Σκέψης εποχή
Σε κάτοπτρο θολό
αβέβαια διακρίνω,
διαφυγή και γυρισμό
το κατευόδιο εκείνο,
που τίποτα δεν προσδοκά
το κάθε τι προσμένει
να νοσταλγεί απεύχεται,
με μνήμες ανασαίνει.
Θέες περίσσιες μας πλανούν,
τα όμματα τυφλώνουν,
τα δόγματα περιγελούν
τη σιγουριά λαβώνουν.
Επάργεμος εγώ πλωρίτης, αδοβάτης,
ανιχνευτής δεινός, μηδαμινός,
εύορκος κι ορκοπάτης.
------------
Εκδοχή
Σύννεφα, οιωνούς εγείρουν,
όταν ο ήλιος αποκαρώνει
και η ευδία ιδιάζοντας,
μιάν άλλη αισθητκή προβάλλει.
Μαντήλι στο κενό φουσκώνει λιγερά το βλέμμα,
που, απλανώς, κοιτούσες.
Λεωνίδας Καζάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου