Τα κορίτσια στην Έδεσσα | Στάθης Κεφαλούρος

Τα κορίτσια στην Έδεσσα είναι όμορφα
αλλά στο Κιλκίς πιο όμορφα.

Βεβαίως και δεν είναι ποίηση αυτό.
Θα ’ναι ποιητής όμως
αυτός που θ’ αφήσει τη θάλασσα και τα ψάρια της ήσυχα
για ν’ ανέβει ψηλά στη Μακεδονία,
εκεί που βρίσκονται της ελληνικής καρδιάς τα μεταλλεία.
Δεν έχουμε ανάγκη από ποίηση, ποιητές.
Έχει γραφτεί σχεδόν ολόκληρη.
Εσάς θέλουμε.
Πού είστε πλανεμένοι;
Το παιδί που τ’ άστρα μετρούσε
Στην Πέλλα ζούσε.

Γ. Νίκας, ένας πρέσβης που έγραφε αστυνομικές ιστορίες

Επιμέλεια αφιερώματος : Χρύσα Σπυροπούλου.
Μέρος Α: Γράφουν Εύα Καραϊτίδη, Φίλιππος Φιλίππου, Αστέρης Χουλιάρας.
Για τον συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών και μεταφραστή Γ.Νίκα (Νίκο Καταπόδη)
Ένας σημαντικός συγγραφέας αστυνομικών, και όχι μόνο, ιστοριών έφυγε πρόσφατα από τη ζωή Πολύπλευρο ταλέντο, πολυσχιδής προσωπικότητα ο Γ. Νίκας, όπως ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του πρέσβη Νίκου Καταπόδη(1925-2018)- υπήρξε ο πρώτος πρέσβης της χώρας μας στο Πεκίνο, το 1972-, ασχολήθηκε επίσης με την μετάφραση απαιτητικών κειμένων, πεζογραφίας και ποίησης. Γνώριζε όσο λίγοι την παγκόσμια λογοτεχνία, αγαπούσε την κλασική μουσική και τον κινηματογράφο, τον στίβο αλλά και…. τον Ολυμπιακό.
Όταν υπηρέτησε σε διάφορα πόστα  της χώρας στις Η.Π.Α, τη δεκαετία του ’60 και ’70, άρχισε να γράφει, κυρίως, αστυνομικές ιστορίες στα αγγλικά, οι οποίες μεταφράστηκαν από τον ίδιο και εξεδόθησαν από τις εκδόσεις Πατάκη και Νεφέλη. Αργότερα βιβλία του κυκλοφόρησαν από τον Ποταμό και τον Ζαχαρόπουλο. Η Απόπειρα, όμως,  ήταν το πρώτο μυθιστόρημά του που κυκλοφόρησε από την Εστία το 1994, μια ιστορία που αναφέρεται στο πώς πέντε άτομα αποφασίζουν να δολοφονήσουν ένα δικτάτορα στην Ελλάδα.

To Φως που Καίει – Κώστας Βάρναλης

«Να σ’ αγναντέβω, θάλασσα, να μη χορταίνω, απ’ το βουνό ψηλά στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω απ’ τα μαλάματα σου τα πολλά» (Κώστας Βάρναλης, ‘Πρόλογος’).

O Kώστας Βάρναλης, το 1922, δημοσιεύει την ποιητική συλλογή 'Το Φως που Καίει', συλλογή στην οποία εντυπώνει τον ορίζοντα του στοχασμού του, χρησιμοποιώντας μία γλώσσα λαϊκή-δημοτική, έκκεντρη & ανοιχτή στις εκφάνσεις της.

Στο 'Φως που Καίει' ο Κώστας Βάρναλης ανατρέχει στην παράδοση για να την νοηματοδοτήσει, συγκροτεί ποιητικές πλαισιώσεις που αντανακλούν κοινωνικές-φιλοσοφικές θέσεις, επαναπροσδιορίζοντας την μαρξική διαλεκτική (ο μαρξισμός του Κώστα Βάρναλη δια-κρατεί την ιδιαίτερη ιστορική 'εμπλόκιση' του χρόνου), υπό το πρίσμα της δι-επαφής, της ανάδειξης σημαινόντων εντός ποίησης, εντός των 'διαφορικών' διαλόγων. Το 'Φως που Καίει' δύναται να δια-κρατήσει έναν πρωταρχικό ριζοσπαστισμό, ο οποίος, ως ένταση & προτροπή φέρει ονόματα: Προμηθέας, Ιησούς & Μώμος.

Ο μύθος μιας στιλπνής μέρας

Τον Ιούλιο του 1895 η Πάτρα, η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της σταφίδας του 19ου αιώνα, βουλιάζει στη σταφιδική κρίση. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της πόλης, ο μεγαλοκτηματίας και μεγαλέμπορος Κωνσταντίνος Σωτηριάδης αυτοκτονεί. Είναι κι αυτός ένα από τα πολλά θύματα της μεγάλης κρίσης∙ έχει πρόσφατα κατηγορηθεί για αρχαιοκαπηλία κι έχει χάσει σημαντικό μέρος της περιουσίας που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του, λόγω της πτώχευσης του 1893. Την ίδια εποχή χρεοκοπεί πλήθος εμπόρων της πόλης και η τοπική κοινωνία συγκλονίζεται από τις κατασχέσεις. Το ελληνικό κράτος αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση, ο λαός εξαθλιώνεται…

Κυκλοφορεί το βιβλίο κόμικ με cd Διογένης ο «σκύλος», εκδ.Βάρφη, 2018 της Μερόπης Βλάχου

 Τον Ιανουάριο 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βάρφη ο «Διογένης ο σκύλος». Πρόκειται για ένα βιβλίο κόμικ που, αρχικά, απευθύνεται σε παιδιά, αλλά διαβάζεται ευχάριστα και από τους μεγάλους.

 Παρουσιάζει τον γνωστό φιλόσοφο της αρχαιότητας και τις βασικές αξίες της κυνικής φιλοσοφίας, της οποίας είναι ο πιο διάσημος εκπρόσωπος. Σκηνές από τη ζωή του Διογένη αποδίδονται με χιουμοριστικές πινελιές. Η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του, ο τρόπος ζωής, η αντισυμβατική του σκέψη τον καθιστούν μια πολύ ενδιαφέρουσα μορφή στην ιστορία της ελληνικής σκέψης.

 Το βιβλίο συνοδεύεται από cd με τραγούδι της Γιώτας Τσόκα που αναφέρεται συνοπτικά στη ζωή του Διογένη.

Δευτέρες της στέπας Β΄: Η ρώσική άνοιξη (Δ.Β.Τριανταφυλλίδης)

Τις ομιλίες με τίτλο «Δευτέρες της στέπας κατέγραψε η Άννα Ρωμανού.

       Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι πληροφορίες που δίνουν οι συναντήσεις της Στέπας κάθε Δευτέρα στις εκδόσεις Αρμός, από τον γνώστη , μεταφραστή , κοινωνό και διασώστη της ρωσικής κουλτούρας Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, για τη ρωσική λογοτεχνία στην περίοδο του ύστερου σταλινισμού, την πεζογραφία, την ποίηση , τους αντιφρονούντες που θεωρήθηκαν ¨αλήτες¨της λογοτεχνίας όχι μόνο επί Στάλιν αλλά και αργότερα, επί Μπρέζνιεφ. Συγκλονιστική δεσπόζει η μορφή του Βαρλάμ Σαλάμοφ , μαρτυρικό θύμα που επεβίωσε των στρατοπέδων και πέθανε κωφός και πληγμένος από Πάρκινσον , πολύ πριν  το έργο του « Νύχτες της Κολιμά» που περιγράφει την κόλαση και τον ζόφο,  κυκλοφορήσει ελεύθερο.

        Κατά τις αρχές της  δεκαετίας του 1940 ο ρωσικός λαός αγωνίζεται για την επιβίωσή του και την εξόντωση του τέρατος του ναζισμού. Εξαιρετικά πεζά και ποιήματα γεννήθηκαν τόσο την περίοδο της Τρομοκρατίας του Στάλιν όσο και στα χρόνια του πολέμου. Πολλά ονόματα κυνηγήθηκαν και χάθηκαν από το τέρας του σταλινισμού έσωθεν ή του ναζισμού έξωθεν  προστατεύοντας την πατρίδα, έγραψαν για τον πόλεμο κι αξίζει να μνημονευτούν:

Πέτρος Μάρκαρης: «Ζούμε με τους βρικόλακές μας»

Συγγραφέας, μεταφραστής, μελετητής του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο Πέτρος Μάρκαρης (γεν. 1937) είναι μια πολυδιάστατη προσωπικότητα. Πολυμεταφρασμένος (τα βιβλία του κυκλοφορούν σε 19 γλώσσες) και πολυβραβευμένος, μέσω της αστυνομικής πλοκής αποτυπώνει τολμηρά την ελληνική πραγματικότητα. Τίποτα, όμως, δεν είναι άσπρο μαύρο στη γραφή του Μάρκαρη, δεν υπάρχουν δίπολα, ούτε μανιχαϊστικοί τρόποι ανάγνωσης της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης, όλα είναι σύνθετα αλλά κατανοητά. Αυτό είναι, ίσως, και το κλειδί της επιτυχίας των βιβλίων του εντός και εκτός συνόρων. Αν, λοιπόν, υποθέσουμε πως η λογοτεχνία είναι και μια μορφή δράσης, τότε ο Πέτρος Μάρκαρης έχει βρει τον τρόπο να προκαλεί ερωτήματα και να προβληματίζει σε μια εποχή όπου συγκρατούμε και κατανοούμε, πια, μόνον αυτό που προσδοκούμε.
Η συζήτησή μας πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες πριν από την κυκλοφορία του νέου του μυθιστορήματος, με τίτλο «Σεμινάρια φονικής γραφής» από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης».

ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΧΕΔΕΡ ΜΟΡΡΙΣ, «Ο ΔΕΡΜΑΤΟΣΤΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ»

ΑΠΟ ΤΟΝ JOH DOE
(ΠΗΓΗ: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ, ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΥ, ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΔ. ΕΝΑΛΙΟΣ-ΩΚΕΑΝΟΣ)

Ο Λάλε Σοκολόφ είναι ο άνθρωπος που χαράζει τους μπλε αριθμούς στα μπράτσα των φυλακισμένων του Άουσβιτς. Είναι αναγκασμένος να το κάνει…
Από τη βολική θέση του δερματοστίκτη, βλέπει, ζει την ανθρώπινη κτηνωδία, την καταγράφει σε αριθμούς και σε θύματα. Την καταγράφει σε αντοχή και σε κουράγιο ψυχής. Την χαρτογραφεί στα συναισθήματά του. Την καταγράφει σε θάνατο και σε έρωτα.
Κάνει τον δικό του μυστικό αγώνα  κάτω από το παγωμένο, απάνθρωπο βλέμμα του Μέγκελε. Ελπίδα του μοναδική, η Γκίτα, το κορίτσι που θ’ αγαπήσει μέσα στην απόλυτη ανθρώπινη αθλιότητα…
Μια αληθινή, βαθιά συγκινητική και συγκλονιστικά ανθρώπινη ιστορία αγάπης και επιβίωσης σε ένα από τα φρικτά κολαστήρια των Ναζί.

To Κακό υπάρχει στον κόσμο και μας πονάει βαθιά

Του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

Μπορεί άραγε οι απύθμενες καταστροφές που χτυπούν κατά διαστήματα τον πλανήτη (τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε γίνει μάρτυρες τεράστιων οικολογικών πληγμάτων) να εκπροσωπούν ένα είδος θεϊκής βούλησης; Είναι δυνατόν το Κακό που μας επιφυλάσσει η φύση να επιβεβαιώσει το παλαιό αξίωμα του Λάιμπνιτς και του Αλεξάντερ Πόουπ πως «όλα βαίνουν καλώς»; Γίνεται ο Θεός να παραμείνει στην ολύμπια αταραξία του όταν οι άνθρωποι χάνονται κατά χιλιάδες ύστερα από μια φυσική επέλαση ή, ακόμα χειρότερα, γίνεται μια τέτοια επέλαση να εκλαμβάνεται ως αποτέλεσμα της τιμωρητικής διάθεσης του Θεού, σε όποιον και για όποιους λόγους κι αν απευθύνεται η τιμωρία του; Ο Βολταίρος το αρνείται διαρρήδην και εκφράζει την άρνησή του με όλες τις δυνάμεις του μαχητικού του πνεύματος.

«Γαλαξίας»: Μια εξαιρετική σειρά βιβλίων

Καλύπτοντας τις δεκαετίες του ΄60 και –μερικά– του ΄70, η σειρά των εκδόσεων «Γαλαξία», που είχε δημιουργήσει η Ελένη Βλάχου (εφημερίδες «Η Καθημερινή», «Μεσημβρινή», περιοδικό «Εικόνες», εκδόσεις «Κεραμεικός») αποτελεί ζωντανό θρύλο μεταξύ των βιβλιόφιλων, ακόμα και σήμερα.
Συνδυάζοντας κομψότητα, ποιότητα (άριστο περιεχόμενο, καλές μεταφράσεις, σοβαρή επιμέλεια κλπ), χαμηλή τιμή και μεγάλο τιράζ, οι περίπου 360 τίτλοι της σειράς μόρφωσαν (και μορφώνουν ακόμα, λόγω της σταθερής τους αξίας στα παλαιοβιβλιοπωλεία) γενιές βιβλιόφιλων.
Οι επιμέρους σειρές του «Γαλαξία»
Γαλάζια. Ελληνική πεζογραφία και παλιά ποίηση (από τον «Ερωτόκριτο», την «Αρετούσα» και τη «Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου», στο Ροϊδη, τον Κονδυλάκη, Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη, κι από κει στους νεότερους, όπως η Νάκου, ο Λευκός, ο Πλασκοβίτης ή ο Καστανάκης.

Μακεδονικές Ημέρες (1932-1939, 1952-1953): η διαμόρφωση του νεωτερικού λόγου στην πρωτεύουσα του βορρά και οι μεσοπολεμικές πνευματικές αναζητήσεις

Γράφει η Κλεοπάτρα Ζαχαροπούλου  *

Εισαγωγικό Σημείωμα

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως στη Θεσσαλονίκη πριν το 1930 υπήρχε μια κατάσταση αστάθειας, αβεβαιότητας και αμφιβολίας, την οποία είχαν δημιουργήσει ποικίλες ιστορικές συγκυρίες (Μακεδονικός αγώνας, επανάσταση των Νεοτούρκων, Βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, εθνικός διχασμός, κυβέρνηση εθνικής άμυνας, πυρκαγιά του 1917, Μικρασιατική καταστροφή, κ.ά.). Η Θεσσαλονίκη θύμιζε ετερόκλητο φυλετικό μωσαϊκό. Αποτέλεσε τόπο φιλοξενίας αρκετών προσφυγικών κυμάτων, τα οποία ανά τακτά χρονικά διαστήματα ενέτειναν το φαινόμενο της δημογραφικής ανισορροπίας. Μάλιστα, ο Γιώργος Ιωάννου αποκαλούσε τη Θεσσαλονίκη «πρωτεύουσα των προσφύγων». Η πόλη προσομοίαζε με μουσείο ιδιωμάτων, πνευματικών πολιτισμών και θρησκειών, εξαιτίας των πολυάριθμων εθνοτικών ομάδων. Οι αναταραχές, οι ζυμώσεις, η αίσθηση της ιστορικής διαφοροποίησης, οι κοινωνικές συνθήκες, είναι μερικές μόνο από τις παραμέτρους, που επηρέασαν την ανάπτυξη και την καλλιέργεια σοβαρής και ιδιότυπης, για τα ελληνικά δεδομένα, λογοτεχνικής προσπάθειας. Ο Τόλης Καζαντζής θεωρεί πως κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα «κλίμα» υβριδικό, νεωτερικό και ταυτόχρονα συντηρητικό, με κοσμοπολίτικο και ευρωπαϊκό χαρακτήρα.

«Εκκλησιαστής»

Ευθυμία Γιώσα

Δημοσιεύτηκε 06 Απριλίου 2018

Η υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου

Υπάρχει μια άσκηση την οποία κάθε φιλόλογος που διδάσκει Έκθεση και σέβεται τον εαυτό του οφείλει να βάλει στους μαθητές, κι οι μαθητές που διδάσκονται Έκθεση και σέβονται το Νόημα οφείλουν ν’ αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα: «Να γράψετε σε μία παράγραφο την περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε (90-110 λέξεις)». Διαβάζοντας απνευστί τον Εκκλησιαστή (Δώμα, 2017) σε απόδοση Θάνου Σαμαρτζή σκέφτηκα πως για ένα κείμενο το οποίο αφενός μοιάζει με αρχαιολογικό εύρημα κι αφετέρου περιέχει καταγεγραμμένη την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, η περίληψη θα ήταν στην ουσία μια αδρή περιγραφή του πυρήνα της ζωής, κι αυτό, αν μη τι άλλο, δεν απαιτεί μόνο κριτική ικανότητα, αλλά πρώτα και κύρια παρατήρηση του βίου. Το ίδιο απαιτεί, σε ανάλογο βαθμό, και η ανάλυσή του.

Αλέξανδρος Ίσαρης: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Αλέξανδρος Ίσαρης (1941) είναι συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, γραφίστας και φωτογράφος. Γεννήθηκε στις Σέρρες και είναι εγκατεστημένος στην Αθήνα από το 1978. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – ο Ισορροπιστής (1976), Οι παρενέργειες της σιωπής (1984), Οι Τριστάνοι (1992), Θα επιστρέψω φωτεινός (2000) και Εγώ ένας ξένος (2013). Έχουν κυκλοφορήσει και δύο βιβλία του με διηγήματα: Ανάμεσά τους η μουσική (1991 και 1998) και Βίνκελμαν ή το πεπρωμένο (2010). Έχει εκδώσει επίσης μία μελέτη για τον Ρ. Μ. Ρίλκε με τον τίτλο Κάτω από τα βλέφαρα, καθώς και ένα βιβλίο με χειρόγραφα του Γιώργου Χειμωνά που βρίσκονται στο αρχείο του. Το 1998 κυκλοφόρησε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τον τίτλο Πρόσωπα μιας εικοσαετίας. Έχει μεταφράσει πάνω από τριάντα βιβλία και έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Βραβείο Μαρίας Ράλλη (1977), Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για το Μπετόν του Τόμας Μπέρνχαρντ (1977) και δύο βραβεία του ΕΚΕΜΕΛ για το βιβλίο του Λούντβιχ Τικ Ο ξανθός Έκμπερτ – Το Ρούρενμπεργκ (2007) καθώς και για τα Γράμματα σε έναν νεαρό ποιητή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (2011). Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο του Public για το βιβλίο Εγώ ένας ξένος. Τον Οκτώβριο του 2017 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση φωτογραφίας με τον τίτλο Εικόνες μιας ζωής.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ

 Ο Μάης του 68
Ο Δεκέμβρης του 44
Πιο πρόσφατος ο Νοέμβρης του 73
Σήμερα ενδείξεις μόνο χρονολογικές
Κι οι επίγονοι επιλήσμονες σαν πάντα

Μη βάζετε πια σημάδια σε λέξεις
Σε σπίτια ερειπωμένα ή σε τραγούδια παλιά
Πάντα θα βρίσκετε τον δρόμο σας
Και πάντα θα τον χάνετε
Αναζητώντας κάθε τόσο καινούργιους θεούς

ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ : Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα, Χειρόγραφα, Θεσσαλονίκη 1992, σελ.28.

Έλενα Αρτζανίδου: «Έλα μαζί μου!»

Ανδρέας Καρακίτσιος

Δημοσιεύτηκε 02 Απριλίου 2018

Σιγά σιγά, καθώς αυξάνονται τα τελευταία χρόνια οι εκδηλώσεις στις οποίες ως διαμεσολαβητής/ευφημιστής παρουσιάζω/διαβάζω φωναχτά κυρίως τα λογοτεχνικά βιβλία, επιλέγω –σχεδόν ανεπαισθήτως– μια τυποποιημένη στερεότυπη φόρμα και τεχνική παρουσίασης, που είναι βέβαια χρηστική και αποδοτική αλλά μου δημιουργεί μια «υπόγεια» εσωτερική άρνηση, γιατί απεχθάνομαι τις επαναλήψεις και τη μανιέρα και γιατί η συχνή χρήση των ίδιων εργαλείων επηρεάζει αρνητικά την πρόσληψη ενός λογοτεχνικού έργου. Κυρίως όμως γιατί στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας σχεδόν απουσιάζει ο στέρεος λογοτεχνικός κανόνας και γιατί η ίδια η πραγματικότητα αλλάζει, επηρεάζοντας έτσι τα κλασικά εργαλεία και τις γνωστές οπτικές ανάγνωσης των λογοτεχνικών έργων.

Μιχάλης Περίδης: Στην Αλεξάνδρεια κάποτε

του Γιάννη Ν. Μπασκόζου

Ο Ευριπίδης Γαραντούδης και η Μαρία Ρώτα επανάφεραν στη δημοσιότητα ένα  αδίκως ξεχασμένο μυθιστόρημα, το «Οι Γαλανοί στην Αλεξάνδρεια» του αλεξανδρινού καβαφιστή Μιχάλη Περίδη (εκδ. Gutenberg). Το μυθιστόρημά του Μ. Περίδη εκδόθηκε το 1953 στην Αθήνα, όπου είχε μετοικήσει οριστικά το 1952. Γεννημένος στον Αη Στράτη βρέθηκε νεαρός  στην Αλεξάνδρεια όπου και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στους κύκλους των λογίων της εποχής. Συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή και αργότερα διεύθυνε το περιοδικό «Γράμματα» (1911-1919) της Αλεξάνδρειας. Ο  Μιχάλης Περίδης είχε φιλικές σχέσεις με τον Καβάφη και ασχολήθηκε με το έργο του. Γνωστή είναι η μελέτη του «Αλεξανδρινή λογοτεχνία: Κ.Π.Καβάφης» (1916), όπως και η επιμέλεια του στο «Ανέκδοτα πεζά κείμενα του Καβάφη», μια μελέτη που μας έδωσε ακόμα μια οπτική για το καβαφικό έργο και τον ίδιο τον ποιητή.

Φίλιππος Φιλίππου: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Δεκέμβριο του 1948. Από το 1968 ως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε ποντοπόρα πλοία. Έχει εκδώσει μαρτυρίες, μελέτες, βιογραφίες, μυθιστορήματα. Δύο από τα βιβλία του σχετίζονται με τη ζωή των ναυτικών: το αφήγημα Οι εραστές της θάλασσας ή το βιβλίο του άγνωστου ναύτη και η μελέτη-βιογραφία Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας. Έξι από τα μυθιστορήματά του ανήκουν στην αστυνομική λογοτεχνία: Κύκλος θανάτου (1987), Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1988), Το μαύρο γεράκι (1996), Αντίο, Θεσσαλονίκη (1999), Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες (2009), Η κόρη του εφοπλιστή (2013). Το μυθιστόρημα Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη κυκλοφορεί στα καταλανικά και στα ρουμανικά, ενώ διηγήματά του έχουν περιληφθεί σε γερμανικές ανθολογίες. Διηγήματά του, δοκίμια, βιβλιοκριτικές, βιβλιοπαρουσιάσεις και άρθρα, έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας, της Κωνσταντινούπολης και της Λευκωσίας. Ζει στην Αθήνα.

Ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος σε α΄ πρόσωπο

Η δύναμη και η πολυπλοκότητα που αποπνέουν τα φαντασιακά τοπία των εξωφύλλων του Dan Seagrave με εντυπωσίαζαν σε βαθμό ανάλογο με την «κυκλική» ανάπτυξη του concept του Operation Mindcrime των Queensryche. Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η ενιαία ιστορία του δίσκου που ξεκινάει μέσα σε ένα νοσοκομείο και ολοκληρώνεται πάλι εκεί με το πέρας των 60 λεπτών, νομίζω θα με ακολουθεί σε όλη την πορεία της ζωής μου. Όμως το ενδεχόμενο να καταφέρω κάποια στιγμή να αποτυπώσω την αγάπη μου για αυτή τη μουσική σε σχέδια, ανήκε για χρόνια αποκλειστικά στον χώρο της φαντασίας.

Απέναντι - Τα τραγούδια

https://www.youtube.com/watch?v=cpp3oI6czOs&feature=youtu.be
Πάρτε μια γεύση από τα τραγούδια που συνοδεύουν το παραμύθι Απέναντι, του Θοδωρή Παπαϊωάννου, εικονογραφημένο από την Ίριδα Σαμαρτζή. Όλα τα τραγούδια περιέχονται σε CD που συνοδεύει το βιβλίο. Στίχοι, μουσική: Ορέστης Παπαϊωάννου
 Μπορείτε να ξεφυλλίσετε και να αγοράσετε το βιβλίο από εδώ: http://ikarosbooks.gr/618-apenanti.html

«τα δύο ευ της ευτυχίας: Εισαγωγή στα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη» από τον Παύλο Κόντο

Το βιβλίο «τα δύο ευ της ευτυχίας» έχει τη μορφή ενός οδοιπορικού ανάγνωσης των Ηθικών Νικομαχείων: καταγράφει, κάθε φορά, τις δυσκολίες που συναντά ο αναγνώστης, τις γνώσεις που αποκτά, τις προσμονές του, την απογοήτευση ή τον ενθουσιασμό του, και του δείχνει πώς να αποκωδικοποιεί το αριστοτελικό κείμενο. Ταυτόχρονα, συνιστά μια συνολική, και ενίοτε πρωτότυπη, πρόταση κατανόησης της αριστοτελικής ηθικής. Δεν αρκείται σε μια ακαδημαϊκή έκθεση των βασικών της θέσεων αλλά επιχειρεί την υπεράσπισή τους τόσο με φιλοσοφικά επιχειρήματα (χωρίς τη χρήση δυσνόητων όρων) όσο και με την επίκληση πολλών παραδειγμάτων από την καθημερινή εμπειρία. Γι’ αυτό και ο τίτλος του βιβλίου μάς προσκαλεί να συνδέσουμε όσα θα μάθουμε με μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε την ευτυχισμένη ζωή, τη δική μας ζωή.