Αλέξανδρος Στεργιόπουλος
Ζωή δίχως μπέσα είναι μισή ζωή, κακή ζωή, άρρωστη και με τα ταπεινά ένστικτα μπροστά να ορίζουν τη συμπεριφορά. Ο μπαμπέσης επιβιώνει, κυριαρχεί, αλλά δεν ζει. Οι μπεσαλήδες γλείφουν τα τραύματά τους, μετά βίας ζουν και φεύγουν από τη ζωή με τον λόγο της τιμής τους. Η Ελλάδα, από την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 και μετά με την μπέσα έζησε και με την μπαμπεσιά προχώρησε! Η εν λόγω αντίφαση αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της χώρας και την ξέρουμε καλύτερα ως «στα δύσκολα ενωμένοι, στα εύκολα ο καθένας μόνος του». Η ιδιώτευση όμως στα εύκολα οδηγεί –αναπόφευκτα- στα δύσκολα και ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ. Στο πέρασμα του χρόνου, με αφετηρία το ’21, ο κύκλος υπήρξε αιματηρός και σίγουρα το αίμα της μπαμπεσιάς πότισε
περισσότερο. Γιατί; Διότι το αίμα που χύνεται για την ελευθερία, την τιμή και τη δικαιοσύνη, ξοδεύεται στη διαχείριση της ελευθερίας, της τιμής και της δικαιοσύνης. Αντίθετα, το αίμα της μπαμπεσιάς μένει στο οριστικό και αμετάκλητο του θανάτου κι όταν αυτός είναι άδικος, το στίγμα της προδοσίας και της ατιμίας μένει. Στο τέλος με την ελπίδα προχωράμε και με το στίγμα πονάμε. Γι’ αυτό τι ζητάμε; «Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε», όπως μας απευθύνεται ο Θωμάς Κοροβίνης μέσα από το νέο του βιβλίο. «Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου» μας πληροφορεί ο υπότιτλος στο εξώφυλλο και αμέσως θες να ανοίξεις το βιβλίο. Η επιλογή θέματος είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον Κοροβίνη. Ξέρει να προκαλεί την περιέργεια με ιστορίες που σίγουρα έχουν κάτι να πουν και να δώσουν. Η πορεία του έχει δείξει ότι κάθε θέμα δεν επιλέγεται εύκολα, ασυλλόγιστα, αλλά επιλέγεται για να ψυχαγωγήσει, ευχαριστήσει και –γιατί όχι- να μορφώσει. Στο «Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε!» (Εκδ. Αγρα), μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του. Μετά το θέμα όμως έρχεται η προσωπική ανησυχία του Κοροβίνη και αυτό είναι που μετράει περισσότερο, σε όλους τους τίτλους του. Ο Κοροβίνης είναι μέγας ερευνητής του λαϊκού πολιτισμού Ελλάδας και Τουρκίας. Αν, λοιπόν, ένας ερευνητής δεν είναι ανήσυχος, τότε δεν έχει νόημα η όποια προσπάθεια του. Εν προκειμένω είναι η περιέργεια και η θέληση για γνώση σχετικά με την τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ο Κοροβίνης μέσα από το υλικό της έρευνας επιλέγει με ακρίβεια τι θα μας δώσει για να καταλάβουμε και να πλησιάσουμε την προσωπικότητα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Καμία υπερβολή, καμία προσαρμογή στα δικά του μέτρα. Το βιβλίο είναι γραμμένο μέσα από αυτή την εντυπωσιακή μορφή, τη μορφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Η τελευταία ώρα ενός αγωνιστή (στη φυλακή της Ακρόπολης) είναι εξομολογητική και μέσα από την εξομολόγηση αποκαλύπτονται τα πάντα γι’ αυτόν. Και στην περίπτωση του Ανδρούτσου είναι η προδοσία από τους συναγωνιστές του (τον Γιάννη Γκούρα πρώτο απ’ όλους), η μπαμπεσιά, είναι η οργή, η μπέσα, η αποφασιστικότητα, η αυτοπεποίθηση, η διπλωματία, η φιλία, η μάχη για τα ιδανικά του Έθνους. Ο Κοροβίνης μας πείθει με την γλώσσα που δίνει στον Ανδρούτσο, γλώσσα απλή, ανάμεικτη με πολλά λόγια και λαϊκά στοιχεία καθώς και δάνεια από την τουρκική, την αλβανική και την ιταλική. Ο Κοροβίνης σε κάνει να ξεχνάς το φανταστικό και με μοναδικό αφηγηματικό τρόπο μας κερδίζει ακόμη μία φορά.
http://www.toperiodiko.gr/%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B7-%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%89%CF%81%CE%AD-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%BA/?fbclid=IwAR3JHNU8B0zPYwRcwC0F3z8DDM12t7nRLJyOLlUet14lI5PcqfIe1_zO3eQ#.XhYJucgzbIV
Ζωή δίχως μπέσα είναι μισή ζωή, κακή ζωή, άρρωστη και με τα ταπεινά ένστικτα μπροστά να ορίζουν τη συμπεριφορά. Ο μπαμπέσης επιβιώνει, κυριαρχεί, αλλά δεν ζει. Οι μπεσαλήδες γλείφουν τα τραύματά τους, μετά βίας ζουν και φεύγουν από τη ζωή με τον λόγο της τιμής τους. Η Ελλάδα, από την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 και μετά με την μπέσα έζησε και με την μπαμπεσιά προχώρησε! Η εν λόγω αντίφαση αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της χώρας και την ξέρουμε καλύτερα ως «στα δύσκολα ενωμένοι, στα εύκολα ο καθένας μόνος του». Η ιδιώτευση όμως στα εύκολα οδηγεί –αναπόφευκτα- στα δύσκολα και ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ. Στο πέρασμα του χρόνου, με αφετηρία το ’21, ο κύκλος υπήρξε αιματηρός και σίγουρα το αίμα της μπαμπεσιάς πότισε
περισσότερο. Γιατί; Διότι το αίμα που χύνεται για την ελευθερία, την τιμή και τη δικαιοσύνη, ξοδεύεται στη διαχείριση της ελευθερίας, της τιμής και της δικαιοσύνης. Αντίθετα, το αίμα της μπαμπεσιάς μένει στο οριστικό και αμετάκλητο του θανάτου κι όταν αυτός είναι άδικος, το στίγμα της προδοσίας και της ατιμίας μένει. Στο τέλος με την ελπίδα προχωράμε και με το στίγμα πονάμε. Γι’ αυτό τι ζητάμε; «Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε», όπως μας απευθύνεται ο Θωμάς Κοροβίνης μέσα από το νέο του βιβλίο. «Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου» μας πληροφορεί ο υπότιτλος στο εξώφυλλο και αμέσως θες να ανοίξεις το βιβλίο. Η επιλογή θέματος είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον Κοροβίνη. Ξέρει να προκαλεί την περιέργεια με ιστορίες που σίγουρα έχουν κάτι να πουν και να δώσουν. Η πορεία του έχει δείξει ότι κάθε θέμα δεν επιλέγεται εύκολα, ασυλλόγιστα, αλλά επιλέγεται για να ψυχαγωγήσει, ευχαριστήσει και –γιατί όχι- να μορφώσει. Στο «Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε!» (Εκδ. Αγρα), μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του. Μετά το θέμα όμως έρχεται η προσωπική ανησυχία του Κοροβίνη και αυτό είναι που μετράει περισσότερο, σε όλους τους τίτλους του. Ο Κοροβίνης είναι μέγας ερευνητής του λαϊκού πολιτισμού Ελλάδας και Τουρκίας. Αν, λοιπόν, ένας ερευνητής δεν είναι ανήσυχος, τότε δεν έχει νόημα η όποια προσπάθεια του. Εν προκειμένω είναι η περιέργεια και η θέληση για γνώση σχετικά με την τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ο Κοροβίνης μέσα από το υλικό της έρευνας επιλέγει με ακρίβεια τι θα μας δώσει για να καταλάβουμε και να πλησιάσουμε την προσωπικότητα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Καμία υπερβολή, καμία προσαρμογή στα δικά του μέτρα. Το βιβλίο είναι γραμμένο μέσα από αυτή την εντυπωσιακή μορφή, τη μορφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Η τελευταία ώρα ενός αγωνιστή (στη φυλακή της Ακρόπολης) είναι εξομολογητική και μέσα από την εξομολόγηση αποκαλύπτονται τα πάντα γι’ αυτόν. Και στην περίπτωση του Ανδρούτσου είναι η προδοσία από τους συναγωνιστές του (τον Γιάννη Γκούρα πρώτο απ’ όλους), η μπαμπεσιά, είναι η οργή, η μπέσα, η αποφασιστικότητα, η αυτοπεποίθηση, η διπλωματία, η φιλία, η μάχη για τα ιδανικά του Έθνους. Ο Κοροβίνης μας πείθει με την γλώσσα που δίνει στον Ανδρούτσο, γλώσσα απλή, ανάμεικτη με πολλά λόγια και λαϊκά στοιχεία καθώς και δάνεια από την τουρκική, την αλβανική και την ιταλική. Ο Κοροβίνης σε κάνει να ξεχνάς το φανταστικό και με μοναδικό αφηγηματικό τρόπο μας κερδίζει ακόμη μία φορά.
http://www.toperiodiko.gr/%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B7-%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%89%CF%81%CE%AD-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%BA/?fbclid=IwAR3JHNU8B0zPYwRcwC0F3z8DDM12t7nRLJyOLlUet14lI5PcqfIe1_zO3eQ#.XhYJucgzbIV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου