Ήταν μικρό ήταν παλιό το φτωχικό μας
πάνω στο πράσινο βουνό όλο το βιός μας
μιας μυγδαλιάς λευκά τα άνθη στην αυλή του
καλούν την άνοιξη να ρθει μες την ψυχή του
Κληματαριάς ξερά τσαμπιά λησμονημένα
αναπολούν χρόνια παλιά ευτυχισμένα
και της γιαγιάς τα παραμύθια στο πεζούλι
γίναν τις θύμησης πουλιά ζωής μεδούλι
Σπίτι μου εσύ μες της σιωπής την άκρη καρτερείς
μιας καλημέρας τη χαρά ποθείς να ξαναβρείς
το περιβόλι των καρπών σου να ανθίσει
στης ερημιάς σου το σκαλί βασιλικός πλατύφυλλος στο μπότζο να μυρίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου