Κώστας Μπαλαχούτης: «Μιχάλης Μενιδιάτης»

Ελένη Χωρεάνθη

Η μυθολογία και κάθε λαού είναι η ποιητική προσέγγιση και ερμηνεία του κόσμου και του φαινομένου της ζωής. Όταν αποκαλούμε κάποιον άνθρωπο «μύθο», σημαίνει ότι του αποδίδομε μυθικές διαστάσεις, ότι τον θεωρούμε πρόσωπο το οποίο ξεπέρασε με τα έργα του τα συνηθισμένα όρια και βρίσκεται πλέον στη σφαίρα της φαντασίας του λαού και ότι αποτελεί κατά κάποιον τρόπο αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας.

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης, ο κατά κόσμον Μιχάλης Καλογράνης, το φτωχόπαιδο «που γεννήθηκε σ’ ένα ταπεινό σπίτι στο Μενίδι», το παιδί με το πάντα πονεμένο από τις κακουχίες στομάχι και την ξεχωριστή όμως φωνή, την τιμιότητα, την αξιοπρέπεια και την ταπεινότητα· αυτό το παιδί κατάφερε να γίνει «μύθος» και να περάσει στη σφαίρα της φαντασίας του λαού, να γίνει αντικείμενο λατρείας των θαυμαστών του και όχι μόνο. Αλλά να είναι «ο πλέον εμβληματικός καλλιτέχνης από το Μενίδι, μια δυναμική προσωπικότητα που καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους λαϊκούς ερμηνευτές τη δεκαετία του ’60 και ’70, σε μια εποχή ορόσημο για το λαϊκό τραγούδι».

Τάκη Γκόντη ''Σιρόκος' Μυθιστόρημα, εκδ.Γαβριηλίδης 2017

 Γράφει ο Γιώργος Κορδομενίδης για το «Σιρόκο» στη στήλη του «Βιβλία στο κομοδίνο» που διατηρεί στο «Εντευκτήριο», το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, με το άρτι αφιχθέν στη ζωή των περιοδικών λόγου και τέχνης 112ο τεύχος του συμπλήρωσε αισίως τα τριάκοντα συναπτά έτη: «… εκτενές σχόλιο της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Συναιρεί έντεχνα την αλληγορία με τον ρεαλισμό. Κοφτός λόγος (απότοκος και της θητείας του Γκ. στην ποίηση), ζωντανοί διάλογοι, άρτια σκιαγραφημένοι χαρακτήρες».

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΖΑΖ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ 80s

Τα eighties υπήρξαν μία πολύ καθοριστική εποχή για την πορεία των τζαζ πραγμάτων στην Ελλάδα. Φυσικά είχαν πάρει τη σκυτάλη από τις προηγούμενες δεκαετίες και ήταν συνέχειά τους, όμως στα eighties συνέβησαν πράγματα που δεν είχαν συμβεί έως τότε στο χώρο – και αυτό είναι που τα κάνει ξεχωριστά.

Κατ’ αρχάς ας ρίξουμε, χοντρικά, μια ματιά στην ελληνική τζαζ δισκογραφία – να πούμε έναν αριθμό.

Ενώ οι δίσκοι που είχαν κυκλοφορήσει στα seventies στη χώρα (όσο και ν’ ανοίξουμε τον όρο «τζαζ») δεν ήταν πάνω από δέκα, στα eighties ήταν πάνω από εξήντα! Κι αυτό λέει κάτι ή μάλλον πολλά… Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τούτο, γράφοντας για τα πλέον σημαντικά άλμπουμ της περιόδου.

Βιογραφία | Νίκος Μαμαγκάκης

Νίκος Μαμαγκάκης: 3 Μαρτίου 1929 - 24 Ιουλίου 2013
Βιογραφία | Νίκος Μαμαγκάκης
  Συντάκτης: Σοφία Παφτούνου
Ο Νίκος Μαμαγκάκης γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1929 στο Ρέθυμνο της Κρήτης.
Κατάγεται από οικογένεια λαϊκών μουσικών (μεταξύ των οποίων και ο «θρυλικός» λυράρης Ανδρέας Ροδινός).
Σπούδασε αρχικά στη Φιλαρμονική Ρεθύμνου (από 10 ετών) και παρακολούθησε μαθήματα στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα. Συνέχισε σπουδάζοντας σύνθεση με τον Καρλ Ορφ και τον Χ. Γκένταμερ στο Μόναχο και ηλεκτρονική μουσική στο Στούντιο Ηλεκτρονικής Μουσικής SIEMENS με τον Γιόζεφ Άντον Ρηντλ. Έχει λάβει υποτροφίες από την ελληνική κυβέρνηση, την Ανωτάτη Ακαδημία Μουσικής του Μονάχου και την πόλη του Βερολίνου (Deutscher Akademiscfier Auslauscudiensf).

Ο μουσικοσυνθέτης Dine Doneff (Κώστας Θεοδώρου)

Ο μουσικοσυνθέτης Dine Doneff –επίσης γνωστός ως Κώστας Θεοδώρου– είναι μια ιδιαίτερη παρουσία στο χώρο της σύγχρονης βαλκανικής σκηνής. Το έργο του Rousilvo είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης συνθετικής διαδικασίας και συγκομιδής, προσωπικών και όχι μόνο, βιωμάτων. Ηχογραφήθηκε το 2004 και εκδόθηκε σε μορφή ψηφιακού δίσκου από τις εκδόσεις Πανοπτικόν το 2010 στη Θεσσαλονίκη.
Για τη συγκεκριμένη παράσταση όπως άλλωστε και στην αυθεντική ηχογράφηση, συνεργάζεται με έξι εκλεκτούς μουσικούς, τους Τάκη Φαραζή, Κυριάκο Ταπάκη, Δήμο Δημητριάδη, Παντελή Στόικο, Αντώνη Ανδρέου και Κώστα Αναστασιάδη. Τα φωνητικά αναλαμβάνουν η Slava Pop’va (Ευδοξία Γεωργίου) η οποία είναι και η κεντρική ηρωίδα του έργου, η Λιζέτα Καλημέρη και η Μάρθα Μαυροειδή.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣ Amerika

Γνωστός από πολλά και διαφορετικά μέτωπα (Λοξή Φάλαγγα-Παπάζογλου, Λαϊκεδέλικα-Θ. Παπακωνσταντίνου, συμμετοχές σε δίσκους άλλων, προσωπική δισκογραφία κ.λπ.), ο Δημήτρης Μυστακίδης έχει έτοιμο καινούριο άλμπουμ, που αποκαλείται “Amerika” [Fishbowl Music Tank, 2017] και στο οποίο διασκευάζει, για κιθάρα, αμερικάνικα ρεμπέτικα γραμμένα στο Νέο Κόσμο τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Τα τραγούδια αυτά είναι γνωστά από τις εκτελέσεις των Γιώργου Κατσαρού, Χαρίλαου Πιπεράκη, Αχιλλέα Πούλου, Κώστα Δούσα κ.ά., όμως ο Μυστακίδης τα πειράζει και στιχουργικά, αλλά κυρίως παικτικά – και αυτό είναι το ενδιαφέρον στο CD του. Το γεγονός ότι εδώ έχουμε αληθινές διασκευές, εννοώ, που υπόκεινται μάλιστα και σ’ ένα σκεπτικό. Να αναδειχθούν οι μελωδίες των σκοπών των τραγουδιών αυτών μέσω των ιδιαιτέρων κάθε φορά κουρδισμάτων και του αναλόγου finger-picking. Κάπως έτσι τα ρεμπέτικα των «Αμερικάνων» ακούγονται περισσότερο κοντά στα μαύρα blues ή τη λευκή country (ορισμένες φορές αυτά τα δύο στυλ, στην Αμερική του ’20 και του ’30, ήταν δύσκολο να τα ξεχωρίσεις), ενώ σε όλους θα θυμίσουν τις σχετικές αυθεντικές ηχογραφήσεις του Κώστα Μπέζου (Α. Κωστής), που ήταν γνωστές και στην Ελλάδα την ίδιαν εποχή.