Ο Θωμάς Κοροβίνης είναι μια πολυπρισματική προσωπικότητα. Έχει καταθέσει τη δημιουργικότητά του στην εκπαίδευση, τη λογοτεχνία, τη μουσική, τη στιχουργική, το τραγούδι και τη μάνα γη. Σε κάθε τομέα το έργο του διαπερασμένο από την ακτινοσκοπική του ματιά, για την πορεία του ανθρώπου εντός και εκτός του εαυτού του, έχει αφήσει βαθύ το αποτύπωμά του. Αντί άλλης εισαγωγής επέλεξα να αναφερθώ σε δύο έργα του, τα οποία έχουν ένα κοινό τόπο στην οπτική εμβέλεια του συγγραφέα: Τη δικαίωση μέσω της αποκατάστασης της αλήθειας.
“Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ”: Ο Θωμάς Κοροβίνης με αυτό το πόνημα επιχειρεί με πειστικότητα την ψυχογραφία του στρατηγού της Παλιγγενεσίας. Τον τοποθετεί έναντι του εαυτού του & των σκευωριών εις βάρος του, και φέρει στον αναγνώστη – δια μέσου ενός ορμητικού μονολόγου – το αιτούμενο του αγωνιστή του `21, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη δικαίωσή του.
“Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ” : Και σ` αυτό το μυθιστόρημα, ο Θωμάς Κοροβίνης σκιαγραφεί τον Αριστείδη Παγκρατίδη, ο οποίος συνελήφθη και εκτελέστηκε ως ο Δράκος του Σέιχ Σου. Τον ρόλο του αναλυτή της προσωπικότητας τού Αρίστου αναλαμβάνουν οι άνθρωποι που τον γνώριζαν, οι οποίοι δια μέσου των χειμαρρωδών αφηγήσεών τους ξεδιπλώνουν την πιο δύσμοιρη περίοδο της ελληνικής πραγματικότητας, που δεν είναι άλλη από τη μεταπολεμική Ελλάδα έως και τη δικτατορία.
Το μυθιστόρημα απέσπασε – το 2011 – το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Επιπλέον διασκευάστηκε για το θέατρο από τη Θεοδώρα Καπράλου και απέσπασε ως θεατρική παράσταση με τον τίτλο “Αρίστος” και δεύτερο βραβείο υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Γεωργίου Παπαγεωργίου.
Ποιος είναι ο Θωμάς Κοροβίνης που δεν γνωρίζει ο κόσμος; Θα μας βοηθήσετε να ολοκληρώσουμε το παζλ της προσωπικότητάς σας;
Είμαι ανάγλυφος, δεν έχω κρυφά ή σκοτεινά σημεία. Ίσως δεν ξέρουν ότι η λατρεία της φύσης είναι πιο δυναστική επάνω μου απ’ τη δύναμη της δημιουργίας. Θα ήθελα να είχα γίνει ηθοποιός, δεν το επιδίωξα όμως. Είναι αστείο αλλά πίστεψα, ο χαζός, ότι έχοντας το φυσικό δικαίωμα, θα γίνει από μόνο του, ως δια μαγείας. Γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια έχω πολλούς φίλους ηθοποιούς. Σοβαρούς ηθοποιούς. Μερικούς απ’ τους καλύτερους. Τους λατρεύω. Ίσως, αν έχω τύχει, έστω και αργά, να κάνω ένα πέρασμα απ’ την σκηνή και την οθόνη.
Αν κάνατε ποτέ έναν απολογισμό, ποια θα ήταν τα σημεία – ορόσημα από κάθε δεκαετία της ζωής σας και με ποια σειρά σημασίας θα τα αξιολογούσατε;
Έζησα δύο εποχές πλούτου εμπειριών, γνώσης και ομορφιάς, τα χρόνια των φοιτητικών μου σπουδών και την περίοδο της διαμονής μου στην Κωνσταντινούπολη. Έχω ζωή πολύπτυχη, αυτά, νομίζω, αρκούν.
Ποιο έργο από όσα έχετε παράγει – στο τραγούδι, στη συγγραφή, στη διδασκαλία, στο/η … – θεωρείτε ότι υπερβαίνει τον Θωμά Κοροβίνη;
Όλα έχουν τη σημασία τους, είναι εκφάνσεις της ίδιας προσωπικότητας, τίποτε δεν πετάω, τίποτε δεν ξεχωρίζω.
«Ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας» και «Ασίκηδες». Δυο μελέτες που εκπονήσατε για αυτές τις ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες της Ανατολίας.
Ποια είναι η «αμοιβή» για έναν συγγραφέα από τέτοια επίπονα έργα;
Η αμοιβή είναι η ίδια η υπόσταση του έργου, στην περίπτωσή μου το γεγονός ότι ένα μέρος της νιότης μου το ξόδεψα με μεγάλο κέφι και δημιουργικό οίστρο για να μελετήσω κι να ολοκληρώσω την έρευνα πάνω σε δύο θέματα πρωτότυπα που θεωρώ ότι άξιζε τον κόπο να τα «επικοινωνήσω» με τους συμπατριώτες μου. Άλλοι ερευνητές, ιδιαίτερα άξιοι, ιδίως προγενέστεροι, έχουν εργαστεί ακαταπόνητα πολύ περισσότερο από μένα. Ας μη μιλάμε για αμοιβή οικονομική στη χώρα μας. Ούτε και για επιβραβεύσεις. Είναι μια αποτροπιαστικά αντιπνευματική χώρα. Οι αμοιβές και οι δόξες είναι κατ’ εξοχήν προνόμια των επικαιρικών αστέρων των τηλε-σειρών και του χαζοτράγουδου.
Οδυσσέας Ανδρούτσος: Με ποια σύγχρονη ιστορία θα παραλληλίζατε τη δική του;
Με κάθε σύγχρονη –ή παλιότερη- ιστορία όπου το ξεχωριστό και απείθαρχο αρνί για να ξεμπερδεύουν μαζί του το στέλνουν στο διάβολο –ή προσπαθώντας να τους ξεφύγει το τρώει ο λύκος.
Πόση μυθοπλασία χωράει στη συγγραφή ενός τέτοιου έργου για να είναι συνεπές ως προς το θέμα του;
Σε περιπτώσεις όπως αυτή, όπου επιλέγεις να αναδείξεις λογοτεχνικά κάποια πλευρά μιας εμβληματικής, ιστορικής προσωπικότητας πρέπει η προσωπογραφία σου να στηρίζεται στην βιβλιογραφία από τη μια κι απ’ την άλλη να ζυγίζεται ισορροπημένα και η μυθοπλασία σου.
Είναι πλέον το βιβλίο θεματοφύλακας της εποχής του;
Το βιβλίο ήταν πάντα ο πιο κραταιός θεματοφύλακας των αξιών και η κιβωτός αποτύπωσης της ανθρωπογεωγραφικής κλίμακας αλλά και της ιστορίας κάθε περιόδου της ανθρωπότητας. Η εποχή βέβαια αλλάζει και έχει δοθεί προτεραιότητα σε άλλα μέσα. Η παντοκρατορία της εικονοποιημένης ζωής έχει υποβιβάσει τη σημασία του σήμερα, «Ω καιροί, ω ήθη».
Λογοτεχνία, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, είναι οι τέχνες που αγγίζουν κάθε κοινωνικό στρώμα. Θεωρείτε ότι είναι αυτές που έχουν χειραγωγηθεί περισσότερο από το μάρκετινγκ ;
Ασφαλώς. Μα είναι απόλυτα χειραγωγημένος ο κάθε άνθρωπος, η κάθε κοινωνική μονάδα. Η γνωστοποίηση κάθε καλλιτεχνικού έργου εξαρτάται απόλυτα από τον τρόπο προώθησης, διαφήμισης και το επίπεδο και το ποσοστό δικτύωσης. Σε περίπτωση που όλα αυτά τα παραβλέπεις είναι σα να μη συντονίζεσαι με τους ρυθμούς του καιρού σου ή σα να βρίσκεσαι εκτός εποχής. Το έργο σου, παραμερίζεται ή αγνοείται.
21ος αιώνας: Θα καταφέρει ο άνθρωπος να προστατεύσει τα κεκτημένα του; Θα καταφέρει να ανατρέψει τα εγκλήματά του; Θα αποκτήσει πάλι οράματα;
Τα δικαιώματά του που έχει χυθεί αίμα για να τα κερδίσει και να κατοχυρωθούν νομικά (με διαβαθμίσεις από χώρα σε χώρα, σε κάποιες περιοχές του πλανήτη έχει ακόμη πολύ δρόμο) διακυβεύονται σήμερα. Τα συμφέροντα της αμείλικτης κερδοσκοπίας και του ασύδοτου νεοπλουτισμού συνοδεύονται από ανθρωποφαγικά φασιστικά μορφώματα που όλο και θεριεύουν. Ο σύγχρονος άνθρωπος όμως έχει γίνει φτηνός. Θέλουμε λοιπόν μια νέα «πολιτικοποίηση» η οποία όμως προαπαιτεί ένα επίπεδο προπαιδείας, ανθρωποκεντρισμού, αυτοθυσίας και πραγμάτωση επαναστατικών αγώνων άλλης τάξεως με την επίγνωση όμως πως ο Μινώταυρος του καπιταλισμού θα εξακολουθεί να κόβει τα χαράτσια του με ακόμη περισσότερο αίμα.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο τι θα ήταν αυτό;
Πολύς πόνος! Να λιγόστευα λίγο τον πόνο!
Τι είναι αυτό που δεν έχει πραγματώσει μέχρι σήμερα ο Θωμάς Κοροβίνης;
Ποτέ ο χρόνος που έζησες δεν είναι αρκετός για να πραγματώσεις τα όνειρά σου, να φτάσεις στο ζενίθ της δημιουργικής σου απόδοσης, να ζήσεις τον ωραιότερο έρωτα, να δεις την ειρήνη στην ανθρωπότητα.
Αν δίνατε έναν τίτλο για ζωή σας ή αν γράφατε έναν στίχο γι` αυτήν, θα ήταν ο…;
-Ας πιάσω το τραγούδι απ’ την αρχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου