ΒΑΡΔΑΡΙ-Θοδωρής Σαρηγκιόλης

 

Σαν κύκλος ή στεφάνι η πλατεία.

Σε βάφτισαν πολλές φορές μα κράτησες τ’ όνομά σου –

Αυτό που σού ‘δωσαν οι άνθρωποί σου,

Που σ’ αγγίζουν και σ’ επιθυμούν

Κι όχι αυτοί που σ’ αποστρέφονται,

Γυρνούν το βλέμμα και μορφάζουν.

Από σένα ξεκινούν και χύνονται ποτάμια – δρόμοι

Μοναστηρίου, Εγνατία, Λαγκαδά, Δωδεκανήσου,

Αφετηρίες επιστροφής σε τόπους οικείους της ενδοχώρας.

Αλέκα, Ίλιον, Λαϊκόν, Πάνθεον τα σινεμά – στέγες

Των φαντασιώσεων και των ονείρων μαζί με τα σπίτια:

Της Αφροδίτης, της Ταντάλου, της Προμηθέως.

Σώματα βασανισμένα, ποτισμένα αλκοόλ, αράζουνε

Στα πατσατζίδικα, στα μπουγατσατζίδικα και τα σαλέπια.

Κορμιά ορφανεμένα από το χάδι, το φιλί.

Ν’ ανοίξουν θέλουν τα σφιγμένα χείλη, να μεταγγίσουν

Σαν αίμα ζεστό την πίκρα, το φαρμάκι.

Ν’ ανοίξει η νύχτα σαν πρωϊνό λουλούδι,

Να φέξουν τα σκοτάδια των ματιών:

Τελείες κι αποσιωπητικά στ’ απωθημένα λόγια.

Δίνες ανθρώπων, νερά κοχλάζοντα, η πλατεία

Καρδιά της αυθεντικής πόλης.

Βαρδάρι, σαν μαγνήτης μαζεύεις τα ρινίσματα

Από τον τόρνο της ιστορίας.

 

                                                             Θοδωρής Σαρηγκιόλης

 Το παραπάνω ποίημα περιλαμβάνεται στο  ημερολόγιο 2021 της ¨Ομάδας γειτονιάς του Βαρδάρη¨ του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας Θεσσαλονίκης. Τα έσοδα του ημερολογίου θα διατεθούν εξολοκλήρου στην ομάδα γειτονιάς του Βαρδάρη για μελλοντικές δράσεις. Επιμέλεια: Θωμάς Κοροβίνης