ΘΕΣΗ
Στην άσφαλτο κυλάει το μεσημέρι λαβωμένο.
Όλα σπασμένα.
Σπασμένα γόνατα
λαιμοί
χέρια σπασμένα
σπασμένα συνθήματα
σπασμένες φωνές
σπασμένο τραγούδι
σπασμένο.
Όμως εμείς το περιμένουμε να ΄ρθεί μέσ’ από σημαίες κ΄ αίματα
τ’ αλάβωτο μεσημέρι
μες στο σπασμένο καιρό
που λογαριάζεται κιόλας με το μέλλον.
*
ΒΑΣΙΛΕΥΕΙΣ ΕΣΥ
Σε χαμηλωμένο φως που δεν ξέρει την περηφάνια
βασιλεύεις εσύ που την ξέρεις.
Σε απαλή εγκατάλειψη τραμπαλίζεται το χαμόγελό σου
φρέσκο φύλλο που παίζει με μικρό βοριά.
Κι ως σηκώνεις τα χέρια σου και φωνάζεις ζήτω στην ομορφιά
λάμπουν σαν μέσα από δροσιά οι μασχάλες σου
αγροτικά λουλούδια στην πρώτη τους ηλικία.
*Από τη συλλογή “Σπασμένος καιρός” (1957) που περιλαμβάνεται ως ενότητα στη συλλογή “Στάσεις στο μέλλον” στο βιβλίο “Θωμάς Γκόρπας - Τα ποιήματα 1957-1983”, Εκδόσεις Κέδρος, Ιανουάριος 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου