηκε σε ένα αριστουργηματικό graphic novel από τον Kanello Cob και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polaris. Η σκοτεινή νουβέλα του 1897, η οποία σήμερα θεωρείται ένα κλασικό κείμενο της εγχώριας νατουραλιστικής (ρεαλιστικής) λογοτεχνίας, συγκαταλέγεται στα σπουδαιότερα έργα της νεότερης πεζογραφίας μας. Μερικά χρόνια μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, φτάνει στο χωριό Νυχτερέμι στις εκβολές του Πηνειού ο επαγγελματίας ζητιάνος Τζιριτόκωστας, ένας

«Στο σφυρί» ένα από τα πιο σπάνια βιβλία του Σαίξπηρ

Ένα σπάνιο βιβλίο του 1623, η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση των έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, για πρώτη φορά θα βγει στο σφυρί τον Απρίλιο, όπως ανακοίνωσε ο Οίκος Christie's. Το βιβλίο, που ονομάζεται «Κωμωδίες, Ιστορίες και Τραγωδίες», αναμένεται να πωληθεί αντί 4 έως 6 εκατομμυρίων δολαρίων. Ευρέως γνωστό ως «First Folio», το βιβλίο είναι ένα από τα μόλις έξι γνωστά πλήρη αντίγραφα σε χέρια ιδιωτών. Το «First Folio» περιέχει 36 θεατρικά έργα του Σαίξπηρ, ανάμεσά τους αρκετά (15) που δεν είχαν εκδοθεί ποτέ πριν χωριστά και ίσως να είχαν χαθεί χωρίς αυτό, όπως τα έργα «Μάκμπεθ», «Τρικυμία», «Όπως σας αρέσει». Τα έργα συλλέχθηκαν από φίλους του

Αυθεντικό έργο του Κλιμτ ο πίνακας που βρέθηκε τυχαία

Ένας πίνακας που κλάπηκε πριν από 20 χρόνια και ξαναβρέθηκε τυχαία πριν από πέντε εβδομάδες στην Πιατσέντσα, στη βορειοδυτική Ιταλία, είναι αυθεντικό έργο του διάσημου ζωγράφου Γκούσταβ Κλιμτ. «Με μεγάλη συγκίνηση μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι ο πίνακας που βρέθηκε είναι αυθεντικός, δήλωσε η εισαγγελέας Ορνέλια Τσίκα, που είχε αναλάβει την έρευνα της υπόθεσης. Τον Φεβρουάριο του 1997, ενώ το Μουσείο της Πιατσέντσα γκαλερί Ρίτσι Όντι ήταν κλειστό για ανακαίνιση, ο πίνακας «Προσωπογραφία μίας Κυρίας» εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Τον περασμένο

Η Κορνηλία Προκοπίου μας μιλάει για την σύγχρονη Τίνκερμπελ!

Η Κορνηλία Προκοπίου συμμετέχει στην παιδική παράσταση «Πήτερ Παν» με τον ρόλο της Τίνκερμπελ. Μια αρκετά επιτυχημένη παράσταση, που συνεχίζει τη θεατρική της πορεία στο θέατρο Αυλαία, οπότε αποφασίσαμε να ακούσουμε την εκδοχή της Κορνηλίας, μιας σύγχρονης νεράιδας!

 Στην παράσταση Πήτερ Παν στο θέατρο Αυλαία ερμηνεύεις την Τίνκερμπελ με μεγάλη επιτυχία. Παρατηρήσαμε πως τα παιδιά φεύγοντας από το θέατρο μιμούνται το τρόπο ομιλίας σου, πως σου φαίνεται αυτό;

"Η Τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο"

«Πρέπει να γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ της εξεύρεσης της αντικειμενικής αλήθειας και της τέχνης να επιτυγχάνουμε την αποδοχή των θέσεών μας ως αληθινών». Ακόμα ένα σημαντικό βιβλίο προστέθηκε στη σειρά «Φάροι_Ιδεών» των εκδόσεων Μίνωας. Αν και η «Τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο» γράφτηκε τον 19ο αιώνα, το βιβλίο αυτό σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Σε αυτή την έκδοση, σε μετάφραση από τα γερμανικά του Απόστολου Στραγαλινού και με πρόλογο του

Amorgós (μετάφραση στα ισπανικά από τον Manuel González Rincón

Introducción y traducción al español de

Manuel González Rincón

Para los hombres que tienen almas de bárbaros,

los ojos y los oídos son malos testigos.

HERÁCLITO

El poemario Amorgós de Nikos Gatsos (1911-1992), publicado en 1943 durante la ocupación alemana de Grecia, fue acertadamente calificado por Odysseas Elytis como una obra épico-lírica. Se trata de la única obra poética que Gatsos publicó, antes de dedicarse en exclusiva a la composición como letrista musical.

Ο δικός μου νεκρόδειπνος

Δημήτρης Χριστόπουλος 

 Μου μηνύσανε πως ετοιμάζουνε για χάρη μου ένα αφιέρωμα και θέλουνε, λέει, επειγόντως, ένα κείμενο σαν αυτά που ’γραφα παλιά ξύνοντας βαθιά σαν το μολύβι τη μνήμη, για τον Καλαμά που τον κάνανε Αχέροντα και για τους δικούς μας και για τους δικούς τους που όλα γίνανε ξαφνικά ένα κουβάρι άλυτο σαν εκείνα που πλέκανε τα βράδια η μάνα κι οι αδερφάδες μου. Πρώτα πρώτα για τους ξενιτεμένους να πω. Για τον Μήτσο τον Ντούλια που τα παλιά τα χρόνια μισόγερτος στην κρεβάτα του μίλαγε για κόσμους μακρινούς πίσω από τον ήλιο, για την ισιότητα και τη δικαιοσύνη, και τον χειμώνα λέγανε πως ναρκωνόταν σα ρώσικη αρκούδα, κι όλο έλεγε για τον Ίκαρο και τα

20 (και κάτι) παραστάσεις που περιμένουμε το 2020

Κλασική και νέα δραματουργία, λογοτεχνία και ποίηση, θέατρο ντοκουμέντο, θέατρο του βιώματος αλλά και χορός με διεθνή αέρα, μας εισάγουν παραστατικά στο 2020.

Από τον Ιανουάριο – που μπαίνει δυναμικά – μέχρι και τα μέσα της άνοιξης οι προτάσεις θεάτρου και χορού, σε μικρές και μεγάλες σκηνές της πόλης, ποικίλουν. Μια πρώτη διαλογή με τις περισσότερο ή λιγότερο αναμενόμενες παραστάσεις για το δεύτερο μισό της χειμερινής περιόδου που θα μας οδηγήσουν στην έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Χοσέ Ελγκαρέστα (Jose Elgarresta): Ένας Ισπανός ποιητής της γενιάς του ‘70

(Εισαγωγικό μότο)

Με κοίταξε

Και ένιωσα

Σα να με κοίταξε

Ένα όμορφο πουλί

Πριν συνεχίσει το πέταγμά του.

Oταν ο Braveheart συνάντησε τον Μάρκο Μπότσαρη

Από την στιγμή που άρχισα να ξεφυλλίζω το Sons Of Chaos, σε κείμενα του Αμερικάνου δημιουργού Chris Jaymes και σκίτσα του Αργεντίνου Ale Aragon, ήξερα πως ήθελα οπωσδήποτε να μιλήσω με τον Chris. Η Ιστορία που επανέρχεται ως μνήμη και μάθημα μέσα από την Τέχνη, κι όχι την παιδαγωγική, είναι η Ιστορία που δεν ξεχνιέται. Πως, όμως, ένας άνθρωπος, που δεν τον ενώνει κανένας δεσμός με την Ελλάδα, μπορεί να σταθεί με  τέτοιο δέος, τέτοια ευγένεια και τέτοιο σεβασμό απέναντι στην Επανάστασή μας;  Πως ένας καλλιτέχνης με πορεία στο σινεμά και το σενάριο, αποφασίζει να μπει στα κόμικς εξαιτίας μιας παλιάς ιστορίας; Πως ένα τόσο μικρό κομμάτι της Παγκόσμιας Ιστορίας μπορεί να βρει τη θέση του μεταξύ των σημαντικών έργων τέχνης σήμερα, δύο αιώνες μετά την εποχή των Φιλελλήνων, χάρη σε κάποιους “ξένους”; Οι απαντήσεις ήρθαν σύντομα, όταν ο Chris με χαρά απάντησε στις ερωτήσεις του The Press Project.

Η Λάρισα κέντρο της Λογοτεχνίας…

«Το ”Καταφύγιο του Οδυσσέα” είναι ένα project σημαντικό για την προσπάθεια της πόλης για εξωστρέφεια.

Γράφηκαν ποιήματα για τη Λάρισα, ακούστηκε σε συνεντεύξεις λογοτεχνών στο εξωτερικό και μελλοντικά ίσως τη… δούμε μέσα σε έργα σημαντικών στο μέλλον συγγραφέων» αναφέρει σήμερα σε συνέντευξή του στην «Ε» ο ποιητής, εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού και των εκδόσεων «Θράκα» και συνιδρυτής και διευθυντής του Πανθεσσαλικού Φεστιβάλ Ποίησης Θάνος Γώγος. Ο Θάνος Γώγος στη συνέντευξή του μιλά για το 8ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης που θα γίνει την άνοιξη στη Λάρισα, για το project «Καταφύγιο του Οδυσσέα» που φιλοδοξεί να κάνει τη Λάρισα κέντρο της ποίησης, για το αν προλαβαίνει ο ίδιος να γράφει και γιατί έχει επιλέξει να ζει τον χειμώνα στην Παλιουριά και το καλοκαίρι στη Λάρισα. Αναφέρει δε χαρακτηριστικά σχετικά με το αν το ελληνικό κράτος βοηθάει τους λογοτέχνες ότι «…ένιωσα την αμηχανία σε συνεντεύξεις και εκδηλώσεις να ομολογήσω τη σχεδόν μηδαμινή βοήθεια που έχουν οι λογοτέχνες και οι εκδότες από το ελληνικό κράτος».

Άνθρωπος και περιβάλλον: τέσσερα εικονογραφημένα βιβλία (της Μαρίζας Ντεκάστρο)

Διαλέγω το Πες μου τι χρειάζεται του Gianni Rodari ως εισαγωγή για τα τρία νέα βιβλία που αναφέρονται με μοναδικό τρόπο στη σχέση μας με το περιβάλλον.

Στη συλλογή του Φλυαρίες ανάμεσα στον ουρανό και τη γη υπάρχει η σύντομη ιστορία Πες μου τι χρειάζεται, η οποία εικονογραφήθηκε από την Silvia Bonanni και έγινε βιβλίο (εκδ. El, 2007), ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδ. Καλειδοσκόπιο.

Ηλίας Πετρόπουλος (1928-2003): Ο λαογράφος του άστεως

Ο Ηλίας Πετρόπουλος πέθανε δέκα χρόνια πριν (Σεπτέμβρης του 2003, στο Παρίσι, από καρκίνο). Μ’ αυτή την αφορμή, παρουσιάζουμε σήμερα στους αναγνώστες της A.V. τον ουσιαστικό ιδρυτή της σύγχρονης αστικής μας λαογραφίας. Μια (μακρινή αλλά) προσωπική σχέση Παλιά «Εστία», στη Σταδίου. 1972, είμαι μόνο 16 χρονώ. Έχω στα χέρια μου λεφτά, δεν θυμάμαι με ποια περίεργη αφορμή. Ξεφυλλίζω και μετά αγοράζω το βιβλίο «Ρεμπέτικα τραγούδια», αυτοέκδοση του συγγραφέα. Αποκάλυψη. Ρεμπετολογούσα ήδη με τον πατέρα μου – μας κοίμιζε παλιότερα με ρεμπέτικα, εμένα και τον αδερφό μου. Ήταν και φίλος του Μουφλουζέλη. Μας πήγαινε και στο

Αντώνης Μπουντούρης, δυο ποιήματα

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ

                                                                                         χώμα κουφωτό κάτω από τα πόδια μας

                                                             Εβαζε συνέχεια το χέρι του αντήλιο

                                                             Μόνιμος χαιρετισμός

                                                             Στέγαστρο στα μάτια του

                                                             Πού΄ναι πιο στεγνά από ποτέ.

15 μελέτες για τον ελληνικό 20ό αιώνα, και όχι μόνο

του Σπύρου Κακουριώτη

 Στην εκπνοή του, το 2019 μας προικοδότησε με μια σημαντική ιστοριογραφική συμβολή για τον «ελληνικό 20ό αιώνα», με το ομώνυμο βιβλίο του Αντώνη Λιάκου, τη μόνη επίτομη ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα που διαθέτουμε μέχρι σήμερα. Μαζί με αυτό, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, τούτες τις μέρες, αρκετές αξιοπρόσεκτες ιστορικές μελέτες αγωνίζονται να βρουν το δρόμο τους προς τον αναγνώστη. Από αυτές, ξεχωρίσαμε δεκαπέντε, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Σωτήρης Ριζάς, Βενιζελισμός και αντιβενιζελισμός, Ψυχογιός

«Να κατοικούμε ποιητικά τη γη και να προκαλούμε την ομορφιά να σώσει τον κόσμο»

Γράφει η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη //

 * Ελένη Λόππα, “Οι ψυχές φωνάζουν”, Εκδόσεις Ρώμη, 2019, σελ. 291
 «Να κατοικούμε ποιητικά τη γη και να προκαλούμε την ομορφιά να σώσει τον κόσμο» (1). Πρόκειται για το τελευταίο μυθιστόρημα της Ελένης Λόππα “Οι ψυχές φωνάζουν”, Εκδόσεις Ρώμη, 2019. Ο τίτλος του βιβλίου γεννά ερωτήματα, πάει τους συνειρμούς σε υπερβατικά τοπία. Στο εξώφυλλο ο “Άγγελος υπερπλήρης” από τους 35 πίνακες Αγγελικών αναπαραστάσεων χαρμολύπης του Πάουλ Κλέε. Με πρόσωπο γερμένο, έκφραση σκεπτική και θλιμμένη, υποτυπώδες μελαγχολικό χαμόγελο, εντείνει τους συνειρμούς μας. Το βιβλίο αφιερώνεται στις Λίνα και Θεοδώρα, αδελφές της πεζογράφου, προφανώς αγγελικές μορφές στη ζωή της. Στην προμετωπίδα το απόσπασμα της

Ελένη Λάππα – Οικονόμου: ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ, Είμαι όσα έχω ξεχάσει

Σπάνια ένα βιβλίο είναι τόσο αφοπλιστικό ως προς την ειλικρίνεια έναντι της πραγματικότητας και την εντιμότητα έναντι της αλήθειας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, όπως το βιβλίο του Ηλία Μαγκλίνη « Είμαι όσα έχω ξεχάσει». Ένα βιβλίο που συνδέεται με το θέμα της Μνήμης και της Λήθης, θέμα πολύ προσφιλές στις μέρες μας που γιορτάζονται τα 80 χρόνια από την κήρυξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου (1939) και 70 από τη λήξη του δικού μας Εμφυλίου (1949), των δυο μεγάλων σφαγείων του 20ου αιώνα με τα εκατομμύρια των νεκρών και τα αναρίθμητα τραύματα σε ατομικό, συλλογικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και τα αντίστοιχα πολιτισμικά σοκ, που σφραγίζουν τη ζωή τριών γενεών. Και είναι ακριβώς αυτές οι τρεις γενιές που πρωταγωνιστούν στο παρόν βιβλίο. Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου με τα τριάντα δύο κεφάλαια και ισάριθμα περίπου μικρά κείμενα

«Παρατήρηση, στοχασμός, αλλά και γοητεία και σαγήνη»

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // 
 Αν Κάρσον «Έρως ο γλυκόπικρος»,
Μετάφραση: Ανδρονίκη Μελετλίδου,

εκδ. Δώμα, σελ. 230
 Κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο της Αν Κάρσον, της εξαίρετης αυτής φιλολόγου και ποιήτριας. Ο τίτλος :« Ερως ο γλυκόπικρος. Δοκίμιο για το ερωτικό παράδοξο στην κλασική παράδοση», σε μετάφραση Ανδρονίκης Μελετλίδου. Είχα ασχοληθεί παλαιότερα με το έργο της «Λίγα λόγια» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Πατάκης σε μετάφραση του ποιητή και μεταφραστή Χάρη Βλαβιανού [https://www.fractalart.gr/liga-logia/]1 Πρόκειται για ένα εκτενέστατο δοκίμιο που

Εργα που ανέβασαν πολύ τον πήχυ

ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ

WALTER BENJAMIN Κείμενα 1934-1940. Επιλογή επιμέλεια: Γιώργος Σαγκριώτης εκδ. Αγρα, σελ. 752 
 Κλείνοντας το 2019, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, έδωσε στους υποψιασμένους και απαιτητικούς αναγνώστες ένα μεγάλο δώρο: τον τόμο με τα διαμαντένια αυτά, πολύτροπα δοκίμια του μεγάλου Βάλτερ Μπένγιαμιν. Η φροντισμένη αυτή έκδοση περιλαμβάνει ό,τι πιο σπουδαίο έγραψε ο Μπένγιαμιν την τελευταία περίοδο της ζωής του: από δοκίμια για τον Κάφκα και τον Μποντλέρ, έως τον Μπρεχτ, καθώς επίσης και κείμενα για τη ζωγραφική και τη φωτογραφία, για την κοινωνιογλωσσολογία, το εμβληματικό του δοκίμιο «Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής

Αστυνομικά, 265 χρονογραφήματα του Κώστα Βάρναλη (1939-1957)

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο, σε δική μου επιμέλεια, ένας τόμος με 265 χρονογραφήματα του Κώστα Βάρναλη που έχει τον τίτλο «Αστυνομικά». Όπως αφήνει να εννοηθεί ο τίτλος, πρόκειται για χρονογραφήματα που έχουν ως αντικείμενο τις μεγάλες και (κυρίως) τις μικρές ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου: από γεγονότα που συντάραξαν την κοινή γνώμη και έγιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες έως ειδησάρια για μικροπεριστατικά που δεν αξιώθηκαν παραπάνω από ένα μικρό μονόστηλο σε μια γωνία της τελευταίας σελίδας.

Να θυμίσω ότι από τις ίδιες εκδόσεις έχω παρουσιάσει δύο άλλους τόμους με δημοσιογραφικά κείμενα του Βάρναλη: τα Γράμματα από το Παρίσι και το Τι είδα εις  την Ρωσσίαν των Σοβιέτ και στη συνέχεια έναν πρώτο τόμο με χρονογραφήματα για την Αθήνα και την Αττική, τα «Αττικά», που κυκλοφόρησε πέρυσι τέτοιον καιρό. Σκοπός μας είναι, όσο αντέχουμε, να βγάλουμε κι άλλους τόμους με χρονογραφήματα του Βάρναλη, όπως Ταβέρνα και καφενείο, Τα δυο φύλα, Γλωσσικά και φιλολογικά.

Ανδρέας Εμπειρίκος και Μάτση Χατζηλαζάρου: Αν η παρόρμησις υπάρχει, τίποτε δεν μπορεί να την αναχαιτίση

Όταν ο Ανδρέας γνώρισε τη Μάτση, ο δυτικός πολιτισμός και μαζί του ολόκληρος σχεδόν ο κόσμος έμπαινε σ’ ένα σκοτεινό τούνελ απ’ όπου δεν επρόκειτο να βγει πριν περάσουν πολλά χρόνια και οπωσδήποτε δεν επρόκειτο να βγει χωρίς πληγές και στίγματα που ως σήμερα ακόμη δεν έχουν ολότελα εξαλειφθεί. Στην πραγματικότητα, όπως πολύ σωστά και έγκαιρα είχαν διαβλέψει μεταξύ άλλων και οι νεαροί ντανταϊστές, αυτή η διαδικασία συσκότισης και φρίκης είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, ήδη από τα χρόνια του πρώτου μεγάλου πολέμου, και αν το μέγεθος και η διάρκεια του κακού δεν έγιναν αμέσως αντιληπτά απ’ όλους, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ταυτόχρονα εμφανίστηκαν και διαδόθηκαν και οι πιο ριζοσπαστικές ιδέες και η ελπίδα, που παραδόξως φαινόταν βάσιμη τότε, για τη δημιουργία ενός νέου, καλύτερου κόσμου. Σε αυτήν ακριβώς την προοπτική πρέπει να διαβαστούν και τα λόγια που έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος εκείνη την εποχή, όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος: «…δεν είναι δυνατόν, ο πόλεμος του 1939 να μην αφύπνισε τους ανθρώπους, όπως ξυπνά η μάστιγα το αίμα, διότι δεν είναι δυνατόν, ο πόλεμος αυτός να μην ανοίξη νέους δρόμους, δρόμους που να οδηγούν σε ριζική, σε ουσιαστική αναθεώρησι όλων των αξιών και όλων των πραγμάτων. Και κανείς δεν θέλει σήμερα να είναι αυτή η αναθεώρησις απλή αλλαγή ιδιοκτήτου, μα νέος κόσμος, με νέαν αντίληψι και νέα προσαρμογή – με μία λέξι, μια νέα πραγματικότης, όχι μονάχα υλική μα και ηθική.»

Στρατής Πασχάλης: «Ένα ποίημα πρέπει να μπορεί να γίνει κοινό κτήμα»

Ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και συγγραφέας, ο Στρατής Πασχάλης είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα και ταυτόχρονα ένας εξαιρετικά γοητευτικός συνομιλητής.

Συναντώντας τον με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία της συμπληρωμένης συγκεντρωτικής έκδοσης του ποιητικού του έργου Στίχοι ενός άλλου, Ποιήματα (1977-2013).

Μιας και αφορμή της συνάντησής μας είναι η πρόσφατη κυκλοφορία της συμπληρωμένης συγκεντρωτικής έκδοσης του ποιητικού σας έργου, τι σηματοδοτεί κάτι τέτοιο; Το κλείσιμο ενός κύκλου, το άνοιγμα ενός επόμενου;