Κάθε βράδυ
Πάντα μετά τις 12
Στέλνω στην αγχόνη τρία ποιήματα γυμνά
Ακούω τους λυγμούς
Οσμίζομαι την ταραχή
Σέρνω το βλέμμα πάνω τους
Τα φθονώ
Που με παίδεψαν
Που με άρμεξαν
Που με πρόδωσαν
Τα κοιτώ αδιάφορα
Μετά στήνω κενοτάφιο
Μπαίνω μαζί τους κι εγώ
Έτσι κι αλλιώς
Στο αίμα τους ξαναβαφτίζομαι
κάθε βράδυ
Και πάντα μετά τις 12
τα ακούω που με φωνάζουν
Μήδεια.
*Από τη συλλογή “Πυρ Εσώτερον”, εκδ. Κύμα, 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου