Oι εκδόσεις Κίχλη, τρία χρόνια μετά από την έκδοση της συλλογής διηγημάτων «Καλαμάς κι Αχέροντας», με ιδιαίτερη χαρά αναγγέλλουν ότι ανέλαβαν να εκδώσουν ένα ακόμα σπουδαίο βιβλίο του Χριστόφορου Μηλιώνη. Η νέα έκδοση των «Ακροκεραυνίων» θα συνοδεύεται από επίμετρο του Δημήτρη Χριστόπουλου και ανθολόγιο κριτικών κειμένων.
Τα «Ακροκεραύνια» (1976), γραμμένα ένα χρόνο μετά το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου, είναι ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά κείμενα που έχουν ως θέμα τους τον Εμφύλιο. Στο έργο του Μηλιώνη αποτυπώνεται η αγωνιώδης προσπάθεια των αμάχων, των ανθρώπων που δεν εντάσσονται σε καμιά από τις δύο αντίπαλες παρατάξεις, να επιβιώσουν, να αποδράσουν από τον κλοιό της βίας. Πρωταγωνιστικό ρόλο και στα τέσσερα μέρη του σπονδυλωτού αυτού μυθιστορήματος παίζει ο έφηβος Χαρίλαος που ενηλικιώνεται ζώντας τις θηριωδίες του Εμφυλίου στα βουνά της Ηπείρου και στην πόλη των Ιωαννίνων.
Στα «Ακροκεραύνια» κυρίαρχος είναι ο ρόλος της μνήμης: ο συγγραφέας επωμίζεται τον βαρύ ρόλο του μάρτυρα μιας ζοφερής εποχής, την ίδια στιγμή που η διαρκής παρουσία της μνήμης είναι γι´ αυτόν αναπόδραστη υπαρξιακή συνθήκη.
«Αν ο Μηλιώνης γράφει για τον Εμφύλιο και ό,τι επακολούθησε δεν είναι για να θυμηθεί αλλά για να υπάρξει − η μνήμη ως καταστατικός όρος του βίου. Η σιωπή είναι λήθη και ήττα. Και η λήθη ανυπαρξία» γράφει Δημήτρης Χριστόπουλος. Για την πρόδηλη υψηλή στάθμη του αφηγηματικού λόγου του Μηλιώνη δανείζομαι τα λόγια του Σπύρου Τσακνιά, ο οποίος (ως Σπ. Νοταράς) γράφει στην «Αυγή» (12/6/1977) : «Οι υφολογικές κατακτήσεις του τελευταίου βιβλίου [του Μηλιώνη] – η λιτότητα και η υπαινικτικότητα της γραφής, η άνετη και περιεκτική αφήγηση που υποβάλλει περισσότερα
απ’ όσα καταγράφει, η μουσική ανασεμιά που υφέρπει ανάμεσα στις λέξεις και σε
υποχρεώνει ν’ αφουγκράζεσαι προσεκτικά για να συλλαμβάνεις τα λανθάνοντα ημιτόνια –
υπάρχουν “φύσει” στα πρώτα κιόλας γραφτά του Μηλιώνη. Εκείνο που με συστηματικά κι
επίμονη δουλειά κατόρθωσε ο ολιγογράφος συγγραφέας ήταν να τους δώσει την άρτια κι
ολοκληρωμένη μορφή τους. Να φτάσει στον υποδειγματικό λόγο που απολαμβάνουμε στα
Ακροκεραύνια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου