Εκπαίδευση και εθνικισμός στα Βαλκάνια

 Η περίπτωση της βορειοδυτικής Μακεδονίας (1870-1904)
Σοφία Βούρη
Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2010

 Το corpus του αρχειακού υλικού εκδίδεται για πρώτη φορά και καλύπτει ένα μικρό τμήμα του τεράστιου κενού που αντιμετωπίζει σήμερα ο ερευνητής και κάθε φιλίστορας αναγνώστης της ιστορίας της Μακεδονίας από το 2ο μισό του 19ου αιώνα ως την 1η δεκαετία του 20ού. Στα κείμενα αυτά αντιμετωπίζονται όψεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής και ιδεολογίας που μπορούν να αποτελέσουν πρόσφορο υλικό για νέες προσεγγίσεις επίκαιρων και εν πολλοίς ανεξερεύνητων ζητημάτων.

Η Σοφία Βούρη είναι σήμερα αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διδάσκει ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Το συγγραφικό της έργο είναι επικεντρωμένο στην αρχειακή έρευνα για τα εκπαιδευτικά δρώμενα του μακεδονικού χώρου την εποχή των εθνικών ανταγωνισμών και την έκδοση τόμων με σχετικό αρχειακό υλικό. Επίσης στο έργο της μελετά ζητήματα που αναφέρονται στη σχέση της εθνικιστικής ιδεολογίας με τη συγκρότηση εθνικής συνείδησης, με πεδίο αναφοράς τα σχολικά εγχειρίδια των βαλκανικών χωρών. Έχει εργαστεί στην Έδεσσα ως καθηγήτρια Μ.Ε. (http://www.biblionet.gr)
 Συλλογικά έργα:

(2008)	Μακεδονικό Βαλκανικοί 1904-1913, Ελευθεροτυπία
(2005)	Ιστορική κουλτούρα και συνείδηση, Νοόγραμμα Εκδοτική		(Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ)

(2010)	Εκπαίδευση και εθνικισμός στα Βαλκάνια, Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
(2005)	Οικοτροφεία και υποτροφίες στη Μακεδονία, Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
(1999)	Πηγές για την ιστορία της Μακεδονίας, Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
(1999)	Τα σλαβικά εγχειρίδια ιστορίας της Βαλκανικής 1991-1993, Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
(1994)	Πηγές για την ιστορία της Μακεδονίας, Παρασκήνιο
(1992)	Εκπαίδευση και εθνικισμός στα Βαλκάνια, Παρασκήνιο

"Λύκε, λύκε είσαι εδώ;"

Οι Εκδόσεις Μολύβι, με χαρά παρουσιάζουν το νέο τους βιβλίο με τίτλο "Λύκε, λύκε είσαι εδώ;" του συγγραφέα Χρήστου Μπιμπίτσου*.

    Πρόκειται για ένα "ιδιόρρυθμο" μυθιστόρημα, με ήρωες μία παρέα εφήβων που ανήκουν στη γενιά του "80.

    Μία σειρά από αλλοπρόσαλλα γεγονότα, φάρσες, αλλά και αυθεντικούς διαλόγους που αντλούνται από την καθημερινότητα των ηρώων.

    Ο Συγγραφέας εθισμένος στο συναίσθημα της εκδίκησης, σχοινοβατεί σε μία ευαίσθητη ισορροπία όπου η εξουσία αλλάζει συνεχώς χέρια.

    Ένας παράξενος συνδυασμός τρυφερότητας και εκδικητικής μανίας που μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε τις ρίζες του σημερινού "κακού", αλλά και της "ελπίδας" που υπόσχεται η λεγόμενη "γενιά της πολυθρόνας". Ή τουλάχιστον όπως οι γενναίοι εκπρόσωποί της συνδέθηκαν και αναμείχθηκαν αργότερα με τους επιβιώσαντες "baby boomers" και τους νεότερους "golden boys.
http://www.ekdoseis-molybi.gr/modules/plblog/frontent/details.php?plcn=news-and-events-ekdotikos-oikos-ekdoseis-molybi&plidp=34&plpn=-

(*ζει και εργάζεται στην Εδεσσα)

Κώστας Θεοδώρου - Νόστος

Kostas Theodorou - Nostos (Κώστας Θεοδώρου - Νόστος)

Line-up / Musicians:
Takis Farazis (Τάκης Φαραζής) — accordion,
Pantelis Benetatos (Παντελής Μπενετάτος) — piano,
Dimos Dimitriadis (Δήμος Δημητριάδης) — soprano sax,
Nikos Sidirokastritis (Νίκος Σιδηροκαστρίτης) — drums,
Kostas Theodorou (Κώστας Θεοδώρου) — double bass.

Recorded November 1995, Thessaloniki.
Το ακούμε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=cefftpeHMyg

 "Ο Κώστας Θεοδώρου λοιπόν ζεί στη Θεσσαλονίκη και είναι ένας πολύ σπουδαίος μουσικός. Ξεκίνησε τη μουσική του περιπλάνηση από τα 15 του μαθαίνοντας κιθάρα και έπειτα κι άλλα όργανα (κοντραμπάσο, πνευστά, κρουστά). Ατέλειωτη περιπλάνηση στα δύσβατα μουσικά μονοπάτια , κλασσικός μουσικός του δρόμου. Ενεργό μέλος της καταπληκτικής μπάντας Primavera en Salonico, που την γνωρίσαμε στη συνεργασία της με την Σαββίνα Γιαννάτου, είχε συμμετοχή στις πρώτες δισκογραφικές δουλειές του Θανάση Παπακωνσταντίνου και του Σωκράτη Μάλαμα.

Το 1999 κυκλοφορεί τη  δισκογραφική δουλειά με το τίτλο "Νόστος".

Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος κυριαχεί το ethnic στοιχείο και ο Κώστας Θεοδώρου έχει δώσει τον πρώτο λόγο στα παραδοσιακά όργανα (νταούλι, κρητικό λαούτο, μπουζούκι, κλαρίνο) υποστηριζόμενος από εξαιρετικούς μουσικούς, όπως ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος (κλαρίνο), ο Σωκράτης Σινόπουλος (λύρα πολίτικη), ο Τάκης Φαραζής (πιάνο και ακορντεόν), ο Τάκης Κανέλλος (τύμπανα), ο Δήμος Δημητριάδης (φλάουτο), ο David Hayes (τρομπέτα), ο S.Satskov (τρομπόνι).
Ethnic στοιχεία με αρκετή τζαζίστικη διάθεση, παντρεμένα υπέροχα απο τον Θεοδώρου. Ξεχώρισα τα: "Αποχαιρετισμός" και "Αντάμωμα" χωρίς σε κανένα σημείο να υστερούν τα υπόλοιπα.

Το δεύτερο μέρος είναι τελείως διαφορετικό. Αυτοσχεδιαστική jazz, ένα υπέροχο "μπραντ ντε φερ" σαξόφωνου και ακορντεόν στο κομμάτι "Νόστος",  αλλαγή σκηνικού στην μπάντα με τον  Κώστα Θεοδώρου στο κοντραμπάσο, τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη στα τύμπανα, τον Παντελή Μπενετάτο στο πιάνο και τον Μιχάλη Σιγανίδη στο κοντραμπάσο.Η άποψή μου είναι οτι πρόκειται από τους καλύτερους Ελληνικούς δίσκους Jazz μουσικής που έχω ακούσει και σας τον προτείνω ανεπιφύλακτα". (πηγή: http://www.mixgrill.gr/ar9417el-ta-diamantia-tis-ellinikis-diskografias-kwstas-theodwroy-nostos.html)

Κώστας Θεοδώρου – Νόστος
LYRA / 5202483066725
Έτος Κυκλοφορίας: 1999
    
A Part
1. Introduction (Εισαγωγή)
2. Meeting (Συνάντηση)
3. Endekapalmos (Ενδεκάπαλμος)
4. Circular Dance (Κυκλικός χορός)
5. Farewell (Αντάμωμα)

B Part
6. Nostos
7. The voyage (Το ταξίδι)
8. Cap de Creus (Ακρωτήρι του Σταυρού)
9. Illumnined Concepruals (Φωτεινές προθέσεις)

Βρόμικη Δευτέρα

Ελένη Πιτσιδοπούλου
εικονογράφηση: Σπύρος Γούσης

Πορτοκάλι, 2006

 Τι συμβαίνει όταν το καράβι "Μέδουσα" πέφτει θύμα τρομοκρατικής επίθεσης, ενώ ταξιδεύει για την Τυρονησία; Τι είναι η "Βρόμικη Δευτέρα"; Τι ρόλο θα παίξουν δύο ποντίκια λαθρεπιβάτες; Τι έκανε τελικά ο καπετάν Φουρτούνας; Θα τα ανακαλύψεις όλα σ' αυτό το βιβλίο που είναι γεμάτο περιπέτεια και δράση.

 Γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1968. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών στη Θεσσαλονίκη και συνεχίζει να σπουδάζει στην εκπαίδευση, δουλεύοντας με τα παιδιά καθημερινά στην τάξη και κάνοντας μεταπτυχιακό. Το 2002 ξεκίνησε να φτιάχνει ιστορίες για παιδιά. Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ).

(2013)	Το κακαραπάκι, Παρρησία
(2011)	Τρέχα, Τρεχάλα, Παρρησία
(2007)	Μια γιορτή στη γειτονιά του ήλιου, Πλανητάριο Θεσσαλονίκης
(2006)	Βρόμικη Δευτέρα, Πορτοκάλι
(2006)	Καλώς τον κύριο ΚΟΚ, Κέδρος
(2005)	Τι... τρώνε τα παιχνίδια;, Κέδρος
(2004)	Ο Πάνω και ο Κάτω, Μίλητος http://www.biblionet.gr/author/55183/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%A0%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85

Άρθρο του Σ. Τότλη στο περιοδικό DREAMTIME

Η ΕΚΔΟΣΗ: Ένα εκτενές άρθρο του Έλληνα συγγραφέα Σάκη Τοτλη, με τίτλο «The ST+E Dream Theory», με το οποίο αναλύει τη «Χωρο Χρονική και Συναισθηματική» θεωρία (ΧΧ+Σ) για τη δημιουργία και την ερμηνεία των ονείρων, δημοσιεύτηκε από το περιοδικό DREAMTIME, (τόμος 28, νούμερο. 1, Χειμώνας 2011,σελίδες 10-13, 32-34)

ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ: Το περιοδικό εκδίδεται από το AS Dreams, τη μεγαλύτερη παγκοσμίως Διεθνή Ένωση για την Μελέτη των Ονείρων (International Association for The Study of Dreams), με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Διευθυντής του περιοδικού και της ένωσης AS Dreams είναι ο Richαrd Russo, αμερικανός συγγραφέας, με βραβείο Pulitzer 2002, για τα έργο του “The Empire Falls”. Ειδική σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού σήμερα και άμεσος συνεργάτης του κυρίου Russo, είναι η κυρία Deirdre Barrette, καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Harvard. Η κυρία Barrette, επί χρόνια διευθύντρια του AS Dreams παλιότερα και παγκόσμια αυθεντία στη μελέτη των ονείρων, εκφράστηκε πολύ θετικά για τη θεωρία του Σάκη Τότλη και εισηγήθηκε στο περιοδικό να τη δημοσιεύσει.

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ: Η δημοσίευση της θεωρίας στο DREAMTIME είναι μια επιτυχία παγκοσμίου μεγέθους και αναμένεται να συζητηθεί στη συνέχεια από ειδικούς του ονείρου, γιατί προτείνει πολλές νέες και ανατρεπτικές, αλλά και πολύ λογικές ιδέες, για τη δημιουργία και την ερμηνεία των ονείρων, με βάση την αρχή διατήρησης της ενέργειας, αλλά και για το ρόλο που παίζει γενικότερα η ενέργεια στη ζωή όλων μας συνεχώς με συγκεκριμένες και πολύ σημαντικές αναλογικές εξαρτήσεις στην εγρήγορση, στον ύπνο και στο όνειρο.

Η ΘΕΩΡΙΑ: Συγκεκριμένα ο Σάκης Τότλης προτείνει ότι ένα διλημματικό συμβάν της χθεσινής του ονείρου πραγματικότητας δημιουργεί κάποιο ενεργειακό συναισθηματικό δυναμικό, το οποίο παραμένει αιωρούμενο προσωρινά μέσα μας ώσπου επανεμφανίζεται στο επόμενο όνειρο και ενεργοποιεί κάποιο αισθητήριο υλικό από τη μνήμη, που έχει παρόμοια χωροχρονική δομή με την εικόνα από το πραγματικό χθεσινό συμβάν.

Είναι η πρώτη φορά που κάποιος μελετητής του ονείρου προτείνει κάτι τόσο επαναστατικό, ότι τα όνειρα συμβαίνουν με θυμική ενέργεια που εκκρεμεί μέσα μας με συγκεκριμένο τρόπο από μόλις τη χθεσινή μέρα, η οποία ενεργοποιεί παρόμοιες χωροχρονικά εικόνες από το παρελθόν που είναι καταγραμμένες στη μνήμη μας, για να ξοδευτεί η ίδια. Δηλαδή, αν αυτό το δυναμικό είχε ενεργοποιηθεί στην πραγματικότητα, θα άφηνε υποχρεωτικά έγκυρες εγγραφές σε κάποια μνήμη. Ενώ, επειδή συμβαίνει στο όνειρο, αφήνει μόνο ακαταλαβίστικες ονειρικές αναμνήσεις σε έναν μόνο άνθρωπο που και αυτές δεν είναι κάποιο κατανοητό, πραγματικό και έγκυρο μνημονικό υλικό. Το όνειρο, δηλαδή, είναι ένας πανούργος ελιγμός της «ψυχής» που συμβαίνει μυστικά για να την απαλλάξει από κάποιο εκκρεμές και ενοχλητικό ενεργειακό θυμικό φορτίο χωρίς να αφήσει πουθενά έγκυρα ίχνη. Πραγματικά, τίποτα δε συμβαίνει χωρίς να ξοδευτεί κάποια ενέργεια και το όνειρο συμβαίνει κρυφά επίτηδες, για να ξοδευτεί χωρίς να καταγραφεί μια ενοχλητική ενέργεια, η οποία εκκρεμεί μέσα μας μετά από κάποιο διλημματικό συμβάν της πραγματικότητας της χθεσινής εγρήγορσης.

Η ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Η «ΧΧ+Σ» θεωρία του Σάκη Τότλη είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο έγκυρο ελληνικό επιστημονικό περιοδικό «ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ» (Τεύχος 81, σελίδες 27-35), του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, σε ένα αφιέρωμα σε τρία τεύχη που είχε κάνει το περιοδικό στην Ιστορία της μελέτης του ονείρου στην Ελλάδα. Η θεωρία τότε δεν είχε προκαλέσει κανένα αξιόλογο ενδιαφέρον στους Έλληνες διανοητές. 

ΠΗΓΗ:  http://vivliofiloi.blogspot.gr/2011/03/blog-post_30.html

Ιωάννα Αμπατζή: συγγράφει, εικονογραφεί και όχι μόνο...

Η Ιωάννα Αμπατζή αποφοίτησε από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Washington State University και το University of Kansas στα τμήματα Θεάτρου και Κινηματογράφου, ενώ πρόσφατα, απέκτησε και έναν δεύτερο μεταπτυχιακό τίτλο στη Δημιουργική Γραφή (Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας, Φλώρινα) με κατεύθυνση στην Παιδική Λογοτεχνία. Πέρα από τη διδακτική της εμπειρία, ασχολείται χρόνια με τη συγγραφή και την τέχνη. Έχει εργαστεί ως σκηνογράφος και ζωγράφος σκηνικών στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις εικαστικών και ζωγραφικής εδώ στην Ελλάδα. Μικρά θεατρικά της έχουν παιχτεί σε σχολεία της Θεσσαλονίκης και της Έδεσσας, ενώ έχει διακριθεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για διηγήματά της. Είναι μητέρα δύο παιδιών, ζει στην Έδεσσα και μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία τα οποία έχει εικονογραφήσει η ίδια.(http://www.biblionet.gr)

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2013)	Ιστορίες διαδικτύου, Τα πρώτα 20 διηγήματα του 2011, Artspot Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2014)	Παράθυρα, Μολύβι
(2013)	Η γάτα και ο πετεινός, Μολύβι
(2013)	Πώς απόκτησε ο βάτραχος τις βούλες του, Μολύβι [κείμενα, εικονογράφηση]
(2008)	Λάρι Μπι, Προπομπός (2003) Ιούλιος Αύγουστος, Η αναρχία του δημοσίου υπαλλήλου, Προπομπός [εικονογράφηση]

Πάρις Χατζηγιάννης:μεταξύ σύγχρονης και αρχαιοελληνικής ζωγραφικής

Ένα μικρό δείγμα της τέχνης του ζωγράφου Πάρι Χατζηγιάννη σας παρουσιάζουμε σήμερα. Τον έχουμε γνωρίσει μέσα από τις εκθέσεις ζωγραφικής των μαθητών του αλλά και από τα δικά του έργα.

Ο Πάρις Χατζηγιάννης γεννήθηκε στην Έδεσσα και τελείωσε το ΑΠΘ (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών) με άριστα. Έχει συμμετέχει σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Εργάζεται ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Έδεσσα. 

Όπως αναφέρει ο ίδιος: "Όλα τα πορτρέτα της δουλειάς μου έχουν δημιουργηθεί με την παραδοσιακή μέθοδο και τα υλικά ( καθαρό μελισσοκέρι, μαστίχα Χίου και χρώμα σε μορφή σκόνης ) της εγκαυστικής ζωγραφικής. Δεν έχει χρησιμοποιηθεί πουθενά πινέλο πάρα μόνο μια ζεστή σπάτουλα.

Σε όλα τα πορτρέτα έχει εφαρμοστεί ο αρχαιοελληνικός Κανόνας, για τον λόγο αυτό μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι μια πιστή αναπαράσταση. Αλλά αυτό είναι κάτι ασήμαντο μπροστά σε αυτή την αρχέγονη αύρα που αποπνέουν. 

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζουν είναι ότι πρόκειται για σύγχρονες εικόνες (όλα τα μοντέλα είναι υπαρκτά πρόσωπα) που έχουν αναφορές σε ένα μακρινό παρελθών και προορίζονται για ένα μακρινό μέλλον".

Η παραδοσιακή μέθοδος -όπως ο ίδιος εξηγεί- είναι:

"Εγκαυστική ζωγραφική ονομάζουμε τη ζωγραφική με ζεστό κερί στο οποίο έχει προστεθεί χρωστική ουσία. Πρόκειται για αρχαιοελληνική μέθοδο  ζωγραφικής που χάθηκε μέσα στους αιώνες. Δυστυχώς δεν σώζονται δείγματα  αρχαιοελληνικής εγκαυστικής ζωγραφικής, ωστόσο γνωρίζουμε την ύπαρξη της από αρχαία κείμενα που αναφέρουν την τεχνική καθώς και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα. Υπολείμματα της εγκαυστικής ζωγραφικής έχουν βρεθεί και σε πολλούς αρχαιοελληνικούς ναούς πράγμα που μαρτυρά ότι οι αρχαίοι έλληνες γνώριζαν ότι το μοναδικό γνωστό για την εποχή εκείνη υλικό ικανό να σταθεί επάνω στο μάρμαρο ήταν το κερί.  

Μπορούμε όμως να πάρουμε μια ιδέα για το πώς πρέπει να ήτανε η αρχαία ελληνική εγκαυστική ζωγραφική από τα 1200 νεκρικά πορτρέτα που βρέθηκαν σε ανασκαφές του 1880 στην περιοχή Φαγιούμ της Αιγύπτου περιόδου από 100 ως 300 μ.χ.

Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και με την μετακίνηση πληθυσμού στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου έλληνες καλλιτέχνες διαδίδουν την τέχνη της εγκαυστικής ζωγραφικής στον αιγυπτιακό κόσμο.

Τα νεκρικά πορτρέτα της περιόδου 100 ως 300 μ.χ. ή αλλιώς «πορτρέτα Φαγιούμ» όπως συνηθίζετε να αναφέρονται στην ιστορία της τέχνης από την ομώνυμη περιοχή της Αιγύπτου οπού ανακαλύφθηκαν, ήταν πορτρέτα που δημιουργήθηκαν όταν ο απεικονιζόμενος ήταν στην ζωή και μετά τον θάνατο του, ενσωματώνανε το πορτρέτο του στην σαρκοφάγο που θα τον συνόδευε στη μετά θάνατο ζωή.

Στα πορτρέτα που συναντάμε χρυσό φόντο, στεφάνι ή κοσμήματα ήταν πορτρέτα ευγενών ή ανθρώπων που ανήκανε σε ανώτερη κοινωνική τάξη. Τα πρόσωπα που φορούσαν μενταγιόν ήταν παιδιά που είχανε πεθάνει πριν την ενηλικίωση τους.

Σε πολλά πορτρέτα Φαγιούμ συναντάμε γράμματα πάνω στα ρούχα, στο φόντο ή και σε άλλα σημεία όπου αναγράφουν το όνομα του απεικονιζόμενου, την επαγγελματική του ιδιότητα ή το κοινωνικό του αξίωμα.

Τα πορτρέτα Φαγιούμ αποτελούν τον πρόδρομο της βυζαντινής τέχνης αφού πολύ εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε τα κοινά τους χαρακτηριστικά.

 Έχουν παραποιηθεί τα φυσικά χαρακτηριστικά των προσώπων, αφού ακολουθούσαν έναν ιδιότυπο κανόνα αναλογιών, πράγμα που συνεχίστηκε και στην βυζαντινή αγιογραφία. Η αυστηρή τήρηση αυτών των αναλογιών προερχόμενων από δογματικούς και θρησκευτικούς κανόνες είχαν στόχο το αίσθημα της αιώνιας ζωής. Τελικά μετά από αυτό ο απεικονιζόμενος μπορεί να μην έμοιαζε καθόλου με το πορτρέτο του, άλλα δεν ήταν αυτός ο στόχος έτσι και αλλιώς. Ο Αντρέ Μαρλώ γράφει ότι στο βλέμμα τους μοιάζει να καίει ένα καντήλι αιώνιας ζωής".

πηγή:http://gloryofart.com/product/minoan-representation-of-a-woman-with-contemporary-clothes/

Έδεσσα, Φωτογραφικό λεύκωμα

Σπύρος Παλούκης
επιμέλεια: Χριστόδουλος Μυλωνάς
φωτογράφιση: Σπύρος Παλούκης

Μαγικό Κουτί & Fata Morgana, 2009
 
H Έδεσσα ως ένα παλίμψηστο από μυρωδιές : η νοτισμένη βροχή που ξεπλένει τα πλακόστρωτα, τα ανθισμένα δέντρα την άνοιξη, η μυρωδιά καμένου ξύλου το χειμώνα, τα πορτοκάλια στα καλάθια στο παζάρι, το νοτισμένο χορτάρι της αυγής, οι ηλικοκαμένοι κορμοί στο δάσος, η ευωδία των λιβαδιών με τις παπαρούνες. Έδεσσα... μια μυρωδιά.
 Ο Σπύρος Παλούκης με τη φωτογραφική του μηχανή απαθανάτισε τις πιο μεστές στιγμές της πόλης : τους κατοίκους της στην καθημερινότητά τους, στη δουλειά τους, στο σπίτι τους, στη διασκέδασή τους. Τα απέραντα φυσικά τοπία της Έδεσσας και των πέριξ της, βουνά, λαγκάδια, κάμποι, ποτάμια κ.ά. Τα έθιμα της πόλης και τις παραδόσεις της. Την ιστορία της και τα αρχαία μνημεία της. Τις υπαρκτές θύμησες από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και την απελευθέρωσή της πόλης το 1918. Την τοπική παραγωγή, το γιαούρτι, τα κεράσια, το τσίπουρο, το σταφύλι κ.ά
 Στο κείμενο και τις λεζάντες ο ίδιος ο φωτογράφος και βραβευμένος συγγραφέας μόλις στα 29 του.

  
Ο Σπύρος Παλούκης γεννήθηκε το 1980 στην Έδεσσα. Σπούδασε πληροφορική στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και φωτογραφία στο εργαστήρι Stereosis, και έκανε μεταπτυχιακό στις αμερικανικές σπουδές στο Βέλγιο (University of Antwerp). Από το 2006 εργάζεται ως freelance φωτογράφος και συγγραφέας, ενώ είναι ο ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου Μαγικό Κουτί & Fata Morgana (www.themagicbox.gr). Φωτογραφίζει και εκθέτει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και στο παρελθόν έχει βραβευτεί σε διάφορους διαγωνισμούς, με σημαντικότερη την κατάληψη της δεύτερης θέσης στον διαγωνισμό της Ε.Ε. Cantaria+10 με θέμα "φιλία". Επίσης, συγκαταλέχθηκε στους δέκα καλύτερους νέους Έλληνες φωτογράφους από το Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών, κατά τη διάρκεια του Διεθνή Μήνα Φωτογραφίας 2008 (APhF:08). Το 2009 εξέδωσε το λεύκωμα "Έδεσσα", μια φωτογραφική συνομιλία με τον γενέθλιο τόπο. Το επόμενο λεύκωμά του, "Daydreaming: εκατό Έλληνες του Βελγίου ονειρεύονται την Ελλάδα" (2010), εκδόθηκε σε πέντε γλώσσες και παρουσιάστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, ενώ οι φωτογραφίες εκτέθηκαν στην 15η Biennale Νέων Μεσογείου στην Θεσσαλονίκη. Έχει γράψει τα βιβλία "Ο Καρλομάγνος και η κάμερα με τα μυστικά" (2008, υποψηφιότητα για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού "Διαβάζω"), και "Η γενιά του Μπλάκ Άουτ" (μυθιστόρημα, 2011). Τον Δεκέμβριο του 2011 έλαβε μέρος στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών που διοργάνωσε το ΕΚΕΒΙ, στο Ίδρυμα Κακογιάννη.( http://www.biblionet.gr)

		(2011) Η γενιά του Μπλακ Άουτ, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana (2009) Έδεσσα, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [κείμενα, φωτογράφιση] (2008) Ο Καρλομάγνος και η κάμερα με τα μυστικά, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [κείμενα, φωτογράφιση]

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
 (2009) Το βιβλίο του κακού, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana

 Λοιποί τίτλοι

(2012)	Wonderwood, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [φωτογράφιση]
(2010)	Daydreaming: One Hundred Greeks of Belgium Dream of Greece, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana [φωτογράφιση]

Αντί ερωτικού λόγου επιτραπέζια τραγούδια γάμου

Μια ακόμη πολύ καλή δουλειά, που αποτελεί μέρος της εργασίας της Καίτης Τζώγα Βέττα, με θέμα "Ο γάμος στην Έδεσσα και στην περιοχή της 1910-1935". Το 1ο Γυμνάσιο Έδεσσας και συγκεκριμένα η ομάδα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μαζί με την εκπαιδευτικό τους Καίτη Τζώγα Βέττα παρουσίασαν αυτήν την εργασία το 1995.
Χαρακτηριστική είναι η "εισαγωγή" που είναι ποιήματα του Μάρκου Μέσκου από το "Μαύρο δάσος" (1958-1980):
"Εύθυμο πλήθος βούιζε στο σοκάκι και τα νταούλια με ρυθμούς χαράς γέμιζαν τη νύχτα.
Τη νύφη ετοίμαζαν οι φίλες και καθώς το ρακί γύριζε από χέρι σε χέρι αραιές και που έπεφταν λευκές νιφάδες".
27 τραγούδια αποδίδονται σε ελεύθερη απόδοση στην εργασία αυτή. Τραγούδια όπως "Το τραγούδι του κουμπάρου", "Πρόσκληση σε γάμο", "Το φεγγάρι", "Άνοιξε Ελένη την πορτούλα", "Τραγούδι του γάμου", "Μάρω" κ.ά.
Η Καίτη Τζώγα Βέττα προβάλλει την τοπική παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Ερευνά τις συνήθειες των κατοίκων της περιοχής. Θα υπάρξει και μελλοντική ανάρτηση για τα όσα μας έχει παρουσιάσει η ίδια.

Ερευνήτρια της τοπικής παράδοσης, η Καίτη Τζώγα έχει καταγράψει στο συγγραφικό της έργο γευστικές παραδόσεις, φορεσιές, παραμύθια και τραγούδια γάμου, γενεαλογικά δέντρα ονομαστών οικογενειών, ενώ υπό έκδοση βρίσκεται το βιβλίο της για τα γιορτινά κιλίμια της πόλης. «Για μένα η Εδεσσα είναι οι ποιητές της, η φύση της, οι ανθισμένες κερασιές, η δροσιά, ο ήχος του νερού, τα ποτάμια και οι εξοχές, ο Λόγγος, τα τεράστια πλατάνια και οι καταρράκτες της. Είναι η λειτουργία της κοινωνίας της, που μας αυτοπροσδιόρισε, είναι ό,τι μας παραδίδεται από γενιά σε γενιά, προφορικά. Είναι μνήμη», σημειώνει. (http://www.inout.gr/showthread.php?t=97931)

ΚΑΛΟΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΤΟΣ

Ένα μυθιστόρημα του 17ου αιώνα και το πρότυπό του. Συγκριτική μελέτη. Εκδόσεις Π.Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη, 1989.

Ο Καλόανδρος, γιός του αυτοκράτορα της Κων/πολης Πολιάρτη, εγκαταλείπει την πατρική αυλή για να δοκιμάσει τις ιπποτικές του ικανότητες με το όνομα "Ιππότης του Έρωτα".Το έργο αυτό βρήκε μεγάλη απήχηση στο κοινό του 17ου αιώνα. "Ο  Calloandro", σύμφωνα με τον Γιώργο Δανέζη, "μπορεί να μην είναι το αριστούργημα της εποχής, σίγουρα όμως είναι ο καλύτερος καθρέφτης της".

Το ενδιαφέρον αυτό βιβλίο αποτελείται από πέντε κεφάλαια: στο κεφάλαιο Α (Το ιταλικό πρότυπο) παρουσιάζεται ο Giovanni Ambrosio Marini και το μυθιστόρημα του Calloandro. H ελληνική διασκευή πρέπει να τοποθετηθεί μετά το 1653. Στο κεφάλαιο Β (Το ελληνικό κείμενο) εξετάζεται το χφ.218 της Βιβλιοθήκης της Βουλής. Στο κεφάλαιο Γ (Ο κόσμος του μυθιστορήματος) εξετάζεται το έργο σε σχέση με την εποχή του και με την πεζογραφία του μπαρόκ. Στο κεφάλαιο Δ (Η διασκευαστική διαδικασία) μελετάται ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο διασκευαστής και ο βαθμός της επιρροής του από τη γλώσσα του προτύπου. Και στο κεφάλαιο Ε (Η προέλευση της διασκευής) με βάση την απομόνωση των διαλεκτικών στοιχείων, υποστηρίζεται η άποψη ότι το έργο πρέπει να προσγραφεί στην ελληνική παραγωγή της Επτανήσου, ένα χώρο, που, μετά τις ανακαλύψεις των τελευταίων χρόνων (Ευγένα, Ιστορία του Αθέσθη), φαίνεται να επιφυλάσσει ακόμη εκπλήξεις στο μελετητή.

Όπως ενημερωθήκαμε από το http://www.biblionet.gr  κείμενο του Γ.Δανέζη μπορείτε να βρείτε και: 
Γερμανοελληνικά ιδεολογήματα [Ιάκωβος Φίλιππος Φαλλμεράυερ, Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων], Περιοδικό "Νέα Εστία", τχ. 1836, Σεπτέμβριος 2010

Τα βαφικά φυτά και η παράδοση

"Σκοπός της εργασίας αυτής δεν είναι η βοτανική έρευνα, αλλά η γνωριμία μας με τη φύση και συγκεκριμένα ο εντοπισμός και η καταγραφή βαφικών τοπικών φυτών, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην Έδεσσα και τη γύρω περιοχή".

Για την καταγραφή Καίτη Τζώγα (έκδοση με την χορηγία του Συλλόγου γονέων & κηδεμόνων 10υ Γυμνασίου Έδεσσας 1998-1999 και της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης), Έδεσσα, Σεπτέμβρης 1999. Για την εργασία αυτή συνεργάστηκαν καθηγητές και μαθητές.