Μαύροι χάρτες
Ούτε η προσήλωση της πέτρας,
ούτε το χειροκρότημα του ανέμου
δε θα σου πουν
πως έφτασες,
ούτε η θάλασσα, που γιορτάζει
μονάχα αναχωρήσεις,
ούτε τα βουνά,
ούτε οι πόλεις που πεθαίνουν.
Τίποτε δε θα σου πει
πού βρίσκεσαι.
Κάθε στιγμή είναι ένας τόπος
όπου δεν ξαναβρέθηκες.
Μπορείς να βαδίσεις
πιστεύοντας πως ρίχνεις
ένα φως γύρω σου.
Αλλά πώς να το ξέρεις;
Το παρόν είναι πάντοτε σκοτεινό.
Οι χάρτες του είναι μαύροι,
αναδύονται απ’ το τίποτε.
περιγράφουν,
στην αργή τους άνοδο
προς τον εαυτό τους,
το δικό τους ταξίδι,
την κενότητά του,
τη γυμνή, εύκρατη
αναγκαιότητα της ολοκλήρωσής του.
Καθώς αναδύονται στην ύπαρξη
μ’ ανάσες μοιάζουν.
Κι αν τους μελετάς καν,
είναι μονάχα για να βρεις,
πολύ αργά, πως όσα νόμιζες
ότι είναι οι έγνοιες σου
δεν υπάρχουν.
Δεν έχουνε σημάδι
για το σπίτι σου,
ούτε για τους φίλους σου,
που περιμένουν να ‘ρθεις,
ούτε για τους εχθρούς σου,
που απαριθμούν τα σφάλματά σου.
Μονάχα εσύ βρίσκεσαι εκεί,
νεύοντας
σ’ αυτό που θα γίνεις,
και το μαύρο γρασίδι
κρατά τα μαύρα αστέρια στον αέρα.
Black Maps
Not the attendance of stones,
nor the applauding wind,
shall let you know
you have arrived,
not the sea that celebrates
only departures,
nor the mountains,
nor the dying cities.
Nothing will tell you
where you are.
Each moment is a place
you’ve never been.
You can walk
believing you cast
a light around you.
But how will you know?
The present is always dark.
Its maps are black,
rising from nothing,
describing,
in their slow ascent
into themselves,
their own voyage,
its emptiness,
the bleak, temperate
necessity of its completion.
As they rise into being
they are like breath.
And if they are studied at all
it is only to find,
too late, what you thought
were concerns of yours
do not exist.
Your house is not marked
on any of them,
nor are your friends,
waiting for you to appear,
nor are your enemies,
listing your faults.
Only you are there,
saying hello
to what you will be,
and the black grass
is holding up the black stars.
Κρατώντας τα πράγματα ολόκληρα
Σ’ ένα χωράφι
είμαι η απουσία
του χωραφιού.
Αυτό
αυμβαίνει πάντα.
Όπου κι αν είμαι
αυτό που λείπει είμαι.
Όταν βαδίζω
χωρίζω τον αέρα
και πάντα
ο αέρας μπαίνει
και γεμίζει τον χώρο
όπου ήταν το σώμα μου.
Όλοι έχουμε λόγους
να κινούμαστε.
Εγώ κινούμαι
για να κρατήσω ολόκληρα τα πράγματα.
Keeping Things Whole
In a field
I am the absence
of field.
This is
always the case.
Wherever I am
I am what is missing.
When I walk
I part the air
and always
the air moves in
to fill the spaces
where my body’s been.
We all have reasons
for moving.
I move
to keep things whole.
Τρώγοντας ποίηση
Τρέχει μελάνι απ’ τις άκρες των χειλιών μου.
Δεν υπάρχει ευτυχία σαν τη δική μου.
Έτρωγα ποίηση.
Η βιβλιοθηκάριος δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που βλέπει.
Τα μάτια της είναι λυπημένα
και περπατά με τα χέρια της στο φόρεμά της.
Τα ποιήματα τέλειωσαν.
Το φως είναι θαμπό.
Τα σκυλιά είναι στις σκάλες του υπογείου και ανεβαίνουν.
Οι βολβοί των ματιών τους γυρίζουν ανάποδα
Τα ξανθά τους πόδια καίγονται σαν θάμνοι.
Η φτωχή βιβλιοθηκάριος αρχίζει να χτυπάει τα πόδια της κάτω και να κλαίει.
Δεν καταλαβαίνει.
Όταν γονατίζω και της γλείφω το χέρι
ουρλιάζει.
Είμαι ένας νέος άνθρωπος.
Της γρυλλίζω και γαυγίζω.
Παιδιαρίζω από χαρά στο μελετηρό σκοτάδι.
Eating Poetry
Ink runs from the corners of my mouth.
There is no happiness like mine.
I have been eating poetry.
The librarian does not believe what she sees.
Her eyes are sad
and she walks with her hands in her dress.
The poems are gone.
The light is dim.
The dogs are on the basement stairs and coming up.
Their eyeballs roll,
their blond legs burn like brush.
The poor librarian begins to stamp her feet and weep.
She does not understand.
When I get on my knees and lick her hand,
she screams.
I am a new man.
I snarl at her and bark.
I romp with joy in the bookish dark.
Βιογραφικό:
Ο Αντώνης Μπαλασόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στην ανώτατη εκπαίδευση στην Κύπρο. Έργα του είναι: Απ’ το μάτι της βελόνας (α΄ έκδοση εκτός εμπορίου, Galerie Astra 2011· β΄ έκδοση, Ενάντια 2022), το Βιβλίο των μικρών συλλογισμών (Galerie Astra 2011), Πολλαπλότητες του μηδενός (Σαιξπηρικόν 2020), Λευκό στο λευκό (Ενύπνιο 2021), Το βιβλίο των πλασμάτων (Σαιξπηρικόν 2021), Ο κύβος και άλλες ιστορίες (24 Γράμματα 2021), Το βιβλίο των χεριών (Θράκα 2023). Το 2022, και στην πρώτη του συμμετοχή στον σχετικό διαγωνισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο στην κατηγορία Διήγημα/Νουβέλα για το Ο κύβος και άλλες ιστορίες, ενώ Το βιβλίο των πλασμάτων κατετάγη στη λίστα των πέντε επικρατέστερων έργων στην κατηγορία Ποίηση. Είναι επίσης μεταφραστής δοκιμιακού και ποιητικού λόγου από και προς την αγγλική και επιμελήθηκε την ποιητική ανθολογία Νέα Αγγλία: Dickinson-Frost-Stevens (Ζήτρος 2022).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου