«Για να μην αποτύχουμε όπως οι Μπιόρλινγκ και Καλστένιους», του Δημήτρη Καρακίτσου

Για να μην αποτύχουμε όπως οι Μπιόρλινγκ και Καλστένιους

Ποταμόπλοια / 39

Νουβέλα

«Σημασία έχει, λένε, το ταξίδι και όχι ο προορισμός». Ξεκινώντας από μια τετριμμένη πλέον αλήθεια, την οποία αναποδογυρίζει, φέρνοντας το μέσα έξω σαν κάλτσα, ο Δημήτρης Καρακίτσος ξεδιπλώνει το δαιμόνιο μυθοπλαστικό του ταλέντο αφηγούμενος ένα ταξίδι στον ανοίκειο τόπο και χρόνο της Σουηδίας του 19ου αιώνα. Οι δυο φοιτητές, ο Ούλοφ Άλμκβιστ και ο Γιάν Άντερς Βίλεμαρκ κυνηγούν δυο χίμαιρες³ ο μεν ένας τη χίμαιρα της συγγραφικής δόξας κι ό άλλος το όριο ενός αδιαμόρφωτου ακόμη εαυτού.

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των γραφιάδων ο Έλληνας πεζογράφος διαθέτει τη δύναμη, τη φαντασία και κυρίως το ταλέντο να ανασυστήσει έναν ολόκληρο κόσμο από ένα σπυρί άμμου³ πόσο δε μάλλον ένα πεζογραφικό ταξίδι σε τόπο όπου δεν έχει πατήσει το πόδι του. Στην καινούργια του νουβέλα ο Δ.Κ. στήνει ένα υπαρξιακό ταξίδι στην άκρη του κόσμου, στα οριακά άκρα της αφήγησης, με ιστορίες μέσα σε ιστορίες, όνειρα μέσα σε ονείρατα, απεικονίζοντας τον κόσμο μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του γραμμένου χαρτιού ενός φιλόδοξου μυθιστοριoγράφου, με τη γομολάστιχα αφημένη στα χέρια του οριστικού κριτή της ανθρώπινης μοίρας. Ένα πολυδαίδαλο λογοτεχνικό σκαρίφημα, έναν ταξιδιωτικό χάρτη που συμπληρώνει το ίδιο το αναγνωστικό ταξίδι, προς τέρψη και μεγάλη απόλαυση του αναγνώστη, για να μην αποτύχουμε όπως οι Μπιόρλινγκ και Καλστένιους.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:

Μυθοπλαστικό γαϊτανάκι αντικατοπτρισμών
Για τον Καρακίτσο η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι, παιχνίδι με τον τρόπο των παιδιών, του Περέκ ή του Καλβίνο.
Ο Δημήτρης Καρακίτσος είναι ένα μυαλό που διαρκώς γεννά ιστορίες. Στο έβδομο πεζογραφικό του βήμα, αμέσως μετά τον πολυμήχανο Δον Υπαστυνόμο, μας μεταφέρει στη Σουηδία, στα τέλη του 19ου αιώνα, για να μας αφηγηθεί το ταξίδι δυο νεαρών σπουδαστών. Στα έργα του Καρακίτσου, ωστόσο, τίποτα δεν πρέπει να προλαμβάνεται ως δεδομένο, εκτός από την αναγνωστική απόλαυση.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Γιάννης Καλογερόπουλος, επιμέλεια: Μισέλ Φάις, www.efsyn.gr, 8.5.2022

Να σας πω μια ιστορία κυρία Λογοτεχνία
Η κυρία Λογοτεχνία κάθισε στον βράχο και περίμενε. Ελαμπε μες στο χρυσό της φόρεμα και το μαύρο με πολύχρωμα πετράδια παλτό της. Σαν γοργόνα παραμυθιού και σαν αγέραστο μνημείο, αυτή ήταν η στάση της. Και όταν ο άγνωστος ταξιδιώτης την πλησίασε, τον ρώτησε: «Τι ιστορία θα μου πεις;». Αυτός ξαφνιάστηκε, δεν μίλησε και προσπάθησε να φύγει. «Αν φύγεις», του είπε, «θα ξεχαστείς, ο θάνατος ζητά τις σελίδες σου και τις λευκές με μαύρο τις γεμίζει». Τότε, αυτός έκανε μεταβολή και παραδέχτηκε πως έχει μια ιστορία να διηγηθεί. Δεν θυμάται πότε την έφτιαξε, δεν θυμάται πώς και δεν ξέρει πού θα καταλήξει. Μπορεί μόνο να την πει, μπορεί μόνο να δανειστεί ορισμένα από τα πετράδια της και μπορεί να κάνει την πρώτη κίνηση. «Τα υπόλοιπα ας τα αποφασίσει η μοίρα» κατέληξε. Κάπου εκεί φτεροκόπησε το σταθερό και ταξιδιάρικο βλέμμα του Στρίντμπεργκ. Και ένα λεπτό αργότερα η δαιμονική και στεντόρεια φωνή του Μπέργκμαν ακούστηκε. «Τη διανομή και τον χώρο να προσέξεις. Α, και τέρμα τα αστεία με την Εβδομη Σφραγίδα». Όλα έτοιμα, όλα αεικίνητα και όλα ακινητοποιημένα. Η νουβέλα «Για να μην αποτύχουμε όπως οι Μπιόρλινγκ και Καλστένιους» (Εκδόσεις Ποταμός) του Δημήτρη Καρακίτσου ξεκινά και η κυρία Λογοτεχνία ακούει με προσοχή.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, www.toperiodiko.gr, 04/05/2022