Μια ακόμη πολύ καλή δουλειά, που αποτελεί μέρος της εργασίας της Καίτης Τζώγα Βέττα, με θέμα "Ο γάμος στην Έδεσσα και στην περιοχή της 1910-1935". Το 1ο Γυμνάσιο Έδεσσας και συγκεκριμένα η ομάδα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μαζί με την εκπαιδευτικό τους Καίτη Τζώγα Βέττα παρουσίασαν αυτήν την εργασία το 1995.
Χαρακτηριστική είναι η "εισαγωγή" που είναι ποιήματα του Μάρκου Μέσκου από το "Μαύρο δάσος" (1958-1980):
"Εύθυμο πλήθος βούιζε στο σοκάκι και τα νταούλια με ρυθμούς χαράς γέμιζαν τη νύχτα.
Τη νύφη ετοίμαζαν οι φίλες και καθώς το ρακί γύριζε από χέρι σε χέρι αραιές και που έπεφταν λευκές νιφάδες".
27 τραγούδια αποδίδονται σε ελεύθερη απόδοση στην εργασία αυτή. Τραγούδια όπως "Το τραγούδι του κουμπάρου", "Πρόσκληση σε γάμο", "Το φεγγάρι", "Άνοιξε Ελένη την πορτούλα", "Τραγούδι του γάμου", "Μάρω" κ.ά.
Η Καίτη Τζώγα Βέττα προβάλλει την τοπική παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Ερευνά τις συνήθειες των κατοίκων της περιοχής. Θα υπάρξει και μελλοντική ανάρτηση για τα όσα μας έχει παρουσιάσει η ίδια.
Χαρακτηριστική είναι η "εισαγωγή" που είναι ποιήματα του Μάρκου Μέσκου από το "Μαύρο δάσος" (1958-1980):
"Εύθυμο πλήθος βούιζε στο σοκάκι και τα νταούλια με ρυθμούς χαράς γέμιζαν τη νύχτα.
Τη νύφη ετοίμαζαν οι φίλες και καθώς το ρακί γύριζε από χέρι σε χέρι αραιές και που έπεφταν λευκές νιφάδες".
27 τραγούδια αποδίδονται σε ελεύθερη απόδοση στην εργασία αυτή. Τραγούδια όπως "Το τραγούδι του κουμπάρου", "Πρόσκληση σε γάμο", "Το φεγγάρι", "Άνοιξε Ελένη την πορτούλα", "Τραγούδι του γάμου", "Μάρω" κ.ά.
Η Καίτη Τζώγα Βέττα προβάλλει την τοπική παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Ερευνά τις συνήθειες των κατοίκων της περιοχής. Θα υπάρξει και μελλοντική ανάρτηση για τα όσα μας έχει παρουσιάσει η ίδια.
Ερευνήτρια της τοπικής παράδοσης, η Καίτη Τζώγα έχει
καταγράψει στο συγγραφικό της έργο γευστικές παραδόσεις, φορεσιές, παραμύθια
και τραγούδια γάμου, γενεαλογικά δέντρα ονομαστών οικογενειών, ενώ υπό έκδοση
βρίσκεται το βιβλίο της για τα γιορτινά κιλίμια της πόλης. «Για μένα η Εδεσσα
είναι οι ποιητές της, η φύση της, οι ανθισμένες κερασιές, η δροσιά, ο ήχος του
νερού, τα ποτάμια και οι εξοχές, ο Λόγγος, τα τεράστια πλατάνια και οι
καταρράκτες της. Είναι η λειτουργία της κοινωνίας της, που μας αυτοπροσδιόρισε,
είναι ό,τι μας παραδίδεται από γενιά σε γενιά, προφορικά. Είναι μνήμη»,
σημειώνει. (http://www.inout.gr/showthread.php?t=97931)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου