Γρηγόρης Χαλιακόπουλος «Μνήμες Ξωτικών», εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, 2023
Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος είχε να μας καταθέσει ποιητική συλλογή από το 1996. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν καθόλου «ήσυχος» στα εκδοτικά πράγματα και στις «καταθέσεις» του στη λογοτεχνία (και όχι μόνο): μυθιστορήματα, θεατρικά, βιβλία για παιδιά, αρθρογραφία, ντοκιμαντέρ, ραδιοφωνικές εκπομπές κ.ά.
Η ποιητική του συλλογή με τίτλο «Μνήμες Ξωτικών» αποτελείται από 55 ποιήματα, τα οποία σχεδόν σου επιτρέπουν να θρυμματίσεις τον σκληρό πυρήνα τους, να επικοινωνήσεις με το υπόγειο υλικό των σκέψεων, των αναμνήσεων και των εικόνων τους.
Μοτίβα της ποίησής του: η αγάπη, ο θάνατος, ο έρωτας, το αιώνιο και το εφήμερο, ο χρόνος, τα πρόσωπα, προδιαθέτουν τον αναγνώστη για ένα ταξίδι στην άγνωστη και, ίσως ακόμη, ανεξερεύνητη ενδοχώρα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μπορεί να μεταγγίζει ως τίτλος ένα αίσθημα νοσταλγίας, αφήνει ωστόσο και μια αίσθηση διάρκειας, ίσως γιατί η ποίηση του βρίσκεται στην καλή και πιο γλυκιά της ώρα, στην ωριμότερη φάση της, ίσως γιατί τα ποιήματά του εκπέμπουν κάτι από την αιωνιότητα των προσώπων και των καταστάσεων που εξυμνούνται σ’ αυτά: δεν χρειάζεται να τα κατανοήσεις πλήρως, αρκεί ν’ ακούσεις τους ήχους, να μυρίσεις το άρωμά, ν’ απολαύσεις τις εικόνες, να συμπορευτείς με τους στοχασμούς τους.
Η γλώσσα μεστή νοημάτων, οι εικόνες δονούνται στη ζωντάνια των περιγραφών, ο ρυθμός εναλλάσσεται από στίχο σε στίχο και οι συναισθηματικές μεταβολές καταγράφονται με ένταση και συνειδησιακή ευθύτητα.
Σε όλο το «ταξίδι» ο ποιητής Γρηγόρης Χαλιακόπουλος προσπαθεί να κρατηθεί γερά στη μνήμη και να προφυλάξει όσα πράγματα έχουν αξία γι’ αυτόν, αναμετράται με τα βιώματά του, για να εκφράσει και να εκφραστεί.
Στο σύνολό της η νέα ποιητική συλλογή του διερευνά θέματα όπως το εφήμερο της ζωής, τον ρόλο της μνήμης, την «πατρίδα των αναμνήσεων», την αναζήτηση της ταυτότητας, τη φύση της αλήθειας. Χρησιμοποιώντας μεταφορές, εικόνες και συμβολισμούς, ο Γ. Χαλιακόπουλος προ(σ)καλεί τον αναγνώστη να ανακαλύψει μέσα από τους στίχους τις δικές του εμπειρίες, να σκάψει στις δικές του «σπηλιές» και στον βυθό του υποσυνειδήτου του, εκεί όπου συμπλέκονται μνήμες, φόβοι, όνειρα, επιθυμίες, σκέψεις και ορμές.
Με γλώσσα που τολμά, αδιαφορώντας για συμβάσεις, καλώντας τον αναγνώστη να νιώσει:
«Απόψε σού ζητώ μονομαχία
Θεός Εσύ και δημιούργημα εγώ
να σφαχτούμε οι δυο μας
με στιλέτα πειρατικά», (σ. 68)
Κάθε ποίημα και μια ιστορία: ο αναγνώστης βάζει την τοποθεσία, τον χρόνο, τα πρόσωπα. Το «τι θέλει να πει ο ποιητής» το ανακαλύπτει ο καθένας ξεχωριστά αφού σχεδόν κάθε ακροτελευταίοι στίχοι είναι μια αποκαλυπτική κατακλείδα (Μονομαχία: Ποιο νόημα αντέχει η ψυχή/ δίχως χαρακιές στο κορμί;, Έξοδος: Πλέον δεν ζεις στη φυλακή/ ήρεμα αποκοιμήσου..).
Στο ποίημα «Λογοτιμητής» ανακαλύπτει κανείς όλο το πέρασμα της ζωής:
«Θα γεννηθείς, θα διδαχθείς, θα σαγηνεύσεις,
θα προδοθείς, θα σταυρωθείς
και στο τέλος θ’ αναστηθείς.»
Στίχοι δυναμικοί, με ροή μας οδηγούν σε μια διαδρομή της συνείδησης, σε μια αέναη πάλη με τον εαυτό, ωθούν το ποίημα έξω από τις σελίδες του βιβλίου.
Σαν έναν εσωτερικό απολογισμό, μια εξομολόγηση, ψάχνεις να ερμηνεύσεις, να αποκωδικοποιήσεις.
Θαρρείς πως κάθε ποίημα σκιαγραφεί ένα - ένα τα ξωτικά της ποίησης, της συντροφιάς των προσώπων που αποτελούσαν αυτήν την παρέα («Σύνθεση», σ. 70 είναι αφιερωμένο στην παρέα). ‘Όλοι λίγο πολύ θα θέλαμε να ήμασταν μέλη της! Η παρέα μεγάλωσε: ένας κόσμος, μια παρέα που δεν χάθηκε αλλά αναπλάθεται μέσα από τις μνήμες του ποιητή.
Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, πολυπράγμων στα λογοτεχνικά δρώμενα, έχει ξεχωριστή γραφή σε καθένα από αυτά. Με τα γραπτά του, επικοινωνεί με όλο το αναγνωστικό κοινό. Με τρόπο μοναδικό κατορθώνει να μας αφυπνίσει, να μας συγκινήσει, να μας ταξιδέψει στον χρόνο χωρίς σύνορα και στεγανά. Καθρεφτίζει τα όνειρα και τις εμπειρίες των ανθρώπων, που ο χρόνος δεν υπονόμευσε την αλήθεια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου