(στον Άκη Γ.)
Έσυρε το πινέλο της η νύχτα
κι εξαφανίστηκαν απέναντι τα σπίτια
μες στην πομπώδη ακινησία της, μόνο τ’ αστέρια ζωηρά
φωτίζανε τις ανθισμένες κερασιές
νύφες απόκοσμες να περιμένουν, μάταια, στο σκοτάδι.
Γύρισε λίγο τρομαγμένος στο κρεβάτι του
και ξημερώματα νωρίς
οι εκκωφαντικές στριγκλιές των γουρουνιών
τράβηξαν βίαια το φελλό απ’ την μποτίλια του ύπνου
λίγο πριν χαρακώσει η κάμα τον λαιμό
και κοκκινίσει πάλι το ποτάμι.
Το σπίτι ευρύχωρο και άδειο
να τρίζουνε οι σκάλες τα πατώματα
και να βαθμολογούν κάθε στιγμή τα βήματά του
δύσκολο να το χειριστεί με το νωπό του ιδρυματικό μυαλό
τον άγριο βλαστό της επιτήρησης
αδυνατούσε ακόμα να τον ξεριζώσει.
Ένας μικρούλης μαθητής του γυμνασίου
μοναχικός ενοικιαστής
και το σχολείο μια ευθεία από κει
μόλις περνούσες το σφαγείο.
Τον νοικοκύρη του αντάμωνε, συνήθως, μεσημέρια
η αύρα του διείσδυε και από τις χαραμάδες
το σινεμά στο ρημαγμένο τολ
οι αφηγήσεις του για την Αμερική
τους Ισπανούς αναρχικούς εργάτες
–που τον κατέστησαν εκτός από μηχανικό της προβολής
«και τέλειο επίσης χειριστή μιας διεθνιστικής ιδεολογίας»*–
με τον καιρό τον γλείφανε σαν φλόγες
μια μαθητεία υπόγεια στην αρχή
που αναδύθηκε γοργά
κι άρχισε η αναρρίχηση στα βράχια της δημιουργίας.
Κάποια στιγμή του μίλησε για την «Αγροτική ιδέα»
σαν έτοιμος από καιρό, προσχώρησε αμέσως
να δει βιαζότανε και τ’ αρχικά του Δ.Β., τυπωμένα.
Δεν άργησε η ολική καταστροφή.
Αποβληθείς απ’ όλα τα σχολεία.
Το τελευταίο βράδυ
έσυρε πάλι το πινέλο της η νύχτα
εξαφανίζοντας απέναντι τα σπίτια
συμμάζεψε τον μπόγο του
κλείδωσε τις τρελές του ιστορίες στο μυαλό
–«λούντι»** τις λέγαν στο χωριό του–
για ν’ αποχαιρετίσει και την πόλη το πρωί
ίσως με κάτι πιο προσωπικό
ενώ σαν ήλιος στον ορίζοντα που ανέβαινε σιγά-σιγά
κάπου αχνοφαινόταν μακριά το νέο του όνομα
Μενέλαος Λουντ…
[ *Οι στίχοι αυτοί προέρχονται από το ποίημα «Ο χειριστής της μηχανής», που περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου με τίτλο Chiaroscuro
(Κίχλη, 2018). Αναφέρονται στον άνθρωπο που δημιούργησε τον πρώτο
κινηματογράφο στην Έδεσσα αρχές της δεκαετίας του ’20, σημαίνον στέλεχος
του Κ.Κ.Ε. και σπιτονοικοκύρη του νεαρού ενοικιαστή του ποιήματος.
** «Lud» στα σλαβομακεδονικά σημαίνει τρελός. ]
Ο Βασίλης Παπάς γεννήθηκε το 1954 στην Έδεσσα, όπου και ζει. Σπούδασε ιταλική φιλολογία στη Φλωρεντία. Πρωτοδημοσίευσε στο περιοδικό Το Δέντρο και η πρώτη του ποιητική συλλογή –με τίτλο Παράγραφος 1,2– εκδόθηκε το 1987 (Εκδόσεις Εξάντας, και Εκδόσεις Τα τραμάκια, β’ έκδοση το 1995). Ποιήματα, κείμενα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, βουλγαρικά και σλαβομακεδονικά. Πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Chiaroscuro (Εκδόσεις Κίχλη, 2018).
https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/21037-panta-idio-ainigma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου