ασύνειδα επιμένεις στη στερεότητα
των ουράνιων σχημάτων επιμένεις
να δρασκελήσεις αμνήμονες
στιγμές και φριχτές συνειδήσεις
και κρυμμένη στο μισόφωτο
σαν πόρνη η λύτρωση
ανησυχεί μην ανιχνεύσεις
το ανθρώπινό της πρόσωπο
που χαμηλόφωνα με λόγχες
σκεπάρνια και λόγιες κορώνες
υμνεί το προφανές
εκείνο που κατακλύζει ένα ποίημα
εκείνο που διαμελίζει το θυμικό
*Από τη συλλογή «Λευκοί νάνοι», εκδόσεις Βακχικόν, 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου