Τάσος Γουδέλης
Διάβαζα ένα παλιό άρθρο για τα μπεστ σέλερ και σκεπτόμουν το φαινόμενο στα καθ' ημάς παλαιότερα, ξεκινώντας από την Μπουκουβάλα-Αναγνώστου και φθάνοντας στον Μενέλαο Λουντέμη (1912-22/1/1977): σε έναν συγγραφέα που αυθόρμητα θα χαρακτηρίζαμε πρίμιτιβ, με αμεσότητα και ανεπεξέργαστη αφηγηματική ικανότητα. Μεγάλωσα και με τον συγγραφέα αυτόν, που του εξέδιδε τα βιβλία του ο "Δίφρος" του Γιάννη Γουδέλη. Μελοδραματικός, προχειρογράφος, χιουμορίστας, με εξαιρετικά αντανακλαστικά απέναντι στη λαϊκή καθημερινότητα. "Αφήνει την καρδιά του πάλι να μιλήσει για τα πάθη της αντλώντας από το ανεξάρτητο απόθεμα της παιδικής του εμπειρίας", έγραφε ο Δημήτρης Ραυτόπουλος κάποτε στην "Επιθεώρηση τέχνης" για το "Ενα παιδί μετράει τ' άστρα", ο οποίος λίγο αργότερα τον εγκάλεσε για τις ευκολίες άλλων του βιβλίων. Ο Λουντέμης, που έχει στο ενεργητικό του αξιόλογα διηγήματα από τα κατοχικά του βιώματα, δεν ήταν τυχαία περίπτωση αφηγητή. Όντως έκανε παραχωρήσεις σε συγκινησιακές ελαφρότητες και κοινωνιστικές δημαγωγίες αλλά με τον τρόπο του αποτύπωσε χαρακτήρες ζωντανούς στην παράδοση του Βουτυρά και άλλων σημαντικών ρεαλιστών πεζογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου