Για τον Χάρη Μελιτά

Δήμος Χλωπτσιούδης 

Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις βραβεύσεις όπως αυτή του Χάρη Μελιτά από την Ακαδημία Αθηνών (''Βραβείο Αθηνάς Κοντού'', Τάξη Των Γραμμάτων Και Των Καλών Τεχνών). Έχω αρκετές φορές γράψει για την ποίηση του κ. Μελιτά κι έχω διαβάσει τόσα βιβλία του, ώστε τον αισθάνομαι σαν φίλος μου "από τα παλιά" (κι ας μην τον συνάντησα ποτέ). Ο Χάρης Μελιτάς υπηρετεί με "πείσμα" και συνέπεια τον ποιητικό λόγο. Εκτός από τη μεγάλη ποιητική φόρμα, διακρίθηκε από την επαναδιαπραγμάτευση της ιαπωνικής φόρμας, εγκαταλείποντας τον φυσιολατρικό παραδοσιακό

Η ασθένεια, η πίστη, η πράξη. Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Σταύρος Ζουμπουλάκης, Έντεκα συναντήσεις. Συζητώντας με τον Στρατή Μπουρνάζο, Πόλις 2020

Οι περισσότερες αναλύσεις για τον κορωνοϊό και την αντιμετώπισή του, ιδίως όσων δεν τον ζήσαμε, χάνουν από το βλέμμα το βίωμα της ασθένειας. Η έλλειψη αυτή αφυδατώνει τη σκέψη. Και δεν αναιρεί την έλλειψη ότι ένας ορισμένος βιωματικός λόγος γίνεται, συχνά, λόγος μελίρρυτος και ναρκισσιστικός, αδιάφορος για την πολιτική σκέψη.

Να το πω και διαφορετικά: Αν με ρώταγαν γιατί να διαβάσουμε σήμερα τον Σταύρο Ζουμπουλάκη, το πρώτο

ΣΤΕΛΛΑ-ΛΟΥΙΖΑ ΚΑΤΣΑΜΠΗ

Η Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή γεννήθηκε το 1995 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει, από πατέρα Κύπριο και μητέρα Ελληνίδα. Σπούδασε στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Ο Νέστορας Πουλάκος και ο Στράτος Προύσαλης των Εκδόσεων Βακχικόν

Η συνέντευξη με τους συνιδιοκτήτες των εκδόσεων Vakxikon.gr Media & Publishing Group, Νέστορα Πουλάκο και Στράτο Προύσαλη, ήταν προγραμματισμένη να γίνει εδώ και πολύ καιρό, καθυστέρησε, όμως, εξαιτίας της καραντίνας για την Covid-19. Πρόσφατα, μας υποδέχτηκαν στο νέο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Βακχικόν, στην Σόλωνος 110, στην Αθήνα. Γνωρίσαμε δυο νέους ανθρώπους με όραμα για το βιβλίο, την εκδοτική πορεία και όπως μας είπαν, τον Στράτο Προύσαλη δεν κατάφεραν να τον γοητέψουν οι σπουδές Φαρμακευτικής στην Ιταλία, στράφηκε προς την τέχνη της φωτογραφίας και

Μαγικός ρεαλισμός στην Αμερική (του Χρήστου Τσιάμη)

Ο μαγικός ρεαλισμός στη λογοτεχνία μάς έγινε γνωστός από τους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής στα τέλη του περασμένου αιώνα, και ειδικά από τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Επίσης ξέρουμε ότι, από λογοτεχνικής σκοπιάς, ο μαγικός ρεαλισμός έκοβε βόλτες επί χρόνια, μια στα βόρεια, μια στα νότια, στην Αμερικανική ήπειρο, αφού από το έργο του Αμερικανού Γουίλλιαμ Φώκνερ είχε ταξιδέψει στο έργο του Κολομβιανού Μάρκες και από εκεί πίσω στο έργο της μαύρης Αμερικανής συγγραφέως Τόνι Μόρισον. Το σημαντικό εδώ είναι ότι ο μαγικός

Τα τραπουλόχαρτα – της Λίλιας Τσούβα

Το Δουβλίνο κοιμόταν ανέμελα καθώς ο ποταμός Λίφεϊ το χώριζε στη μέση.

Ο Κούλαν στον ύπνο του έβλεπε μαγικά πουλιά. Είχε χρυσά νήματα για μαλλιά. Ήταν κύκνος ή χέλι. Είδε εκείνον τον άνδρα με το καπέλο σ’ ένα ξέφωτο στο δάσος. Τού φάνηκε πως χόρευε. Αλλά ο χώρος ήταν γεμάτος τραπουλόχαρτα, βαλέδες, ντάμες, σπαθιά, κούπες κι εκείνος αιωρούνταν στην προσπάθειά του να τα πιάσει. Ύστερα ο Πάπας τού έγνεφε, Ερινύες ούρλιαζαν, σαν ταινία οι εφιαλτικοί

ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΚΗ ΜΟΝΕΣ, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ

Η Μαρία Στασινοπούλου για την Άλκη Ζέη 

Τη ζωή για να τη νιώθεις πρέπει να μπορείς και να την αφηγηθείς. Δεν πρέπει απλώς να κοιτάς ό,τι συμβαίνει, αλλά και να το βλέπεις. 

 «Σταματά το ταξί έξω από τον Ιανό και με δυσκολία βολεύεται στο πίσω κάθισμα. Τι είχαν απόψε στον Ιανό, ρωτά ο ενήμερος ταξιτζής. Μια εκδήλωση για τον Τίτο Πατρίκιο, απαντά η πελάτισσα. Την κόβει από το καθρεφτάκι, και συνεχίζει. Και σεις συγγραφέας είσαστε; Ναι. Πώς σας λένε; Άλκη Ζέη. Κόντεψε να του φύγει το τιμόνι από τα χέρια. Πλάκα μου κάνεις; Όχι, τον διαβεβαιώνει. Σας διαβάζω

Δυστοπική σιωπή (της Δήμητρας Ρουμπούλα)

«Η ζωή μπορεί να γίνει τόσο ενδιαφέρουσα που μας κάνει να ξεχνάμε το φόβο». Είναι όμως έτσι, όπως τιτλοφορεί ένα κεφάλαιο του τελευταίου βιβλίου του ο Ντον ΝτεΛίλλο; Εδώ και μισό σχεδόν αιώνα, από το πρώτο του μυθιστόρημα, «Americana» (1971), αυτός ο πιο επιδραστικός συγγραφέας του καιρού μας εκφράζει το πνεύμα και τις ανησυχίες της εποχής μας. Απεγνωσμένη αναζήτηση νοήματος στον ορίζοντα της πυρηνικής και βιοχημικής καταστροφής, τρομοκρατία, οικονομική κατάρρευση, υποκουλτούρα, οικολογικές απειλές, τεχνολογία και διασυνδεδεμένος κόσμος … Βαδίζοντας στο 84ο

Σπύρος Αραβανής, «Ο φιλοθεάμων», εκδ. Κουκούτσι, 2020

Ο ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΟΣ

Όλη τη νύχτα γύρευε τη θαλπωρή μιας ιδέας
που κοιμάται ανάλαφρη
σαν τον ίσκιο ξενοιασμένου αναχωρητή
όταν δίχως χρέη παλαιών ναυαγίων
κόβει τη διχαλωτή γλώσσα των οδών.
Τα κρόταλα του χρόνου ηχούσαν δαιμονικά

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Νίκος Καρούζος

Τριάντα χρόνια από την αναχώρηση του Νίκου Καρούζου για τους λειμώνες τ᾽ουρανού. Αυτό το αφιέρωμα ας είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε έναν μέγιστο ποιητή. Ένα εκ βαθέων ευχαριστώ στις φίλες και στους φίλους που συνέδραμαν με κείμενα, φωτογραφίες, ηχητικό υλικό. Ναι, «η ζωή δεν έχει πώμα». Ναι, «η ποίηση είναι οξυγόνο αντιδιαστολής». 

Ο Νίκος Καρούζος (1926-1990) γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στρατευμένος στο ΕΑΜ, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της

Ο θάνατος σαν λογοτεχνικό παιχνίδι (του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου)

Ο θάνατος στη λογοτεχνία δεν αποτελεί ποτέ πραγματικό γεγονός. Ακόμα κι όταν εκδηλώνει μια βιωμένη αγωνία έναντι του επερχόμενου τέλους, ο λογοτεχνικός θάνατος παραμένει πάντοτε μια μεταφορά: ένα ενέργημα της γλώσσας, μια μετάβαση από την πραγματικότητα σε ένα γλωσσικό σύστημα όπου άλλα γράφονται και άλλα εννοούνται. Προκύπτει άραγε διαφορετικό ζήτημα όταν ο θάνατος καλείται να εκφράσει είτε μιαν υπαρξιακή περιδίνηση είτε τον θρήνο για τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου; Στην τελευταία περίπτωση έχουμε να κάνουμε με το πένθος για μιαν άφατη

ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗΣ

Kosta Gouliamos 

 Επειδή πολλές φορές αγνοούμε πως τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι διαχρονικού χαρακτήρα, σκέφθηκα να παραθέσω το σημαντικό άρθρο (Α’) του Δημήτρη Γληνού που δημοσιεύτηκε σε τέσσερις συνέχειες στον «Νέο Δρόμο» (το περιοδικό του Εκπαιδευτικού Ομίλου) από τον Δεκέμβριο του 1928 έως τον Φεβρουάριο του 1929. Στο κείμενο διατηρείται η ορθογραφία του Γληνού (εκτός από τον τονισμό). Νομίζω βοηθά όσους σκέφτονται ελεύθερα και αναστοχάζονται κριτικά για το παρόν και το μελλλον του εκπαιδευτικού συστήματος. 

 ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΡΑΜΑΤΩΣΥΝΗΣ (Α’)

Στοιχείο επίμονο κι ασυνεχές / Ο Ορφέας Απέργης σε μια προσωπική περιδιάβαση στην νεοελληνική ποίηση

Το "Με τα λόγια (γίνεται)" και η Ελληνοαμερικανική Ένωση συνεχίζουν τον εορτασμό των 10 χρόνων τού "Με τα λόγια (γίνεται)", με μια διαδικτυακή εκδήλωση που συνδυάζει αυτή την επέτειο με έναν κάπως «λοξό», δια της ποιήσεως, εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Στην 1η από 3 φετινές εκδηλώσεις που ξεδιπλώνουν μια πολύ προσωπική περιδιάβαση στην νεοελληνική ποίηση από τον 19ο ως τον 21ο αιώνα, ο ποιητής και κριτικός Ορφέας Απέργης επιλέγει, διαβάζει και σχολιάζει ποιήματα που ανήκουν στον προσωπικό του «κανόνα»: από τις/ους «μείζονες» δημιουργούς,

Ιγνάτης Χουβαρδάς, "Μια εκδρομή με τον Κάρολο Τσίζεκ"

Φλεβάρης, ημέρα Κυριακή. Είχε ήλιο, ο ουρανός γαλανός, χωρίς σύννεφα, μια πρώιμη λάμψη της Άνοιξης. Τηλέφωνο στον Κάρολο Τσίζεκ, στο σπίτι που διατηρούσε στην Περαία, στο παραθαλάσσιο χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη. Η χαρακτηριστική κυματιστή φωνή του. Χάρηκε που με άκουσε και κανονίσαμε ραντεβού για τις τρεις η ώρα το μεσημέρι. Θα του ξανατηλεφωνούσα από την Περαία και θα με κατατόπιζε σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόταν το σπίτι του. Ξεκίνησα με το αυτοκίνητο και σε μισή ώρα περίπου βρισκόμουν στην πλατεία της Περαίας. Αρκετή κίνηση από αυτοκίνητα. Ο

Παντελής Μπουκάλας: «Χρειάζεται να μάθουμε από την αρχή την Επανάσταση»

Ο Παντελής Μπουκάλας αποτελεί οπωσδήποτε σημείο αναφοράς για όσους δημόσια γράφουν, για όσους διαβάζουν εφημερίδες, ποίηση ή μελετούν τη λαϊκή παράδοση. Ξέρει τη γλώσσα και την αγαπά, και τα γραφτά του είναι πριν από ό,τι άλλο, παραδείγματα καλής χρήσης του γραπτού λόγου. Και στον προφορικό λόγο, βέβαια, δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Απολαυστικός συνομιλητής κάθε φορά που τον συναντάμε. Σε αυτό το τελευταίο, για το 2020, τεύχος της Εποχής των Βιβλίων επιλέξαμε να μιλήσουμε μαζί του εφ’ όλης της ύλης, που λένε: Δημοτικό τραγούδι, ιστορία, πολιτισμός, πολιτική,