Τα εκθέματα ενός από τα πλέον αναμενόμενα εικαστικά event της χρονιάς βγάζουν μάτι με τη σαγήνη και το μεγαλείο της κλίμακάς τους. Ένας από τους πιο σημαντικούς και αναγνωρισμένους εκπροσώπους του διεθνούς χρηματιστηρίου αξιών της τέχνης, περίφημος σε όλο τον κόσμο για τη δύναμη της ματιάς και τον ακτιβισμό του, ο Ai Weiwei εγκαινίασε στο Λονδίνο την πρώτη του έκθεση που επικεντρώνει στο ντιζάιν και την αρχιτεκτονική, μέσα από ένα «Making Sense» πρότζεκτ το οποίο σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη παρουσίαση δουλειάς του στο Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και οκτώ χρόνια. Στην έκθεση «Ai Weiwei: Making Sense», που έκανε την πρεμιέρα της στις 7 Φεβρουαρίου στο Design Museum και θα διαρκέσει έως τις 23 Ιουλίου, o 65χρονος Κινέζος καλλιτέχνης παρουσιάζει για πρώτη φορά έργα του ως σχόλιο πάνω στο ντιζάιν και το τι αποκαλύπτει για τις μεταβαλλόμενες αξίες μας. Μέσα από την ενασχόλησή του με την υλική κουλτούρα, ο Ai Weiwei εξερευνά τη σχέση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το ανθρώπινο και το μηχανικό, το πολύτιμο και το άχρηστο, την κατασκευή και την καταστροφή. Όμηροι της οραματικής δουλειάς του, οι φιλότεχνοι συρρέουν στο Κένσιγκτον προκειμένου να επικοινωνήσουν με τη διορατική ματιά του. «Το “Making Sense” είναι αυτό που κάνουμε κάθε μέρα πριν πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση ή κρίση. Πρέπει πάντα να ξέρουμε ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε εδώ, και πώς θα χειριστούμε τη σχέση μας με τον έξω κόσμο», δηλώνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε συνέντευξή του. Η έκθεσή του στο Design Museum συντίθεται προπάντων από θραύσματα εμπειριών που συλλέγει από τη δεκαετία του '90: Τοποθετημένα σε ένα τεράστιο δωμάτιο τετράγωνη διάταξη, χαρτογραφούν τη ζωή και την καριέρα του για όλους. Κοντά στην είσοδο, περισσότερα από 250.000 στόμια πορσελάνης είναι ομαδοποιημένα, από τσαγιέρες και οινοδοχεία που χρονολογούνται από τη δυναστεία Σονγκ, τότε που κόπηκαν ως ατελή κομμάτια. Αυτή είναι η άποψη του Weiwei για την τεράστια παραγωγή πορσελάνης στην Κίνα πριν από χίλια χρόνια, η οποία παράλληλα είναι δηλωτική και για τις σκέψεις του για την ελευθερία του λόγου. Αρκετοί άλλωστε θα θυμούνται ότι στις 3 Απριλίου 2011 συνελήφθη στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Πεκίνου και κρατήθηκε για 81 ημέρες, με την κατηγορία διάπραξης οικονομικών αδικημάτων. Η έκθεση βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην έλξη του Weiwei προς τα ιστορικά κινεζικά αντικείμενα, των οποίων η παραδοσιακή χειροτεχνία έρχεται σε διάλογο με τη σύγχρονη ιστορία των κατεδαφίσεων και της αστικής ανάπτυξης στην Κίνα. Το αποτέλεσμα είναι ένας διαλογισμός για τις αξίες, τις ιστορίες και τις δεξιότητες που έχουν αγνοηθεί ή διαγραφεί. Μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις σαν το «Colored House» βρίσκονται έξω από το μουσείο, τραβώντας την προσοχή των περαστικών: ο ξύλινος σκελετός μιας οικίας που κάποτε ανήκε σε μια εύπορη οικογένεια στην επαρχία Zhejiang στην ανατολική Κίνα, τα πρώτα χρόνια της δυναστείας Τσινγκ (1644-1911 μΧ). Xρησιμοποιώντας βιομηχανικά χρώματα, ο Weiwei έβαψε το σπίτι συνδυάζοντας παλιές και μοντέρνες κινήσεις χρωστήρα και το τοποθέτησε σε κρυστάλλινες βάσεις «δίνοντας παρουσία και στάτους σε αυτόν τον απίθανο διασωθέντα». Στον πυρήνα της έκθεσης, μια σειρά μεγάλων εγκαταστάσεων, από εργαλεία της Λίθινης Εποχής μέχρι κυβάκια Lego απλώνονται στο Μουσείο, σε μια σειρά πέντε πεδίων με τις ενδεικτικές θεματικές «Still Life», «Left Right Studio Material», «Spouts», «Untitled (Porcelain Balls)» και «Untitled (Lego Incident)». «Τα πεδία του Ai Weiwei είναι εντυπωσιακά και αφηγούνται μια ιστορία ανθρώπινης ευφυΐας που εκτείνεται σε χιλιετίες», υπογράμμισε ο Justin McGuirk, επικεφαλής επιμελητής στο Design Museum. «Τα πεδία είναι ένας διαλογισμός πάνω στην αξία - πάνω σε ιστορίες και δεξιότητες που έχουν ξεχαστεί και πάνω στην ένταση μεταξύ βιομηχανικού και χειροποίητου. Η κλίμακά τους αναστατώνει και συγκινεί και προσπαθώντας να βγάλει νόημα από αυτά τα έργα, ο επισκέπτης καλείται να σκεφτεί το τι εκτιμάμε και τι καταστρέφουμε», συμπληρώνει ο επιμελητής. Όσο για τον ίδιο τον Ai Weiwei, με το «Making Sense» αποδεικνύει ότι συνεχίζει να διασχίζει το στερέωμα της τέχνης με λάμψη και ταχύτητα, δίχως την παραμικρή φθορά του χρόνου: «Στα 65 μου, είμαι μεγαλύτερος, αλλά είμαι σίγουρος ότι έχω πολλά μπροστά μου, οπότε προσπαθώ να αποστασιοποιούμαι από τα τετριμμένα συναισθήματα της καθημερινότητας, ώστε να μπορώ να ανανεώνομαι. Το μυαλό μου παραμένει νεανικό και φρέσκο, ευτυχώς αυτή είναι η δουλειά μου».
(Με πληροφορίες των Design Museum και WWD)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου