Ο ήχος της Έδεσσας: αφιέρωμα στον Νύση (μέρος β΄)

του Θοδωρή Σαρηγκιόλη

Η δεκαετής μαθητεία του, δίπλα στους παλαιότερους Εδεσσαίους μουσικούς, θα τον βοηθήσει να αποκτήσει μια πλούσια εμπειρία, γνωρίζοντας την τοπική μουσική παράδοση από τους αυθεντικούς φορείς της και στη συνέχεια να συμβάλλει κι αυτός στη διατήρηση και τη διάδοση της στους νεώτερους. Οφείλουμε να αναφέρουμε όσα ονόματα παλιότερων μουσικών συγκρατήσαμε από μίαν αφήγηση του: Χρήστος και Πέτρος Ρόπκας και ο πατέρας τους Γιάννης, Τάσης Ακρέπης, Μπαρμπόνης και υιός, Τράιος Μπιλιουκτσής, Τάσης Μπουλγούρης, Μιχάλης Μπουλγούρης, Μποζίνης Κωτσάκης και υιός, Μαλιάκης, Κύρος Μπεκιάρης, Τάσης Κουβάτσης κ.α. Φυσικά και οι νεώτεροι συνεργάτες του τα τελευταία χρόνια: Άγγελος Κίνας, Μπέμπης, Αλέκος Κώτσου, Νικόλας Τάντσης.

Μια παράλληλη μουσική πορεία του Νύση ήταν η συμμετοχή του σε ορχήστρες, που συνόδευαν περιοδεύοντες θιάσους, τα γνωστά θεατρικά μπουλούκια. Από το 1952 και επί 16 χρόνια, παίζει τα καλοκαίρια γυρνώντας σ΄ όλη την Ελλάδα.

Τους χειμώνες επιστρέφει στην Έδεσσα και παίζει σε κέντρα διασκέδασης και όπου αλλού του ζητηθεί, σ΄ όλη την Κεντροδυτική Μακεδονία.

Τη δύσκολη αυτή ζωή του μουσικού κάνει ακόμα δυσκολότερη η ζοφερή μετεμφυλιακή κατάσταση της Ελλάδας με το καταπιεστικό κρατικό μηχανισμό της. Η άτυπη απαγόρευση της δημόσιας εκτέλεσης της τοπικής μουσικής, όποτε παραβιάζονταν είχε δυσάρεστες συνέπειες για τους μουσικούς. Προειδοποιήσεις, συστάσεις, απειλές εναλλάσσονταν στην προσπάθεια να καταπνιγεί η ζωντανή τοπική μουσική, ως φορέας αλλότριων ιδεών και επιδιώξεων. Ο τιμώμενος σήμερα μουσικός είχε νιώσει στο πετσί του αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία.

Παρά τις αντιξοότητες όμως, ο Νύσης συνέχισε να κρατά με την τέχνη του ψηλά την περηφάνια του απλού λαϊκού ανθρώπου και την συμφιλιωτική του διάθεση να την περνά σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους της περιοχής. Το κύρος και η αποδοχή του ήταν καθολική κι έξω από τα στενά όρια της πόλης μας. Ο ίδιος λέει πως, είναι περήφανος για η συμβολή του στη διατήρηση και την συνέχεια της παράδοσης αυτού του τόπου, αλλά και για την αποδοχή της απ΄ όλες τις κοινωνικές και καταγωγικές ομάδες. Χαίρεται που τα νέα παιδιά σήμερα χορεύουν τους τοπικούς χορούς.
(συνεχίζεται)
δείτε: https://www.youtube.com/watch?v=Su4tAQ0GB_c