Μάρκος Μέσκος, Χωρικά όνειρα

Ι
Έσφιξα τα χέρια των συγχωριανών μου
–τη μοίρα οργωμένη από τʼ αλέτρι
τον ήλιο και τʼ αγκάθια από τα χερσοχώραφα
και την οργή τους.
II
Ο ουρανός θρυμματισμένος όνειρα
κάπα στην αγρύπνια του βοσκού κι αμίλητη φλογέρα.
Τη νύχτα αυτή όσα τα μάτια τʼ ουρανού
τόσα τα πρόβατα στη γη.
ΙΙΙ
Ζέψαν τα βόδια από τίς τέσσερεις χαράματα
αφού τον αδερφό του ήλιο με την πλούσια κόμη
ξαπλώσανε στον κύκλο του αλωνιού
σπυρί σπυρί κουρσεύοντας το στάρι.
IV
Βάλτους δεν έχουμε δω να κρώζουνε τα νεροπούλια
τα καλοκαίρια δω άνεμος δε βογγάει, τʼ αρνιά
σκαρίζουνε, τα καριοφύλια κοιμούνται.
Πούθε έρχεται κάθε μεσάνυχτα η παιδική φωνή
τρέλα γεμάτη καί παράπονο;

*Από τη συλλογή “Πριν από τον Θάνατο”, 1958.

Ο ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΣΙΝΤΟΡΕ - ΝΤΟΡΕΣΙ

 Ο πειρατής Σιντόρε-Ντορεσί
*Θοδωρής Παπαϊωάννου

Κάποτε, ποιος ξέρει πότε,

στο χωριό που ζούνε νότες

άρχισε μια ιστορία

δίχως δράκους και ιππότες.

Έτσι αρχίζει το έμμετρο παραμύθι με τον φοβερό και τρομερό πειρατή Σιντόρε-Ντορεσί, που με το τσούρμο του εξαπολύει επίθεση στο χωριό της μουσικής. Το χωριό αυτό ήταν κάποτε καλά οχυρωμένο, με ψηλά τείχη στη στεριά και μεγάλα καράβια στο λιμάνι του. Τώρα όμως πάνε αυτά. Τα τείχη απόμειναν γκρέμια, τα καράβια βούλιαξαν. Κι έτσι ανοχύρωτο, άνοιξε την όρεξη στους πειρατές της μουσικής, που με τα μαγικά τους κουτιά έκλεβαν όπερες, άρπαζαν κονσέρτα, βουτούσαν τραγούδια μαζί με τους στίχους κι όλων των λογιών τους ήχους:

Τα κουτιά ήταν μαγικά!

Μαγεμένα μ’ έναν τρόπο

για να κλέβουν μουσικές

δίχως έγνοια, δίχως κόπο.

Πανικός κυρίεψε τους πάντες στο χωριό της μουσικής. Υπήρχε τρόπος να προστατέψουν τις νότες τους και τη μουσική τους; Μαζευτήκαν όλοι στις μεγάλες αποθήκες έξω απ’ το χωριό και κλειδαμπαρώθηκαν εκεί μέχρι ν’ αποφασίσουν τι να κάνουν. Φυσούσαν και ξεφυσούσαν αποκαρδιωμένοι και θλιμμένοι, ώσπου ένας νεαρός πρότεινε τη λύση: να βάλουν φωτιά στα μαγικά κουτιά των πειρατών. Όλοι άρχισαν να τον αποπαίρνουν – μα πώς είναι δυνατόν να κάψεις κάτι μαγικό; Όμως ο νεαρός φύλαγε έναν άσο στο μανίκι του. Ή, μάλλον, στο πανωφόρι του: ένα ξύλινο κουτί, παρόμοιο μ’ εκείνα των μουσικοπειρατών, που του το ’χε αφήσει ο παππούς του με την προτροπή να το φυλάξει για ιερό σκοπό. Ανοίγοντάς το, ο νεαρός βρήκε μία περγαμηνή, που εξηγούσε καταλεπτώς τι έπρεπε να κάνουν οι μουσικοί για να γίνει στάχτη η πειρατεία της μουσικής:

Παίξε νότες μυστικές

άσχημα ανακατωμένες

και θα γίνουν τα κουτιά

σαν λαμπάδες αναμμένες… και τα λοιπά, και τα λοιπά.

Το αν η περγαμηνή έκρυβε πράγματι τη λύση απέναντι στην πειρατεία της μουσικής, δεν θα σας το αποκαλύψουμε εδώ. Εδώ θα σας δώσουμε απλώς ένα μικρό δείγμα του πανικού που ακολούθησε από τη μεριά των πειρατών:

«Μπλουμ!» και «πλατς!» μες στο νερό

σαν τρελοί μέσα στη ζάλη,

άλλος πέφτει με τα πόδια,

άλλος «πλαφ!» με το κεφάλι…

Η εικονογράφηση του Βίκτωρα Μοσχόπουλου είναι πλούσια, κεφάτη και χαριτωμένη. Η όλη έκδοση είναι προσεγμένη και καλαίσθητη, με παιχνιδιάρικο ύφος στη σελιδοποίηση. Το βιβλίο συνοδεύεται από CD με τέσσερα μελοποιημένα ποιήματα της ιστορίας, με ωραία μουσική και ενορχήστρωση του Ορέστη Παπαϊωάννου και πολλά όργανα: κλαρινέτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, φλάουτο, πλήκτρα, μπάσο, πιάνο, όμποε, τσέλο και κλαρίνο.

http://diastixo.gr/kritikes/paidika/1086-sintore-ntoresi 

https://www.youtube.com/watch?v=fULsbAZl-pU 

* Γεννήθηκε στην πόλη Έσσεν της Γερμανίας, τον Απρίλη του 1966. Από πολύ μικρός μπαινοβγαίνει στα σχολεία, είτε ως μαθητής είτε ως δάσκαλος, και γράφει ιστορίες και παραμύθια. Ζει στην Έδεσσα ανάμεσα σε ποτάμια, γέφυρες, λίμνες, καταρράκτες, νεράιδες και ξωτικά.

Έχει γράψει τα βιβλία: «Παίζουμε Θέατρο;» (αυτοέκδοση), «Ο έκτος κύκλος» θεα-τρικό, εκδ. Μορφωτική Εστία Καλαμαριάς, «Το ποτάμι που θύμωσε» θεατρικό (αυτοέκδοση), «Το μήνυμα του πελαργού» εκδ. ΚΠΕ Έδεσσας, «Ο Πειρατής Σιντόρε-Ντορεσί» εκδ. Fagottobooks, «Τα αστέρια της Ευρώπης» έκδ. της Αντιπροσωπείας της -Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.

ΙΝΤΕΡΣΙΤΙ

Περίληψη

Ένα λογοτεχνικό κείμενο άγνωστου συγγραφέα πέφτει αναπάντεχα στα χέρια ενός περιστασιακού πράκτορα ΠΡΟ-ΠΟ και μονιμότερα τυπογράφου. Αυτός, πολύ σύντομα, θα μάθει πόσο μακριά μπορεί να πάει τον άνθρωπο η εμμονή στην αλήθεια. Τι μπορείς να κάνεις όταν βιώσεις μια εντελώς ανεξήγητη εμπειρία; Κάτι που δεν χωρά στο μυαλό σου, κάτι που ξεπερνά την ανθρώπινη λογική και δεν μπορείς ούτε να το εκφράσεις σε άλλους; Μπορεί τότε ένα λογοτεχνικό κείμενο να διαπραγματευτεί, να προσπαθήσει να ερμηνεύσει και να κατανοήσει τέτοιες ανεξήγητες εμπειρίες; Μπορεί να τις μετουσιώσει σε μια αισθητικά απολαυστική ιστορία; Και, τελικά, τι είναι η συγγραφή ενός λογοτεχνικού κειμένου; 

 

ΤΟΤΛΗΣ ΣΑΚΗΣ

Συγγραφέας

1946: Γεννήθηκε στην Έδεσσα (όπου και ζει ως σήμερα παντρεμένος με δύο παιδιά). 1963: Στρατιωτικός/Ηλεκτρονικός με εξειδίκευση στη μετάδοση των ραδιοκυμάτων ("Radiowave Propagation", U.S. Signal Corps, New Jersey, U.S.A.). 1970: Καθηγητής Αγγλικής με πτυχία proficiency των Πανεπιστημίων Cambridge και Michigan. 1980: Διευθυντής της τοπικής εφημερίδας "Τα Νέα". 1998: Aρθρογράφος του κύριου άρθρου στην εφημερίδα "Μακεδονία" και από το 1999 στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη". Συγγραφέας των έργων: 1991: "Ο συνδυασμός, Έδεσσα-Ζυρίχη", μυθιστόρημα, εκδόσεις "Διαγώνιος". 2η-4η έκδοση από τις εκδόσεις "Κέδρος". 5η έκδοση από τις εκδόσεις "Πατάκη", 2000. 1992: "Χώρος και συναίσθημα μια ιδέα", ιδιωτική έκδοση. 1995: "Πανσέληνος -διηγήματα μικρά και μη", συλλογή διηγημάτων, εκδόσεις "Καστανιώτη". 1997: "12 όνειρα - 12 χωροσυναισθηματικές ερμηνείες", εκδόσεις "Δελφίνι". Η κινηματογραφική ταινία "Βαλκανιζατέρ" του Σωτήρη Γκορίτσα βασίζεται στο μυθιστόρημα "Ο συνδυασμός, Έδεσσα-Ζυρίχη". 1999: Λάο Τσε, "Το βιβλίο της ενέργειας και της φύσης", απόδοση, εκδόσεις "Πατάκη". 1999: "Η τυπογραφία στην Έδεσσα", ιστορικό βιβλίο. Γενική επιμέλεια (έρευνα, συγγραφή και τυπογραφική φροντίδα), για λογαριασμό του Τεχνικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και του Τ.Ε.Ε. Έδεσσας. 2000: "Dejavu", σενάριο κινηματογραφικής ταινίας μεγάλου μήκους, για το πρόγραμμα "Γραφή" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. 2001: "Εκεί ήμουν κι εγώ", συλλογή παραδοσιακών παραμυθιών, εκδόσεις "Πατάκη". 2001: "Ένα όνειρο και επτά δικηγόροι", μυθιστόρημα, εκδόσεις "Πατάκη". 2009: "Ιντερσίτι", μυθιστόρημα, εκδόσεις "Κέδρος"

Όμηρος Πέλλας

Ο Όμηρος Πέλλας, ψευδώνυμο του Οδυσσέα Γιαννόπουλου, γεννήθηκε το 1921 στην Καϋμενη Γυναίκα, σήμερα Πρόδρομος, Τριφυλίας. Αποφοίτησε το 1940 από την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, και άρχισε να διδάσκει σε χωριό της Έδεσσας, όπου τον βρήκε η Κατοχή.
Οργανώθηκε στο ΕΑΜ και πρώτη φορά συνελήφθη το 1943 αλλά αφέθηκε ελεύθερος. Το 1944 ξανασυλλαμβάνεται και οι Γερμανοί τον στέλνουν όμηρο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, απ' όπου επέστρεψε στην Αθήνα το 1945. Ακολουθούν χρόνια εξορίας στην Ικαρία και τη Μακρόνησο απ' όπου απολύθηκε με τα μέτρα Ειρήνευσης.
Στη συνέχεια εργάσθηκε ως δάσκαλος σε χωριά του νομού Πέλλας μέχρι το θάνατό του το 1962 στη Σκύδρα.
Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Έγραψε μελέτες σχετικά με τα παιδιά και την εκπαίδευση καθώς και διηγήματα. Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφορεί το βιβλίο Όμηρος Πέλλας, μια παρουσίαση από τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο.

http://www.gavrielidesbooks.gr/showebook.aspx?vid=322 

Έργα

• «Διηγήματα», 1978, 1986 (επιμέλεια του ποιητή Μάρκου Μέσκου, 2η έκδ. 1986).
• Χρονικό : «Stalag VI C», εκδ. Μνήμη, 1962, εκδ. Νεφέλη, 1990, εκδ. Γαβριηλίδης, 2005.
• «Ομιλίες»,(επιμέλεια-ανθολόγηση του ποιητή Μάρκου Μέσκου) εκδ. Παρατηρητής, 1991

 Έγραψε μελέτες σχετικές με τα παιδιά και την εκπαίδευσή τους: "Το βιβλίο και το παιδί", "Το παιδί και το παιχνίδι", "Το πρόβλημα της αγωγής των νέων" και άλλες για την τέχνη: "Εμείς το κοινό και οι καλλιτέχνες του καιρού μας", "Στοχασμός πάνω στην αφηρημένη τέχνη", δημοσιευμένες στο περιοδικό "Ζυγός". Έγραψε επίσης διηγήματα: "Άννα", "Καρφίτσες", "Σταυρούλα" (Κέδρος 1978), "Ανδρέας" (Στιγμή 1986), "Γέρο Λιάς", "Σταυρής" με το οποίο πήρε μέρος στον διαγωνισμό αντιστασιακού διηγήματος της "Επιθεώρησης Τέχνης".

Ο καλλιεργητής ποιητής και πεζογράφος

Ο Τάκης Γκόντης, κατά κόσμο Χρήστος Τότλης, γεννήθηκε το 1955 στη Φλαμουριά της Έδεσσας. Έζησε κι εργάστηκε σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Το 1979 απολύθηκε από τη ΔΕΗ όπου εργαζόταν εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων στις οποίες συμμετείχε. Την ίδια χρονιά εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Εκείνη ο Χριστός κι ο ένας". Το 1980 προσλαμβάνεται και ορίζεται υπεύθυνος στο τμήμα φωτοσύνθεσης της νεοσύστατης τότε ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ, από όπου παραιτείται έξι χρόνια μετά. Την ίδια χρονιά ολοκληρώνει και εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Η πολιτεία με τα τέσσερα παράθυρα". Το 1988 εγκαθίσταται στη γενέτειρά του ασχολούμενος με βιολογικές καλλιέργειες. Έχει εκδώσει συνολικά πέντε βιβλία με ποιήματα και πεζά. 

Τελευταίο η ποιητική συλλογή "Κολιμπρί" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Σημαντικό μέρος από το έργο του παραμένει ανέκδοτο.

Βασίλης Παπάς, Ντοκυμανταίρ, 1995 (κρίνει ο Γιώργος Μίχος)

47
Έδωσε μια στην πόρτα και προσχώρησε στη μνήμη. Έξω καράβια, το λιμάνι, οι γερανοί βουλιάζαν στα θολά νερά.
Πού πήγαμε, τι κάναμε. Απ’ τις χρονολογίες έχουνε πια τα γεγονότα δραπετεύσει. Λίγο νωρίτερα, λίγο αργότερα. Το διάστημα, μπαούλο που δεν βολεύει να το κουβαλήσεις. Κι αυτά τα γράμματα μονάχα, όπου φυσάει μέσα τους ακόμα ένας ξερός αέρας και σκάνε στα πλευρά τους, κάτι αφρισμένα κύματα.
Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ
Επιστρέφω στον τόπο του ποιήματος, ως ιχνευτής στα ίδια μου τα χνάρια. Ο ήλιος πρωινός χαρταετός, φρεσκοχυμένη άσφαλτος και η μέρα ξεκλειδώνει τα τοπία.
Βαδίζω σαν τον Παύλο προς τη Δαμασκό, μα πάω απλώς στους Λύκους, που απόμειναν κρυμμένοι πιο ψηλά κι όπως το απόβροχο ξεραίνονται στη γούβα.
Το δάσος από χρόνια δε μιλά, έχει τραβήξει τις εικόνες σα σφουγγάρι, τα πρόσωπα όσων κάποτε περάσαν από δω, δώσανε μάχες με ληστές, σταβλίσανε σε χάνια, κατηφορίσαν μέρα σαν κι αυτή, φέραν το αίμα τους στην πόλη.

Δεν ξέρω από δέντρα ούτε από πουλιά, αργόσχολος της φύσης είμαι, που την κρατά ένα βελανίδι στην παλάμη του και ψάχνει να του σπάσει αυτό το κέλυφος, να μπει παροξυσμένος μες στη μνήμη, ν’ ακούσει τις εικόνες που σιωπούν, φωνές ατέλειωτων βουβών αιώνων, τεμαχισμένες τώρα πια, κορμοί από υλοτόμους, που τριγυρίζει έρποντας το φίδι του μυαλού.
Δεν έχει η γη κιτάπι να κρατά, μια βρύση αφήσαν μόνο, απ΄τα βουνά ξεκίνησαν να δουν τους μαχαλάδες, ν’ ακούσουν τη βοή απ΄τα νερά, να χτίσουν μοναστήρια, δέσανε στο κορδόνι της φωνής μια και μιαν άλλη γλώσσα, πήραν τα ζώα κι ήρθανε στην πόλη αγωγιάτες.
ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕΣ, βροχή και μπόρα έγινες, μικρή δεκαετία του ’70. Που κουβαλάς το λείψανό σου και που θα ρίξεις τα απόνερα, τώρα που μούσα ιδιωτεύεις, πνεύμα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι και ακούς μονάχα τους τριγμούς των λέξεων από την καμινάδα του μυαλού να υψώνονται στον ουρανό μες στην απέραντη σελίδα.
ΤΩΡΑ ΕΔΩ. Αυτοί ναι οι δρόμοι, οι φλέβες και το αίμα που αρμενίζω, το κρύσταλλο της μνήμης να θαμπώνει, και λιώνουνε τα πρόσωπα σε φως ή μουσική. Λιμνάζουν τα νερά της ιστορίας, έλος που περιμένει ν’ αποξηρανθεί, βουτάς με σκάφανδρο και ψάχνεις για ναυάγια, ίσως το ίδιο ναυαγός κι εσύ, συντρίμι στο βυθό της κάθε μέρας, γίνεσαι μια φυσιογνωμία φανταστική, λες καλημέρα στην κυρία Μποβαρύ, πίνεις κρασί με τους Μπουβάρ και Πεκυσέ, μικραίνεις, δύο γραμμές μες στο μυαλό σου και η ζωή ένα ράφι να λησμονηθείς.
ΣΤΑΛΚΕΡ
Σ’ ένα βάρος γέρνουν όλα, μια κάθετος που φυγαδεύεται μέσα μας, φανάρι τρωγλοδύτου, να ψάχνει τα θεμέλια των εικόνων. Έχει όμως και ακατοίκητες πλευρές ο εαυτός μας. Απέραντες εκτάσεις που μακραίνουν κάτω από ένα χλωμό φως, Πώς να στρατοπεδεύσουνε οι σκέψεις και να στηθούν αντίσκηνα σ΄ αυτά τα μέρη, άλογα να χλιμιντρίσουνε σπιρουνισμένα, σημαίες και εμβατήρια. Δεν πρόκειται για τέτοια επιβολή. Ένα απροσδιόριστο φόντο που χυμάει όλο μαζί μέσα στο χρόνο, και περιμένει στάλκερ να το αποκρυπτογραφήσουν ή άλλους να κυλήσουνε απλώς και να χαθούν σκιές, σ’ ένα μικρό ιδιωτικό Άδη.
ΚΥΚΛΟΙ που μέσα τους χωνεύονται υλικά, κύκλοι που περιμένουν ν’ αποδράσεις. Πνίξε και κάποια ιδέα στα χορτάρια, εκμαυλισμένε ποιητή, πνίξε το πρόσωπο που βλέπεις στον καθρέφτη, και μείνε άπραγος για μια στιγμή, έτσι ν’ αναστατώσεις το άπειρο.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΣ γεννήθηκε το 1954 στην Έδεσσα όπου και ζει. Σπούδασε Ιταλική φιλολογία στη Φλωρεντία . Το 1987 δημοσίευσε τη συλλογή Παράγραφος 1, 2. Τα κείμενα εδώ είναι από το δεύτερο βιβλίο του Ντοκυμανταίρ , εκδόσεις Δελφίνι


http://www.poiein.gr/archives/3355 

Το άγραφο χαρτί

Αφήγημα

«Εκεί, δίπλα στο αυλάκι, τα ξαδέρφια μου είχαν πιάσει έναν σκαντζόχοιρο μια φορά, τον είχαν βάλει στο ταψί και χτυπούσαν μια κατσαρόλα με την κουτάλα, σαν τύμπανο, για να χορέψει, αλλά δεν είχε χορέψει και πολύ. Η γιαγιά μου τους φώναζε που χτυπούσαν την κατσαρόλα και θα τη γέμιζαν γούβες, αν δεν έσπαζαν και την κουτάλα από πάνω. Ποιος την άκουγε όμως; Γελούσαν όλοι, γιατί είχαν πιάσει έναν σκαντζόχοιρο που δεν ήξερε χορό. Είναι πολύ όμορφο ζώο ο σκαντζόχοιρος. Έχει γλυκά μάτια, αφηρημένα, μυτερή μουσούδα με αραιά μουστάκια, και μια μπίλια πολύ μαύρη, ευκίνητη και γυαλιστερή στη μύτη άκρη άκρη.»

Ο πεζογράφος Σάκης Τότλης αφηγείται και φανερώνει πώς τα πρώτα εντυπώματα στο άγραφο χαρτί της παιδικής μνήμης γίνονται οι πιο εσαεί πυκνογραμμένες αποσκευές.

Ο Σάκης Τότλης γεννήθηκε και ζει στην Έδεσσα. Εργάστηκε ως στρατιωτικός/ηλεκτρονικός εξειδικευμένος στη μετάδοση των ραδιοκυμάτων, καθηγητής Αγγλικής γλώσσας, και υπήρξε διευθυντής της τοπικής εφημερίδας Τα Νέα της Έδεσσας και του Νομού, με ιδιόκτητο τυπογραφείο ως το 1985. Επί σειρά ετών έγραφε το κύριο άρθρο στις εφημερίδες Μακεδονία καιΘεσσαλονίκη. 

Του ιδίου
Ο συνδυασμός, Έδεσσα-Ζυρίχη, 1991 Χωροσυναίσθημα – μια ιδέα, 1992 Πανσέληνος, διηγήματα μικρά και μη, 1995 Dejavu, 1996 12 όνειρα, 1997 Το βιβλίο της ενέργειας και της φύσης, 1998 Η τυπογραφία στην Έδεσσα, 1999 Εκεί ήμουν κι εγώ, 2000 Ένα όνειρο και επτά δικηγόροι, 2002 Το άγραφο χαρτί, (Θυμάμαι…), 2005 The true eye of the tiger, 2006 Μακεδονία – χθες και σήμερα, σε συνεργασία με τον συγγραφέα Δ. Ευαγγελίδη, 2009 Ιντερσίτι, 2009

ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΣΑΡΗΓΚΙΟΛΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ

 Πλέουμε σε καθαρό νερό,
γύρω μας φύλλα χαλκού απειλούν με πτώση,
φύλλα φθινοπώρου που αιμορραγούν
και θέλουν να καρπίσουν.
Ρυτίδες στο νερό το πέρασμά μας·
πού θα μας πάει η ροή,
σε ποια θάλασσα θα καταλήξει το ποτάμι;
Ο άνεμος σηκώνει τα φύλλα, τα στροβιλίζει
καταστρέφει την ομορφιά του τυχαίου.
Η νύχτα θα φέρει άλλες εκδοχές
να ψιθυρίσουν τα μυστικά του επερχόμενου χειμώνα.
Ίχνη στο χιόνι βαθιά, αποτυπώματα,
στοιχεία και τεκμήρια μιας παγωμένης ιστορίας
δεν αρκούν για την απόδειξη του τετελεσμένου.

Ο Θοδωρής Σαρηγκιόλης γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1956. Σπούδασε οικονομικά στην Α.Β.Σ.Θ. (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας). Εργασίες του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Εντευκτήριο, Νέα Πορεία, ΠεριΩδικό, Κλεψύδρα, Επί Τροχάδην και Παρέμβαση. Έχουν μελοποιηθεί στίχοι του, αλλά παραμένουν ανέκδοτοι. Ζει στην Έδεσσα και εργάζεται στην τοπική αυτοδιοίκηση
Δείτε και : 
https://www.youtube.com/watch?v=Sf1jER_oIf4&list=LL4dNkM54AQKkTgd4OameVHQ&index=5

"Στην άκρη του Αιγαίου" από τη συλλογή "Ο Άγιος Σκοπευτής" (1984). Μουσική Χρήστος Ευστ.Δημάκης . Ερμηνεύει η Κατερίνα Χατζηβασιλείου Ψαρίκογλου. Δείτε:
https://www.youtube.com/watch?v=d_L9js1z_8A

Μάρκος Μέσκος: στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο

XLI

Πλην των ταλαντούχων δημιουργών υπάρχουν και οι ταλαντούχοι δύσκολοι αναγνώστες (ας μην το ξεχνούμε). Που κινητοποιούν το κείμενο βοηθώντας και τον δικό τους κόσμο.

Υπάρχει λοιπόν μια περίεργη και περίτεχνη σχέση ανάμεσα στην Ποίηση και τον εραστή αναγνώστη.
Σχέση διαρκούς αναφοράς εκατέρωθεν, ιερή, πολλαπλή. Αν είναι επιπόλαιη δεν μετράει.

(Από το βιβλίο στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο (2009) του Μάρκου Μέσκου)


Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε στην Έδεσσα  το 1935. Εκεί οι εγκύκλιες και οι γυμνασιακές του σπουδές. Κατ' αρχάς στο εμπορικό κατάστημα του πατρός του και κατόπιν, 1965-1980, στην Αθήνα. Απεφοίτησε από το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών το 1968. Εργάστηκε, μεταξύ άλλων εργασιών του ποδαριού, ως γραφίστας σε αρκετά διαφημιστικά γραφεία αλλά και επιμελητής εκδόσεων. Πολύ πριν, από το 1957, είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Μαρτυρίες". Γράφει ποιήματα από το 1952. Συνεργάστηκε με ποιήματα, μελέτες και πεζογραφήματα σε πολλά περιοδικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Από το 1981 είναι εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Φίλος και συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των "Χειρογράφων" ενώ από το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε. Έχει τιμηθεί με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για τους "Χαιρετισμούς", 1995, και με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Ανάποδα

 Πού κρυβεται η ομορφιάς Τι αξίζει στ' αλήθεια;

Το σκαθάρι ο Μέλιος αναποδογύρισε.

Και τι παράξενο... όταν είσαι ανάποδα βλέπεις πιο καθαρά... και μπορείς να ανακαλύψεις πολλά!

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ

 Γεννήθηκε στην πόλη Έσσεν της Γερμανίας, τον Απρίλη του 1966. Από πολύ μικρός μπαινοβγαίνει στα σχολεία, είτε ως μαθητής είτε ως δάσκαλος, και γράφει ιστορίες και παραμύθια. Ζει στην Έδεσσα ανάμεσα σε ποτάμια, γέφυρες, λίμνες, καταρράκτες, νεράιδες και ξωτικά.

Έχει γράψει τα βιβλία: «Παίζουμε Θέατρο;» (αυτοέκδοση), «Ο έκτος κύκλος» θεα-τρικό, εκδ. Μορφωτική Εστία Καλαμαριάς, «Το ποτάμι που θύμωσε» θεατρικό (αυτοέκδοση), «Το μήνυμα του πελαργού» εκδ. ΚΠΕ Έδεσσας, «Ο Πειρατής Σιντόρε-Ντορεσί» εκδ. Fagottobooks, «Τα αστέρια της Ευρώπης» έκδ. της Αντιπροσωπείας της -Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.