Poems are made by fools like me
but only God can make a tree
(Joyce Kilmer, 1886-1918)
Αυτό το δέντρο δεν έχει τίποτα να κρύψει πια
Γυμνά κλωνιά νεκρά άκαμπτα μέλη απομεινάρια
Από αετοφωλιές κούφιο κορμί παλιό ενδιαίτημα
Αγριμιών ρίζες κυρτές ξασπρισμένες από ενέδρες
Ερπετών και το ανήλεο σφυροκόπημα της μπόρας
Αυτό το δέντρο στην ανάσα του γκρεμού απο-
γειώνεται μπαίνει στην τροχιά των ονείρων
Εξουσιάζοντας την περιοχή όπου φέγγουν τα δάχτυλα
Σου στο σκοτάδι καθώς χτυπάνε τα πλήκτρα της
Νύχτας κι είναι τρελλό πέταγμα πουλιών αυτή η
Λαχτάρα - καθώς κυματίζει μέσα μου ξυπνώντας
Ξεχασμένους παιάνες ανακαλώντας μνήμες από
Χαμένες μάχες - να μη σε χάσω.
*Από τη συλλογή «Τα λαβωμένα», 1996, (ενότητα «Τα λαβωμένα 2»), Εκδόσεις Έρασμος, Απρίλιος 1996.
Το ποίημα αυτό συνομιλεί με αυτό που ακολουθεί η μετάφραση του οποίου ανήκει στον Τάσο Πορφύρη:
Joyce Kilmer, Δέντρα
Νομίζω δεν θα νιώσω ποτέ
Ένα ποίημα όπως ένα δέντρο.
Ένα δέντρο που το πεινασμένο στόμα του
Βυζαίνει τον ανθισμένο κόρφο της γης
Ένα δέντρο που ατενίζει τον Θεό όλη μέρα
Κι υψώνει τα φυλλωμένα χέρια του σε προσευχή.
Ένα δέντρο που το θέρος φορά στραβά
Μια φωλιά τσιχλογέρακα στα μαλλιά του.
Με ξαπλωμένο το στήθος στο χιόνι
Και τη βροχή τη σιγανή αργά να το λιώνει.
Ο Θεός μονάχα μπορεί να φτιάξει δέντρα
Ποιήματα φτιάχνουν οι τρελοί σαν εμένα.
*Από το βιβλίο «Τάσος Πορφύρης - Στέφανος Ροζάνης Μεταφράζοντας», Εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Μάρτιος 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου