«... Είχαν περάσει τριαντατριάμισι χρόνια από τη διαβόητη εντολή θανάτου του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί εναντίον μου και εναντίον όσων εμπλέκονταν στην έκδοση των Σατανικών Στίχων. Ομολογώ ότι στη διάρκεια αυτών των χρόνων φανταζόμουν συχνά έναν αόρατο δολοφόνο να σηκώνεται σε κάποιο δημόσιο φόρουμ και να έρχεται καταπάνω μου ακριβώς με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, η πρώτη μου σκέψη όταν είδα τη δολοφονική φιγούρα να τρέχει ορμητικά προς το μέρος μου ήταν: Εσύ είσαι λοιπόν. Ήρθες. Λέγεται πως τα τελευταία λόγια του Χένρι Τζέιμς ήταν: ΄Ήρθε λοιπόν επιτέλους αυτό το ξεχωριστό πράγμα. Ο θάνατος ερχόταν και σε μένα, αλλά δεν μου φάνηκε ξεχωριστός. Μου φάνηκε ότι εμφανίστηκε σε λάθος χρόνος…».
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του ο Σαλμάν Ρούσντι επιστρέφει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στον τόπο του εγκλήματος με έναν μοναδικό τρόπο αφήγησης.
Ξαναθυμάται την επίθεση του εικοσιτετράχρονου Χάντι Ματάρ στο Ίδρυμα Τσατάκουα της Νέας Υόρκης, τον Αύγουστο του 2022, εισχωρεί στο μυαλό του επίδοξου δολοφόνου του για να ψάξει απαντήσεις, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για τους ανθρώπους που τον βοήθησαν από τα πρώτα λεπτά, που έμειναν στο πλευρό του, που έδειξαν αλληλεγγύη παντού στον κόσμο.
Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο είναι καθηλωτική για τους αναγνώστες των μυθιστορημάτων του, αλλά όχι μόνο. Η φωνή του είναι η φωνή ενός υπερασπιστή της ελευθερίας της έκφρασης σε έναν κόσμο που διέρχεται μόνιμη κρίση. Το Μαχαίρι αποτελεί μια έκκληση προς τον ελεύθερο κόσμο να αντισταθεί στην επέλαση του αυταρχισμού και της λογοκρισίας. Μια έκκληση για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, σεβασμό στη διαφορετικότητα και την άποψη των άλλων.
Ο Ρούσντι βάζει το δάχτυλο στη δική του πληγή μιλώντας εξ ονόματος όλων όσοι πιστεύουν ακόμη ότι η γλώσσα μπορεί να γίνει ασπίδα μπροστά στα μαχαίρια της βίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου