Δὲν εἶμαι ὁ Θωμᾶς ποὺ λέτε ὅτι ξέρετε
δὲν εἶμαι ὁ ποιητὴς ποὺ λέτε ὅτι θαυμάζετε
δὲν εἶμαι καταπληκτικὸς δὲν εἶμαι ἀνεπανάληπτος
οὔτε θηρίο τῆς ἐρήμου οὔτε σκύλος ποὺ δαγκώνει…
Μέσα μου ἕνα ἄνθος ἀπολέμητης μοναξιᾶς
καὶ τὰ πικρὰ φύλλα τῆς καρδιᾶς γεμάτα
δροσερὲς πηγὲς λυγμῶν.
Σώζομαι ἂν σώζομαι τελικὰ χάρη σὲ κάποιες τέχνες
ταπεινὲς ποὺ ξέρω: τοῦ τσιγάρου τοῦ ξενυχτιοῦ
τῆς νοσταλγίας καὶ τῆς ἀθανασίας τόσων
ὡραίων πραγμάτων ποὺ περνᾶνε ἀπαρατήρητα…
Ψάχνω γιὰ νέες ἀγάπες πυρετωδῶς κι ὅταν δὲν
τὶς βρίσκω τὶς φαντάζομαι ὥσπου νὰ τὶς βρῶ…
Γράφω ποῦ καὶ ποῦ ποιήματα ἀπ’ τὰ πολλὰ
ποὺ ὀνειρεύομαι καὶ βάζω μέσα σ’ αὐτὰ δικά μου
καὶ δικά σας γιὰ τὰ ὁποία ἐσεῖς καὶ ντρέπεστε
καὶ ὑποφέρετε φοβάστε καὶ σιγὰ σιγὰ πεθαίνετε…
δὲν εἶμαι ὁ ποιητὴς ποὺ λέτε ὅτι θαυμάζετε
δὲν εἶμαι καταπληκτικὸς δὲν εἶμαι ἀνεπανάληπτος
οὔτε θηρίο τῆς ἐρήμου οὔτε σκύλος ποὺ δαγκώνει…
Μέσα μου ἕνα ἄνθος ἀπολέμητης μοναξιᾶς
καὶ τὰ πικρὰ φύλλα τῆς καρδιᾶς γεμάτα
δροσερὲς πηγὲς λυγμῶν.
Σώζομαι ἂν σώζομαι τελικὰ χάρη σὲ κάποιες τέχνες
ταπεινὲς ποὺ ξέρω: τοῦ τσιγάρου τοῦ ξενυχτιοῦ
τῆς νοσταλγίας καὶ τῆς ἀθανασίας τόσων
ὡραίων πραγμάτων ποὺ περνᾶνε ἀπαρατήρητα…
Ψάχνω γιὰ νέες ἀγάπες πυρετωδῶς κι ὅταν δὲν
τὶς βρίσκω τὶς φαντάζομαι ὥσπου νὰ τὶς βρῶ…
Γράφω ποῦ καὶ ποῦ ποιήματα ἀπ’ τὰ πολλὰ
ποὺ ὀνειρεύομαι καὶ βάζω μέσα σ’ αὐτὰ δικά μου
καὶ δικά σας γιὰ τὰ ὁποία ἐσεῖς καὶ ντρέπεστε
καὶ ὑποφέρετε φοβάστε καὶ σιγὰ σιγὰ πεθαίνετε…
*Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ “Η λέξη”, τεῦχος 176, Ἰούλιος-Αὔγουστος 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου