Σκέψεις και νυχτερίδα που ξεστράτισαν
Τα δέντρα υπόσχονται την πλήρη
ομορφιά τους
και λάβετέ το σοβαρά υπόψη, γιατί
στην εξουσία δεν αρέσουνε τα δέντρα.
Σαν αστραπή σπαρτάρισμα της φλέβας
από τον δεξιό μηρό έως κάτω χαμηλά
νιώθω να γίνεται σεισμός.
Λιάζεται η σαύρα στην πλαγιά του
βράχου.
Νιώθεις βουβή ευχαρίστηση στην τόση ομορφιά.
Κάθε σελίδα έκπληξη στης φύσης το
βιβλίο.
Μόνον ο νους μου αντέχει στα ταξίδια
καβάλα στο άλογο της φαντασίας.
Δεν έχω θέληση για μακρινά ταξίδια.
Ξεστρατισμένη νυχτερίδα μπαίνει στο
σαλόνι
και πάει στο χολ. Την αναγκάζω να
‘ρθει στο σαλόνι
και βγάζω έξω την κουρτίνα όπου είναι
προσκολλημένη
να φύγει με χαρά στη νύχτα που την περιμένει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Δράμα, 30 Ιουν.-1 Ιουλ. 2023
Αθήνα, Αθήνα μου
Οι μυρωδιές σέρνουν μαζί τους
αναμνήσεις,
φωνές που έχουν διαλυθεί στο φύσημα
του χρόνου.
Δεν έρχεται το πλοίο, αδημονεί.
Να γινότανε καράβι η βαλίτσα του .
Δεν τον κρατά η Σύρος
μετά το μεσημέρι της Παρασκευής.
Αθήνα, Αθήνα μου, τρούλοι τα στήθια
σου,
καμάρες οι καμπύλες σου.
Όμορφη και λεπτή , με λίγο νέφος στα
μαλλιά σου,
μ’ όλα τα φώτα και τους σκοτεινούς
σου δρόμους,
ολόγυμνη κρατάς τιμόνι.
Σαν νυχτοπεταλούδα ο πόθος πέφτει
στη φλόγα σου, για να καεί
παρά στης μοναξιάς μου την πυρά.
Αθήνα, Αθήνα μου, στον έκτο του
κορμιού σου ουρανό με ανεβάζεις.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Δράμα, 10 Δεκ. 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου