ΚΑΡΙΝ ΜΠΟΓΙΕ ΣΤΟΝ ΠΥΘΜΕΝΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Επιλογή ποιημάτων

Επιλογή και μετάφραση ποιημάτων της ποιήτριας Κάριν Μπόγε κορυφαίας του μοντερνισμού στη Σουηδία από τις εκδόσεις Εντευκτηρίου του Γιώργου Κορδομενίδη.

από την εισαγωγή:

“Ομολογώ ότι έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην ποίηση της Μπόγιε. Αυτό μπορεί να έχει σχέση και με το ότι βασικά μαζί της άρχισα να διαβάζω σουηδική ποίηση και μαζί της άρχισα ουσιαστικά να μεταφράζω. Ήταν όταν η Σουηδή φίλη και συμφοιτήτριά μου Agneta Holbom [Agneta Holmbom ] μού χάρισε τον συγκεντρωτικό τόμο των ποιημάτων της σε έκδοση του 1985. Αρχικά, είχα μεταφράσει (δεν εκδόθηκε δυστυχώς) ολόκληρη την ποιητική συλλογή "Για χάρη του δέντρου" (1935), την πιο αντιπροσωπευτική και σπουδαία, κατά κοινή ομολογία, όπως και για μένα. Μπορεί η αδυναμία μου να έχει σχέση και με την επαγγελματική μου ιδιότητα της ψυχολόγου, καθώς μου προκαλεί δέος η υπαρξιακή αγωνία της ποιήτριας και το μεταφυσικό και υπαρξιακό δίπολο που χαρακτηρίζει το έργο της και διαχέεται έντονα στην ποίησή της. Βεβαίως, είναι επίσης μια βαθιά ερωτική ποίηση, μια ποίηση στοχασμών και ιδεών, αλλά και με κοινωνικό προβληματισμό. Κυρίαρχα στοιχεία αποτελούν η ανθρώπινη αγωνία και οι εσωτερικές συγκρούσεις, η πνευματιστική και η μεταφυσική αναζήτηση με μια πανθεϊστική θέαση που αναδύεται στην ποίησή της, η αέναη διαμάχη του φωτός και του σκότους, της ζωής και του θανάτου, τα οποία εκφράζονται με αριστουργηματικό τρόπο. Πρόκειται για ποίηση ενορατική και διορατική, όπου το ποιητικό υποκείμενο, υπό το πρίσμα ψυχαναλυτικών θεωρήσεων και πνευματιστικών θεάσεων, καταβυθίζεται στα άδυτα του ψυχισμού, κι από εκεί συλλέγει και μας χαρίζει μαργαριτάρια. Έχω την αίσθηση ότι η άποψη του κριτικού Erik Blomberg [Έρικ Μπλούμπεργκ], ο οποίος αντιλαμβάνεται την ποιήτρια ως ένα ανήσυχο πνεύμα σε αναζήτηση συμφιλίωσης, που ρίχνεται ανάμεσα σε δυο πόλους, ουράνιου και γήινου δίχως να βρίσκει πουθενά γαλήνη, απεικονίζει με τον καλύτερο τρόπο την υπαρξιακή και δημιουργική αγωνία της ποιήτριας, όπως και η άποψη της Αμπένιους ότι «Μόνο με τη γλώσσα της ποίησης πέρα από τη λογική μπορούσε η Κάριν Μπόγιε να εκφράσει αυτό που ήθελε, αυτό που έβλεπε κι αυτό που στόχευε».”