Λεωνίδας Καζάσης, στίχοι

Ο ουρανός με βροντές αποφαίνεται,
το αίμα παγώνει.
Που είναι οι ευδίες, τα δειλινά,
όταν ο ψίθυρος τα μάτια σου χαυνώνει.

Υπ’ ατμόν αέναα
οι χρησμοί απηχούν
σ’ αμπελώνες άβατους.
Τους καρπούς αλάβωτους
των χειλιών ζητούν.

Λεωνίδας Καζάσης