1.5.23

Ποίηση και ποιος θυμάται τον Κώστα Μίχο;


«Σκοτωμένα πουλιά

Τα φορέματά σου πάνω στο δάπεδο»

Κώστας Μίχος 


Ο ποιητής που λίγοι πλέον γνωρίζουν.

Σήμερα, Ημέρα Ποίησης μοιράζομαι το όνομά του σα φυλαχτό.


 

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω από όταν γεννήθηκα, ήταν ο στενότερος φίλος του πατέρα μου και, με την αδελφή μου μας έπαιρνε διακοπές κάθε καλοκαίρι στα νησιά.

Μας έμαθε τις Κυκλάδες, κολύμπι, να ταξιδεύουμε κατάστρωμα σε μια ζωή μποέμ γεμάτη ποίηση και έμπνευση. Μας έμαθε την Τέχνη και τη ζωή. 

Αυτοκτόνησε νωρίς.
Τα βιβλία του σπάνια κι αγαπημένα όπως και το θεατρικό του έργο.

Συνέχεια έπεται..

κι ως τότε, το ποίημα του Μάνου Ελευθερίου:

Μάνος Ελευθερίου
Κώστας Μίχος (1938-1974)
Κώστα Μίχο γιατί κρύβεις τ’ όνομά σου;
Στα καφενεία που συχνάζεις δεν κατοικούν οι παντοκράτορες
Κώστας Καρυωτάκης γράφει κι η ταυτότητά σου,
πρίγκηπας επάγγελμα, πρίγκηπας για τη γενιά σου.
Παραμονεύουν οι φασίστες με τους ψευδομάρτυρες.
Κώστα Μίχο, σε ποιόν κρύβεις τ’ όνομά σου;
Μες στα ένδοξα Παρίσια δεν κερδίζεις τον παράδεισο.
Τη ξυραφιά του Ρεμπώ τη σκεπάζουν τα μαλλιά σου,
δεν φτάνουν όλα τα νερά της γης να πλύνουν το άγαλμά σου,
μια νεκροψία,-κι ύστερα το γαλανό πουκάμισο.
Κώστα Μίχο, μη μου κρύβεις τ΄όνομά σου.
Ένα κλαδάκι ουρανός ήταν μονάχα ο κλήρος σου.
Στις λοταρίες των ποιητών μια βρύση έλαχε στη μοιρασιά σου.
Της ζητιανιάς η φιλία ισορροπεί τη ζυγαριά σου,
στιχάκια ψίχουλα, μετάληψη και μύρο σου.
Κώστα Μίχο, μη μου κρύβεις τ’ όνομά σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: