Θεόδωρος Σαρηγκιόλης | II ποιήματα

(Ι)
ΒΑΡΥ ΥΔΩΡ
Πόσοι υπνοβάτες εκείνη την παλιά γιορτή θυμούνται
Όταν δίγλωσσοι εφιάλτες τις νύχτες τους στοιχειώνουν;

Βήματα βαριά την σκάλα κατεβαίνουν
Δεν πισωπατούν, μπροστά πηγαίνουν

Ήσυχα βυθίζονται στο βαρύ ύδωρ της ιστορίας.

Αμνιακός σάκος τυλίγει τα σώματα.
Τυφλή πορεία δίχως σόναρ δίχως πλοηγό

Στο μαύρο νερό περιπολούν
Χαμένα υποβρύχια.

Στο βυθό μιας φιμωμένης μουσικής μαργαριτάρια
Αντανακλούν τους δύσκολους φθόγγους της.
Καθρέφτες χάλκινοι επιστρέφουν είδωλα.

---

(ΙΙ)
ΘΑΥΜΑ – ΤΡΑΥΜΑ
Το παιδί – θαύμα εξάντλησε τα καύσιμά του σε φιλόδοξες πτήσεις
Δίχως εφεδρείες   δίχως καβάντζες.

Το παιδί – τραύμα πια ανοιχτό την κόλαση αντικρίζει
Την κοιτά κατάματα.
Κι όσο βάθος σκοτεινό δεν πόθησε στα πετάγματά του
Το βλέπει τώρα και θριαμβολογεί για τη νίκη του.

Κουτσό θαύμα το παιδί – τραύμα αιμάσσον
Ραντίζει τον καμβά του Pollock
Μνημειώνεται στ’ οργανωμένο χάος των χρωμάτων.

Κανείς δεν έχασε απ’ τις θαυματουργές εικόνες.
Και το παιδί – τραύμα έγινε θαύμα
Στον πίνακα του μέγα-αφηρημένου.

 

Αναρτήθηκαν στο : https://exitirion.wordpress.com/2023/03/08/theodoros-sarigkiolis-2-poems/

 

Η εικόνα:   Untitled, από: https://www.metmuseum.org/art/collection/search/482447