«Περνά ο καιρός και της μικρής ζωής η ιστορία/χώρα γίνεται»

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

«Δίχως χάρτη», Γιώργος Γώτης , εκδ. Στιγμή, 2011, σελ. 72

Με αφορμή το βιβλίο του με τίτλο «Δίχως Χάρτη», θα επιχειρήσουμε μια ανατομία της ποίησης του βραβευμένου Γιώργου Γώτη. Ενός ποιητή  με λόγο καίριο που διαθέτει μια ιδιαίτερη δυναμική.

Η καλά ζυγιασμένη έκφραση, η οικονομία στην oργάνωση και στη διάταξη των νοημάτων, η ύπαρξη νοήματος σε κάθε ποίημα χαρακτηρίζουν κυρίως την ποίηση του Γιώργου Γώτη. Μια ποίηση που προκαλεί αίσθηση, καθώς αγγίζει τις μύχιες πτυχές της ύπαρξής μας. Μπορεί οι διαδρομές να είναι «Δίχως χάρτη» όμως δεν είναι χαώδεις, αλλά οδηγούν σε κάποιο προορισμό τη σκέψη και του πιο απαιτητικού αναγνώστη. Στις «Χαιρώνειες κλίμακες» γράφει: «Του καθενός τη μέρα και τη νύχτα/από την άνοδο ή την πτώση ξεχωρίζεις./ Απ΄ το μυστήριο που κλείνουν μέσα τους καθώς/η μία εισχωρεί στην άλλη σαν να αναμειγνύονται[…]»

Αιώνιες πολύτιμες στιγμές

Γράφει η Ζωή Καραμήτρου //

«Αυτά και οι μετακομίσεις»,  Δημήτρης Φύσσας,  Εκδόσεις Εστία

Διηγήματα και δυσταξινόμητα πεζά. Αυτόν τον επεξηγηματικό υπότιτλο έχει επιλέξει ο Δημήτρης Φύσσας για το βιβλίο του «Αυτά και οι μετακομίσεις» που κυκλοφόρησε μόλις. Παράξενος ο τίτλος και πρέπει να φτάσεις στο τέλος, στο τελευταίο διήγημα για να καταλάβεις τι είναι «αυτά και οι μετακομίσεις». Είναι στιγμές. Πολύτιμες όσο τις νιώθει ο καθένας, όσο τις ζυγιάζει, όσο τις ζει. Είναι η φιλία. Η αφτιασίδωτη, αυθόρμητη, χωρίς ίχνος υποκρισίας, η αληθινή σχέση των φίλων, η παρέα. Είναι να ζεις χωρίς να νιώθεις πως κρίνεσαι, πως δίνεις εξετάσεις.

Το περιεχόμενο του βιβλίου χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο «Μια εφικτή ευτυχία», περιέχει δέκα κείμενα, χωρίς κεντρικό πυρήνα αναφοράς. Φαινομενικά. Γιατί στην ελάχιστα πιο επίμονη ανάγνωση, αποκαλύπτεται μια μικρή, μόλις ρέουσα πηγή ευδαιμονίας των ηρώων, μια εν δυνάμει ευτυχία, που προέρχεται από τόσο

Εθνική Βιβλιοθήκη: Πρόσβαση σε εκατομμύρια ηλεκτρονικά τεκμήρια

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (ΕΒΕ), ανταποκρινόμενη στον σημαίνοντα ρόλο της, έχει εισέλθει δυναμικά σε μία νέα ψηφιακή εποχή, προσφέροντας στους χρήστες πρόσβαση σε δεκάδες ηλεκτρονικές πηγές που αριθμούν πάνω από 200 εκατομμύρια ηλεκτρονικά τεκμήρια. Η πρόσκτηση νέων ηλεκτρονικών πηγών της ΕΒΕ εμπλουτίζει την ήδη υπάρχουσα συλλογή των ηλεκτρονικών πηγών, που προσφέρονται μέσω του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (ΣΕΑΒ). Με τον τρόπο αυτό, ενισχύονται τόσο οι βιβλιοθήκες όσο και η ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα, ενώ στο πλαίσιο της αναβάθμισης των υπηρεσιών της ΕΒΕ συνεχίζεται η διαδικασία πρόσκτησης νέων ηλεκτρονικών πηγών. Oι προσκτήσεις των ηλεκτρονικών πηγών υλοποιήθηκαν αφενός με

«Ο Ζητιάνος»: Η σκοτεινή νουβέλα του Ανδρέα Καρκαβίτσα σε κόμικ

«Ο Ζητιάνος», το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Καρκαβίτσα, το οποίο διαβάστηκε από πολλές γενιές Ελλήνων και επηρέασε κορυφαίους μεταγενέστερους συγγραφείς, μετατράπηκε σε ένα αριστουργηματικό graphic novel από τον Kanello Cob και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polaris. Η σκοτεινή νουβέλα του 1897, η οποία σήμερα θεωρείται ένα κλασικό κείμενο της εγχώριας νατουραλιστικής (ρεαλιστικής) λογοτεχνίας, συγκαταλέγεται στα σπουδαιότερα έργα της νεότερης πεζογραφίας μας. Μερικά χρόνια μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, φτάνει στο χωριό Νυχτερέμι στις εκβολές του Πηνειού ο επαγγελματίας ζητιάνος Τζιριτόκωστας, ένας

«Στο σφυρί» ένα από τα πιο σπάνια βιβλία του Σαίξπηρ

Ένα σπάνιο βιβλίο του 1623, η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση των έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, για πρώτη φορά θα βγει στο σφυρί τον Απρίλιο, όπως ανακοίνωσε ο Οίκος Christie's. Το βιβλίο, που ονομάζεται «Κωμωδίες, Ιστορίες και Τραγωδίες», αναμένεται να πωληθεί αντί 4 έως 6 εκατομμυρίων δολαρίων. Ευρέως γνωστό ως «First Folio», το βιβλίο είναι ένα από τα μόλις έξι γνωστά πλήρη αντίγραφα σε χέρια ιδιωτών. Το «First Folio» περιέχει 36 θεατρικά έργα του Σαίξπηρ, ανάμεσά τους αρκετά (15) που δεν είχαν εκδοθεί ποτέ πριν χωριστά και ίσως να είχαν χαθεί χωρίς αυτό, όπως τα έργα «Μάκμπεθ», «Τρικυμία», «Όπως σας αρέσει». Τα έργα συλλέχθηκαν από φίλους του

Αυθεντικό έργο του Κλιμτ ο πίνακας που βρέθηκε τυχαία

Ένας πίνακας που κλάπηκε πριν από 20 χρόνια και ξαναβρέθηκε τυχαία πριν από πέντε εβδομάδες στην Πιατσέντσα, στη βορειοδυτική Ιταλία, είναι αυθεντικό έργο του διάσημου ζωγράφου Γκούσταβ Κλιμτ. «Με μεγάλη συγκίνηση μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι ο πίνακας που βρέθηκε είναι αυθεντικός, δήλωσε η εισαγγελέας Ορνέλια Τσίκα, που είχε αναλάβει την έρευνα της υπόθεσης. Τον Φεβρουάριο του 1997, ενώ το Μουσείο της Πιατσέντσα γκαλερί Ρίτσι Όντι ήταν κλειστό για ανακαίνιση, ο πίνακας «Προσωπογραφία μίας Κυρίας» εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Τον περασμένο

Franz Kafka: «Γράμμα στον πατέρα»

Διώνη Δημητριάδου

Σε μια καινούργια έκδοση μία από τις πιο πολυδιαβασμένες γραφές του Κάφκα, το γράμμα που απευθύνει στον πατέρα του τον Νοέμβριο του 1919. Επιστολή προσωπικού χαρακτήρα, το περιεχόμενο της οποίας όμως από τον καιρό της δημοσιοποίησης μέσω της έκδοσης και της συναρίθμησης ανάμεσα στα έργα του Κάφκα έχει πλέον γίνει κοινό αναγνωστικό κτήμα. Αποτελεί λόγω του θέματός της –σύγκρουση με τον πατέρα– μια μορφή ερμηνευτικού εγχειριδίου για πολλά από τα επινοημένης μυθοπλασίας έργα του δημιουργού. Για παράδειγμα, το μικρό αφήγημα Η ετυμηγορία (η πιο πρόσφατη έκδοσή του από το Μελάνι σε μετάφραση του Κώστα Κουτσουρέλη)

«Οι αρχάριοι» ή «Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη»

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

Ρέιμοντ Κάρβερ, “Αρχάριοι”. Εισαγωγή-Μετάφραση-Επίμετρο: Γιάννης Τζώρτζης. Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2018

Το βιβλίο ‘Αρχάριοι’, είναι η πιο γνωστή συλλογή διηγημάτων του αμερικανού Ρέιμοντ Κάρβερ, η οποία είχε κυκλοφορήσει με τον τίτλο ‘Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη’ (What We Talk about when We Talk about Love). Η συλλογή περιείχε δεκαεπτά σύντομες ιστορίες τις οποίες είχε επιμεληθεί ο Γκόρντον Λις, με τον οποίο ήταν καλοί φίλοι, τότε, και η οποία  κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1981. Η συλλογή θεωρείται η πρώιμη εργασία του, επειδή πολλές από τις ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτή ήταν εκείνες που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια των ασυγκράτητων και έξαλλων περιόδων του Ρέιμοντ Κάρβερ και των πρώτων χρόνων της νηφαλιότητάς του, με αποτέλεσμα πολλές απ’ αυτές να

Αχερουσία η θάλασσα (είναι η οδύνη που κρατάει τις σκιές στα εγκόλπια των γλάρων)

Από τον Γιώργο Ρούσκα // *

 

exof_axerousia

Προσέγγιση στην ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Τασιόπουλου, “Αχερουσία η θάλασσα”, εκδόσεις Γκοβόστη, 2019

 Πώς από την Αχερουσία (όνομα) λίμνη φτάσαμε στην αχερουσία (επίθετο) θάλασσα; Θάλασσα  λαμπερή, στραφταλίζουσα, ιδωμένη Ελυτικά. Άλλοτε  μαύρη, αχερουσία, θανατηφόρα, σκοτεινή, αφού στο βυθό της κείτονται πολύτιμα πολιτισμού μνημεία και έχουν χωνευτεί αμέτρητα σώματα πνιγμένων. Θάλασσα κόκκινη και μαύρη, από το σκούρο αίμα των νεκρών στις ναυμαχίες, στις πειρατείες, στα ατυχήματα και τώρα στις ανεπιτυχείς προσπάθειες εξόδου των προσφύγων. Πρόκειται κυριολεκτικά για

Ποιητική γενιά του ’30 στη Θεσσαλονίκη

Γράφει ο Γιώργος Μολυβίδης // *

Σπαράγματα ιδεών μέσα από έναν ευνουχισμένο ρεαλισμό

 Οι ομαδοποιήσεις, οι ταξινομήσεις, κατά ομάδες στο χώρο της λογοτεχνικής κριτικής και της φιλολογικής αποτίμησης αποτελούν πάντοτε προσφιλές πεδίο πολλών μελετητών. Ομαδοποιήσεις με κριτήριο την ηλικία, την εποχή άλλοτε ήταν πάντοτε σε πρώτο πλάνο για την συγγραφή και δημοσίευση εκατοντάδων μελετών που κατηγοριοποιούσαν το έργο των απανταχού λογοτεχνών.

Βασικό βέβαια ακόμη κριτήριο ομαδοποίησης και έρευνας πάνω στις κοινές συνισταμένες της

Λυπημένο ξενοδοχείο (της Άννας Λυδάκη)

Ένα ξενοδοχείο γίνεται τόπος για τους ήρωες της Λουκίας Δέρβη στο βιβλίο της Θέα Ακρόπολη. Ένας τόπος γεμάτος νοήματα, που φανερώνονται μέσα από τις καθημερινές εμπειρίες, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Ένας τόπος που εμπλέκεται με τις ζωές των ανθρώπων, που μορφοποιεί και παγιδεύει, που δημιουργεί εξαρτήσεις… Όλα συμβαίνουν το καλοκαίρι του 1992 στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο Athens Excelsior, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας με θέα την Ακρόπολη. Την Ακρόπολη, που στέκεται υποβλητική και κοιτάζει την πόλη και τους ανθρώπους της, αλλά οι πιο πολλοί Αθηναίοι αναβάλλουν την επίσκεψη σ’ αυτήν λέγοντας «εκεί είναι, δεν φεύγει,

Η Κορνηλία Προκοπίου μας μιλάει για την σύγχρονη Τίνκερμπελ!

Η Κορνηλία Προκοπίου συμμετέχει στην παιδική παράσταση «Πήτερ Παν» με τον ρόλο της Τίνκερμπελ. Μια αρκετά επιτυχημένη παράσταση, που συνεχίζει τη θεατρική της πορεία στο θέατρο Αυλαία, οπότε αποφασίσαμε να ακούσουμε την εκδοχή της Κορνηλίας, μιας σύγχρονης νεράιδας!

 Στην παράσταση Πήτερ Παν στο θέατρο Αυλαία ερμηνεύεις την Τίνκερμπελ με μεγάλη επιτυχία. Παρατηρήσαμε πως τα παιδιά φεύγοντας από το θέατρο μιμούνται το τρόπο ομιλίας σου, πως σου φαίνεται αυτό;

Ζουάν Μαργαρίτ: Βραβείο Θερβάντες, το μεγαλύτερο βραβείο για την ισπανόφωνη λογοτεχνία

Στις 4 Νοεμβρίου 2019 η ισπανική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι απένειμε το Βραβείο Θερβάντες, το μεγαλύτερο βραβείο για την ισπανόφωνη λογοτεχνία, στον Καταλανό ποιητή Ζουάν Μαργαρίτ. Αν δε γνωρίζαμε τον ποιητή και δεν είχαμε παρουσιάσει έργα του στις Κλίμακες (Χάρτης #5), πιθανόν να συμμεριζόμασταν τις αντιρρήσεις της προέδρου της επιτροπής, της Ουρουγουανής ποιήτριας Ίδα Βιτάλε, κατόχου του Βραβείου Θερβάντες 2018, την οποία επίσης έχουμε γνωρίσει και παρουσιάσει εκτενώς στον «Χάρτη Θαλάσσης». Πιθανόν να διαβλέπαμε και κάποια πολιτική σκοπιμότητα, κάτι σαν ένδειξη καλής θέλησης της κεντρικής κυβέρνησης προς την Καταλονία, αφού ο Μαργαρίτ γράφει τα ποιήματά του ή την πρώτη του έμπνευση στα καταλανικά κι ύστερα τα μεταφέρει ή τα

"Η Τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο"

«Πρέπει να γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ της εξεύρεσης της αντικειμενικής αλήθειας και της τέχνης να επιτυγχάνουμε την αποδοχή των θέσεών μας ως αληθινών». Ακόμα ένα σημαντικό βιβλίο προστέθηκε στη σειρά «Φάροι_Ιδεών» των εκδόσεων Μίνωας. Αν και η «Τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο» γράφτηκε τον 19ο αιώνα, το βιβλίο αυτό σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Σε αυτή την έκδοση, σε μετάφραση από τα γερμανικά του Απόστολου Στραγαλινού και με πρόλογο του

Amorgós (μετάφραση στα ισπανικά από τον Manuel González Rincón

Introducción y traducción al español de

Manuel González Rincón

Para los hombres que tienen almas de bárbaros,

los ojos y los oídos son malos testigos.

HERÁCLITO

El poemario Amorgós de Nikos Gatsos (1911-1992), publicado en 1943 durante la ocupación alemana de Grecia, fue acertadamente calificado por Odysseas Elytis como una obra épico-lírica. Se trata de la única obra poética que Gatsos publicó, antes de dedicarse en exclusiva a la composición como letrista musical.

Σελίδες ελληνικής και μεταφρασμένης ποίησης

Πέτρος Γκολίτσης
Επιμέλεια: Μισέλ Φάις

Στη «Ζωγραφική συνομιλία με την ποίηση» (Καστανιώτης) του Αντώνη Φωστιέρη συναντούμε πρωτότυπες εικαστικές δημιουργίες του Γιάννη Ψυχοπαίδη που συνδιαλέγονται με ποιήματα προερχόμενα από πέντε συλλογές. Πρόκειται για αναστοχαστικά, βραδυφλεγή και αποκαλυπτικά ποιήματα, που συναντούν ένα εικαστικό τους ανάλογο. Οι λέξεις που περιγράφουν την κατορθωμένη αυτή σχέση είναι ο εγκιβωτισμός, η ενσωμάτωση, η εύπλοια ή η παράπλοια, καθιστώντας την εικονογράφηση ένα μπόλι που γεννά νέες υβριδικές μορφές. Αντλώντας και πάλι ο Παντελής Μπουκάλας από την άσβεστη δεξαμένη της λαϊκής παράδοσης και συλλογικής μας μνήμης

Οδυσσέας Ιωάννου, «Ο Θάνος κι ο Μικρούτσικος / Μια αυτοβιογραφία μέσα από 24 συναντήσεις», εκδ. Πατάκης, 2011

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ` 

 Γεννήθηκα στις 13 Απριλίου 1947 στην Πάτρα, σε ένα νεοκλασικό, Αράτου 33 και Κορίνθου. Παλιά, αστική οικογένεια, που ήρθε στην Πάτρα από τους Δελφούς στις αρχές του 19ου αιώνα. Ένας πρόγονός μου που λεγόταν Γιάννης Μικρούτσικος –γνωστός και ως Γοργόγιαννος– είχε ένα καΐκι και έκανε εμπόριο, Πάτρα – Γαλαξίδι – Ιτέα. Γύρω στο 1830 εγκαθίσταται στην Πάτρα. Έκανε τρία παιδιά, ένας ήταν ο Αριστείδης. Αυτή είναι η πρώτη γενιά των Μικρούτσικων στην Πάτρα. Ο Αριστείδης έκανε γιους και κόρες, ένα από τα παιδιά του ήταν ο παππούς μου ο Στέργιος. Ο παππούς πέθανε όταν η γιαγιά μου ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος στον πατέρα μου, γι’ αυτό και ο πατέρας

Μπρούνο Σουλτς, Άπαντα τα πεζά

H πεζογραφία του Μπρούνο Σουλτς φημίζεται για την πρωτοτυπία της. Οι εξπρεσιονιστικές ιστορίες του, τοποθετημένες σε έναν φανταστικό χώρο παρόμοιο με τη γενέτειρά του, ανυψώνουν ποιητικά την καθημερινότητα στη σφαίρα του μύθου. Τα συνήθη θέματά του –ο άνεμος, ένα ρούχο, ένα πιάτο με ψάρια– εμφανίζονται αίφνης μυστηριώδη, αλλόκοτα και ικανά να φωτίσουν βαθύτερες αλήθειες. Όπως άλλωστε σημειώνει κάπου ο πατέρας, ένας από τους πιο ελκυστικούς χαρακτήρες που έπλασε ο συγγραφέας, «στην ύλη έχει δοθεί μια ατελείωτη γονιμότητα, μια ανεξάντλητη ζωική ισχύς και συγχρόνως μια γοητευτική δύναμη πειρασμού που μας παρασύρει στο να δημιουργούμε μορφές». Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τις δύο δημοσιευμένες συλλογές διηγημάτων του, Τα μαγαζιά της κανέλας και Το Σανατόριο κάτω από την κλεψύδρα, καθώς επίσης και τα υπόλοιπα κείμενά του, που

Γιώργος Μπράμος: Τελικά είμαι ένας διχοτομημένος γραφιάς

Γιώργος Μπράμος, αυτο-βιογραφία (*)

Γεννήθηκα το 1952 στην Τρίπολη αλλά πάντοτε λέω ότι έρχομαι από τη Χώρα Γορτυνίας. Είναι ένα χωριό πάνω στα βουνά, απομονωμένο, ένας τόπος περίκλειστος από βουνά, δεν έχει τίποτα άλλο παρά βουνά, βουνά, βουνά. Σκέφτομαι τώρα που μεγάλωσα ότι με έχει καθορίσει αυτός ο τόπος ο περίκλειστος, που βλέπω πάντοτε μέσα μου βουνά, βουνά, βουνά και κάποια στιγμή ελπίζω, πάντα ελπίζω να βγω στη θάλασσα.

Αντώνης Σουρούνης: «ΜΙΣΟΝ ΑΙΩΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 https://www.fractalart.gr/antonis-sourounis-1/

Η ζωή με τα μυστικά της και το μεγάλο μυστήριο του έρωτα

Ο συγγραφέας αποκαλύπτει το γλυκόπικρο της ύπαρξης με έναν τρόπο μαγευτικά παιδικό, σαγηνευτικά αλήτικο, αυτοσαρκαστικό και υπερβατικό.

«Οταν ήμουν μικρός, πολύ λίγα πράγματα είχαν αποκαλυφθεί πάνω στη Γη και ο κόσμος ήταν ακόμα γεμάτος μυστήριο. Υπήρχαν ελάχιστες χώρες κι ένα μόνο βιβλίο, η Μάσκα. Πολύ αργότερα γέμισε με βιβλία ο ντουνιάς… Κάθε μέρα όλο και κάποιος ανακάλυπτε κάτι και το έλεγε στους δικούς του. Αυτοί το έλεγαν στους άλλους, οι άλλοι στους άλλους δικούς τους, κι έτσι πληροφορούνταν πάνω στη Γη για τη νέα ανακάλυψη…».